สวัสดีค่ะ เราอยากเขียนกระทู้นี้ไว้ เพื่อเป็นความทรงจำของเรา ว่าเรารู้สึกดีต่อผู้ชายคนหนึ่งมากแค่ไหน
และวันนี้เป็นวันที่สายไปแล้ว เป็นวันที่ไม่มีเขาคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ในวันที่ทุกอย่างแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เราจึงอยากเก็บกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำ และเป็นสิ่งเตือนใจ เป็นประสบการณ์ของเรา...
คุณเคยรู้สึกผิด, รู้สึกเสียดายโอกาส,
รู้สึกว่า เมื่อก่อน น่าจะรักษาเขาให้ดีกว่านี้ไหม ?
รู้สึกว่า เมื่อก่อน น่าจะทะเลาะกันให้น้อยที่สุดไหม ?
รู้สึกว่า เมื่อก่อน ไม่ควรทำร้ายจิตใจและร่างกายของเขาไหม ?
รู้สึกว่า จะไม่มี วันนี้ วันที่ไม่มีกันอีกแล้ว บ้างไหม ?
และพอมีวันนี้แล้ว คุณเคยคิดถึงใครบางคนอย่างสุดหัวใจไหม ?
คิดถึงข้อความที่บอกว่าบอกตื่นแล้ว ไหม ?
คิดถึงคำถามที่คอยถามว่าทำอะไรอยู่ที่ฟังดูแสนจะธรรมดาไหม ?
คิดถึงการบอกเล่าว่าวันนี้แต่ละคนไปเจออะไรมาบ้าง ทั้งดีและไม่ดี คุณคิดถึงไหม ?
คิดถึงการนั่งกินข้าวด้วยกันในตอนเช้า แล้วเธอก็จะกินแต่ร้านเดิมๆ ไหม ?
คิดถึงคำถามตอนเที่ยงเกือบทุกวันว่า วันนี้จะกินอะไรดีน้า ไหม?
คิดถึงความรู้สึกตอนเย็น ที่ได้เจอหน้าเธอ มันเหมือนเจอพ่อมารับกลับบ้าน ไหม ?
คิดถึงการกลับบ้านด้วยกัน ไหม ?
คิดถึงการบอกว่าถึงบ้านแล้วนะ คิดถึงบ้างไหม ?
คิดถึงการถามว่า อาบน้ำหรือยัง ไหม ?
คิดถึง การคอลไลน์ เพื่อให้เรารู้สึกว่าได้อยู่ใกล้ๆกัน ไหม ?
คิดถึงการบอกฝันดี ที่ได้ฟังทุกวันจนบางทีแอบคิดว่ามันธรรมดา ไหม ?
คิดถึงการช่วยเหลือกัน การที่เธอคอยให้คำปรึกษา คอยสอนการบ้าน คิดถึงไหม ?
คิดถึงรอยยิ้ม ความสุขของตลอดเวลาที่เรามีกันไหม ?
นั่นแหละ
ทุกๆคำถามข้างบน คือคำถามที่เราถามตัวเอง และเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
วันนี้ ก็ 51 วันแล้ว ที่รู้สึกแบบนี้ และเราคิดว่าคงรู้สึกแบบนี้ไปอีกนานเลย…
และเรามีความสุขนะ ที่ได้อ่านข้อความเก่าๆ มันเหมือนน้ำดีที่มาล้างน้ำเสียในใจเรา
เราจึงอยากรวบรวมไว้ และอยากส่งเป็นของขวัญให้เธอ เผื่อวันไหนเธอไม่ได้ยิ้มเลย เราก็มั่นใจนะ ว่าถ้าเธอเปิดข้อความอันนี้ขึ้นมาอ่านเธอจะยิ้มได้แน่ๆ(ขนาดเรายังยิ้มเลย)
ปล. เราทำไม่ค่อยเก่งนะ เขียนไม่ค่อยเก่งด้วย แต่เราตั้งใจทำมากๆเลยนะ ได้โปรดอ่านความรู้สึกของเราหน่อยนะ ^^
ขอบคุณที่เคยเป็นรอยยิ้มของเรา :)
และวันนี้เป็นวันที่สายไปแล้ว เป็นวันที่ไม่มีเขาคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ในวันที่ทุกอย่างแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เราจึงอยากเก็บกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำ และเป็นสิ่งเตือนใจ เป็นประสบการณ์ของเรา...
คุณเคยรู้สึกผิด, รู้สึกเสียดายโอกาส,
รู้สึกว่า เมื่อก่อน น่าจะรักษาเขาให้ดีกว่านี้ไหม ?
รู้สึกว่า เมื่อก่อน น่าจะทะเลาะกันให้น้อยที่สุดไหม ?
รู้สึกว่า เมื่อก่อน ไม่ควรทำร้ายจิตใจและร่างกายของเขาไหม ?
รู้สึกว่า จะไม่มี วันนี้ วันที่ไม่มีกันอีกแล้ว บ้างไหม ?
และพอมีวันนี้แล้ว คุณเคยคิดถึงใครบางคนอย่างสุดหัวใจไหม ?
คิดถึงข้อความที่บอกว่าบอกตื่นแล้ว ไหม ?
คิดถึงคำถามที่คอยถามว่าทำอะไรอยู่ที่ฟังดูแสนจะธรรมดาไหม ?
คิดถึงการบอกเล่าว่าวันนี้แต่ละคนไปเจออะไรมาบ้าง ทั้งดีและไม่ดี คุณคิดถึงไหม ?
คิดถึงการนั่งกินข้าวด้วยกันในตอนเช้า แล้วเธอก็จะกินแต่ร้านเดิมๆ ไหม ?
คิดถึงคำถามตอนเที่ยงเกือบทุกวันว่า วันนี้จะกินอะไรดีน้า ไหม?
คิดถึงความรู้สึกตอนเย็น ที่ได้เจอหน้าเธอ มันเหมือนเจอพ่อมารับกลับบ้าน ไหม ?
คิดถึงการกลับบ้านด้วยกัน ไหม ?
คิดถึงการบอกว่าถึงบ้านแล้วนะ คิดถึงบ้างไหม ?
คิดถึงการถามว่า อาบน้ำหรือยัง ไหม ?
คิดถึง การคอลไลน์ เพื่อให้เรารู้สึกว่าได้อยู่ใกล้ๆกัน ไหม ?
คิดถึงการบอกฝันดี ที่ได้ฟังทุกวันจนบางทีแอบคิดว่ามันธรรมดา ไหม ?
คิดถึงการช่วยเหลือกัน การที่เธอคอยให้คำปรึกษา คอยสอนการบ้าน คิดถึงไหม ?
คิดถึงรอยยิ้ม ความสุขของตลอดเวลาที่เรามีกันไหม ?
นั่นแหละ
ทุกๆคำถามข้างบน คือคำถามที่เราถามตัวเอง และเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
วันนี้ ก็ 51 วันแล้ว ที่รู้สึกแบบนี้ และเราคิดว่าคงรู้สึกแบบนี้ไปอีกนานเลย…
และเรามีความสุขนะ ที่ได้อ่านข้อความเก่าๆ มันเหมือนน้ำดีที่มาล้างน้ำเสียในใจเรา
เราจึงอยากรวบรวมไว้ และอยากส่งเป็นของขวัญให้เธอ เผื่อวันไหนเธอไม่ได้ยิ้มเลย เราก็มั่นใจนะ ว่าถ้าเธอเปิดข้อความอันนี้ขึ้นมาอ่านเธอจะยิ้มได้แน่ๆ(ขนาดเรายังยิ้มเลย)
ปล. เราทำไม่ค่อยเก่งนะ เขียนไม่ค่อยเก่งด้วย แต่เราตั้งใจทำมากๆเลยนะ ได้โปรดอ่านความรู้สึกของเราหน่อยนะ ^^