จากที่ผมเห็นตัวอย่างของสายอีสานจิระ-ขอนแก่นรู้สึกว่าถ้าใช้จริงปัญหาตามมาแน่ เช่น ด้วยความที่ต้องการให้สถานีกลายเป็นระบบปิด เลยกลายเป็นที่ขายตั๋วแยกจากชานชาลา สถานีใหญ่ไม่เป็นไรหรอกแต่สถานีเล็กก็เป็น ผลเลยเป็นจากจุดขายตั๋วไกลจากชานชาลากว่าเดิม เดินไกลขึ้น เทียบกับแบบเดิมที่จุดขายตั๋วติดชานชาลาเลย แถมเท่าที่เห็น เนื่องจากแยกชานชาลาจากจุดขายตั๋วอุตส่าห์ทำหลังคาชานชาลาซะดิบดีกลายเป็นทางเดินเชื่อมจุดขายตั๋วกับชานชาลาก็ไม่มีหลังคาอยู่ดี(แถมทางเดินก็ไม่ใหญ่ทำหลังคาขนาดทางเดินคงบังฝนไม่ได้ บางแห่งเป็นสะพานลอยต้องขึ่นสะพานลอยข้ามด้วยซ้ำ) คือเหมือนสถานีจะใช้งานยากขึ้น และเหมือนสถานีสร้างสูงจากพื้นดินมีโอกาสที่คนอาจจะตกชานชาลาลงไปในคูระหว่างทางเชื่อมด้วย อีกเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นถ้าเป็นระบบปิด ถ้าคุณจะมาส่งถึงชานชาลาต้องจ่ายเงินซื้อตัวเข้าชานลา มาส่งไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เดินมาที่ชานชาลาได้เลย

อีกเรื่องที่ดูจะเป็นปัญหาใหญ่คือทางข้ามรถไฟที่ดูจะมีปัญหากับชาวบ้านเหลือเกิน ตอนที่บอกว่าจะยกเลิกทางข้ามระดับดินผมมั่นใจ 100 % ว่าเป็นไปไม่ได้ในความเป็นจริงแน่ที่รถไฟพื้นฐานจะไม่มีทางข้ามระดับดิน เพราะการทำทางยกระดับกับทางลอด รวมทั้งมีสะพานลอยให้คนข้ามที่หลายคนมั่นใจว่าสุดท้ายคนก็เดินข้ามทางรถไฟระดับดินเหมือนเดิม(ขนาดมีตัวอย่างปัญหาเรื่องสะพานลอยในกรุงก็แล้วนะเนี่ย) หมายความว่าจำนวนทางข้ามรถไฟจะลดลงจากเดิมแน่นอน ต่อให้ไม่นับทางลักผ่านก็เถอะ(จะสร้างทางข้ามทดแทนจำนวนเท่าเดิมมันใช้เงินจำนวนมาก) พูดง่ายๆ การยกเลิกทางข้ามระดับดินดูจะเบียดเบียนชาวบ้านมากกว่าเดิม จนมีคนเดือดร้อน  (แต่บางเรื่องที่คัดค้านเหมือนชาวบ้านไม่ได้เข้าใจแล้วโดนปลุกปั่นมากกว่า) อีกเรื่องคือเนื่องจากทางข้ามมักจะเป็นจะมีเป็นทางเกือกม้ารถบางชนิดก็ใช้ทางแบบนี้ไม่ได้แบบนี้ไม่บีบให้รถไปเข้าถนนหลักมากขึ้นให้รถติดถนนหลักยิ่งขึ้นเหรอ และเรื่องจิปาถะที่ไม่สำคัญอย่างจะถ่ายรูปริมทางรถไฟยากกว่าเดิมด้วย เลยคิดว่าเราควรทำให้รถไฟเป็นระบบปิด 100 % มั้ยเมื่อเทียบกับสิ่งที่เสียกับปัญหาที่จะเกิดแลกกับรถไฟที่ทำความเร็วเฉลี่ยได้เร็วขึ้น (เกิดอุบัติเหตุน้อยลงมั้ยไม่แน่ใจ)