แน่นอนว่าต้องเป็นกับรถเมล์ที่เก็บค่าโดยสารตามระยะทาง ผมเป็นบ่อยแล้วรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเองมาก คือขึ้นไปในใจรู้แล้วว่าจะไปลงป้ายไหน แต่พอกระเป๋ารถเมล์เดินมา มือก็ยื่นเหรียญจ่าย แต่พอจะอ้าปากพูด เอ๊ะ...สถานที่ที่เราจะลงมันชื่ออะไรวะ 555 ที่แย่ไปกว่านั้นคือการลืมว่าตัวเองขึ้นมาแล้วจะไปไหน กว่าจะนึกออกบางที 10 วินาที กลัวกระเป๋ารถเมล์ถอนหายใจอย่างสุดแรงหรือมองบนใส่เรา
มีใครเป็นแบบว่าขึ้นไปบนรถเมล์แล้ว รู้ว่าจะไปไหน แต่พอกระเป๋ารถเมล์เดินมา หัวแบลงค์ซะงั้น บ้างไหมครับ