-ออกจากบ้าน เดินขึ้นฟุตบาทก็ต้องเจอพ่อค้าแม่ค้าขายของกันสบายเฉิบ ตั้งแต่ตี5 ยันดึกดื่น
-วันดีคืนดี เดินทอดน่องอย่างสบายใจ อารมณ์เพลินๆ เจอมอไซต์บีบแตร ปริ๊นน ปริ้น ปริ้น ปริ้น ปริ้นนนน หลบทางหน่อยยยยย (อยากจะหันกลับมาด่าfatherล่อmotherเหลือเกิน)
-พอถึงป้ายรถเมล์ บางป้ายก็มีที่นั่งสบาย บางป้ายก็ยืนไปเหอะ และยิ่งรถที่ต้องการจะขึ้นดันไม่มีนี่หงุดหงิดสุดๆ
-รอรถเมล์2ชั่วโมง เป็นเรื่องปกติในเมืองเทพ ดั่งคำขวัญ กรุงเทพ ดุจเทพสร้าง
-พอขึ้นรถไป รถแน่นแบบปลากระป๋อง อีกระเป๋าก็เดินจัง เบียดไปเบียดมาประตูหน้าประตูหลัง แล้วยิ่งเจอกระเป๋าฮิปโปๆ ไม่ต้องเอ่ยครับท่าน เดินทีแหวกเป็นช่องเลย เมื่อไรจะขึ้นประตูหน้า ลงประตูหลังกันสักที คนกรุงเทพพพพพ
-วันดีคืนดีอยากนั่งรถไฟฟ้าฟิ้วๆ  ในกระเป๋ามีแต่แบงค์ 100 ก็ต้องไปยืนต่อแถวที่เคาเตอร์  แลกเสร็จก็มาต่อคิวที่ตู้หยอดอีก ไม่เข้าใจทำไมไม่ขายตั๋วตรงเคาเตอร์ไปเลย กลัวพนักงานเหนื่อยรึไง ??
-เจอคนจิตไม่ปกติ ถอดกางเกง เยี่ยว อึ กลางป้ายรถเมล์หน้าห้างดัง ไม่ต้องตกใจ เรื่องปกติ  เมื่อเขาทำธุระเสร็จ ก็ไม่ล้าง แล้วใส่กางเกง มานั่งที่เราๆนั่งรอรถเมล์กันนั่นแหละ อื้อฮือออ ใครพลาดนั่งทับนะ ซวยชะมัด

นี่แค่จิ๊บๆก็เห็นได้แล้วว่า คนกรุงเทพมีคุณภาพชีวิตดีติดอันดับโลกเชียวว ^^