คืออยากมาเล่าอะไรที่พึ่งเคยเจอในชีวิตครับ มันชั่งวุ่นวายเหลือเกิน
         เป็นเด็กบ้านนอกมาอยู่กรุงเทพเหงามากเลยครับ คิดถึงบ้านก็คิดถึง ตกกลางคืนก็เป็นโรคซึมเศร้า ร้องไห้หนักมาก หลังเลิกเรียนก็เดินกลับหอคนเดียว เพื่อนก็อยู่คนละหอ ขึ้นรถเมล์ก็ขึ้นไม่ถูก ขึ้นไปแล้วยังไม่จ่ายตังสามารถลงได้มั้ยครับ คือคนแน่นกระเป๋ารถเมล์ไม่สังเกตเห็นเรา พอถึงป้ายลงเเต่เราไม่ได้ลงเพราะรอจ่ายเงินกับกระเป๋ารถเมล์ ป้าคนนึงก็ว่าเราขวางทาง คือเราผิดใช่มั้ย คนมันเเน่นไม่มีที่ยืนไง เลยยืนตรงหน้าประตู ว่าจะรอจ่ายตังกับกระเป๋ารถเมล์ก่อนอ่ะครับ แต่เราก็เบียดๆเข้าไปอีกเพื่อจ่ายตังกับกระเป๋ารถเมล์

  วุ่นวายมากๆเลยเมืองกรุง คิดถึงบ้านนาอยู่บ้านสุขใจกว่าเยอะ ( ที่มากรุงเทพเพราะมาเรียนครับ )