คือ แบบเรารู้สึกไม่สนิทกับใครเลย เรามีเพื่อนเยอะมากๆ บางคนก็เป็นเพื่อนในมหาลัยแต่คนละคณะ มีตั่งแต่นักร้องไปจนถึงนักกีฬา
แต่เรา กลับรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่กับเพื่อนเหมือนเป็นตัวเองได้ไม่สุด เหมือนเล่าให้ฟังไม่ได้ทุกเรื่อง บางทีเผลอเล่าไปก็รู้สึกไม่ดีทีหลังแบบเรารู้สึกไม่ค่อยโอเค กับทั้งที่เค้าก็บอกว่ารู้สึกสนิทกับเราที่สุดในเพื่อนๆของเค้า
เวลาเราอยู่กับเพื่อนเราก็จะเฮฮา คนก็ชอบบอกเป็นเราก็ดีนะชีวิตดีมีความสุขไม่เครียดไรเลย
แต่อยู่คนเดียวเรานอยนะเหมือนจิตตกเหมือนแอบคิดมากว่าตัวเองไม่มีค่าเลย เวลาอยากร้องไห้ก็ เรียกหาใครไม่ได้ ไม่สิไม่อยากพึ่งใครมากกว่า แต่จริงๆเราก็ต้องการที่พึ่ง แต่เวลาเพื่อนๆมีปัญหาก็ชอบมาร้องกับเรามา ให้เราช่วยคิดแก้ปัญหา แต่เรากลับไม่รู้จะพึ่งใคร เวลาเรามีปัญหา
เหมือนมีคนในชีวิตเยอะแต่เราเหงามาก แบบว่าเป็นอารมพูดไปก็เท่านั้นเค้าช่วยอะไรเราไม่ได้จริงๆ แบบแล้วถ้าเป็นเรื่องรักพอมีคนมาชอบเยอะๆก็รำคาญแต่บ่นเหงา บ่นโสด
แต่หลักๆ คือ ทำไมเรารู้สึกเหมือน เราเชื่อใจคนรอบตัว  แบบ เรารู้สึกนะว่าแบบ เค้าแค่ต้องการหาประโยชนจากเรา เราว่าน่าจะใช่มันเป็นสังหรของเราทำไง ดีเราคิดไปเองรึเปล่า หรือเราจะเป็นบ้า พอไปหาหมอหมอก็บอกสารเคมีในเลือดปกติ หรือตอนนั้นเรา โอเค แต่ตอนนี้พึ่งมา บ้า ช่วยคิดหน่อยครับ หมอก็ได้ขอคำแนะนำด่วน

ปล. ขอบคุณความคิดเห็นที่ช่วยแนะนำครับ 555555555