คือเราอยู่กับพ่อแม่ค่ะ แต่ไม่สนิทกับพ่อ เหมือนมีกำแพงกั้นหนามากๆ ค่ะ อาจจะเพราะเรารู้ความจริงว่าไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่พ่อยังไม่รู้ว่าเรารู้ ซึ่งความจริงเขาก็ทำหน้าที่พ่อได้ดีค่ะ ส่วนแม่เราสนิทค่ะ แต่พอแม่ป่วยมะเร็งแม่ก็ค่อนข้างเครียดตลอด เรากับพ่อก็ตามใจแม่มากขึ้น เราแทบไม่เคยขัดแม่เลย แต่เหมือนเราพยายามจะช่วยแต่มันก็ไม่พอ มีอยู่วันนึงแม่เคยพูดว่าตอนนี้แม่ไม่สนใครทั้งนั้น สนแค่ตัวเอง ซึ่งปกติแม่จะบอกเราว่ารักเรามาก มากกว่าป๊า แต่เดี๋ยวนี้เหมือนแม่ต้องการป๊ามากกว่าเรา เราพยายามจะช่วยงานแม่มากขึ้นเวลาแม่บ่นแต่เหมือนแม่ก็คือต้องการให้ป๊าฟังละให้ป๊ามาช่วย ไม่ใช่เราอะค่ะ
ตอนนี้เรารู้สึกแปลกๆในใจ มันเหมือนสะสมเรื่อยๆ รู้สึกแม่ไม่ค่อยรักเราแล้ว ส่วนป๊าวันๆ เราก็ไม่ได้คุยกันอยู่แล้วค่ะ ส่วนเพื่อนมหาลัยก็ไม่ได้เจอ เพราะโควิด แทบไม่ได้คุยกับเพื่อนแบบเฮฮา คุยแค่เรื่องเรียน เรารู้สึกเหงา รู้สึกไม่มีใครต้องการเราเลย เราควรจัดการความรู้สึกอย่างไรคะ