เราเป็นคนที่มีโรคซึมเศร้าหนักมาก กลัวสังคม ปิดกั้นตัวเอง แต่ถ้าได้สนิทก็จะเป็นคนเฮฮาได้บ้าง
แต่ส่วนใหญ่น้อยมาก ที่ทำงานมีเพื่อนสนิทคนเดียว และเขาก็เข้าใจเรา เลยไม่มีปัญหา
แต่เรามาเรียนเสาร์อาทิตย์ เราเครียดมากเลย เรารุ้สึกว่าใครๆก็ไม่อยากคุย
ทักเขา ยิ้มให้เขา คุยกับเขา เขาก็ตอบ แต่เหมือนไม่ได้อยากคุยมาก
เหมือนตามมารยาท
เราเป็นคนไม่มั่นใจเลย กลัวสังคม กลัวคนเยอะๆ
แต่เราก็พยายามจะเข้าหา ทักทาย
แต่ก็ไม่มีเพื่อน
เราต้องปรับตัวยังไง
พ่อบอกว่าเราเป็นคนมีกำแพงสูง
แล้วเราต้องทำลายยังไง
เราเป็นคนพูดเหมือนไม่มีเสียง มีน้อย บางที
คนเขาก็ไม่ทันได้ยิน หรือได้ฟัง
เราคิดช้า เวลาใครทักอะไรมา ไม่รู้จะตอบอะไร
อ้ำอึ้ง แล้วบางทีก็เหมือนตอบแบบเขาฟังไม่รุ้เรื่อง
เราเครียด เหมือนโดนกดดันหนักขึ้น เมื่อถึงเวลาพัก
แล้วคนในห้องเฮฮาคุยกัน เขาเป็นกลุ่มๆกัน
เรามาเรียนกับอาเรา อาก็ไม่ค่อยชอบเข้าหาใครเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้คิดอะไร กับเรื่องแบบนี้
เราไม่รุ้จะทำยังไงดี ขอคนที่เข้าใจรบกวนช่วยหน่อยนะคะ
😞 เครียดมาก เหมือนว่าฉันทำอะไรไม่ดีหรอ คนถึงไม่อยากคุย
แล้วมีพี่สองคน เขาก็มากับเรา กับอา
เขาก็คุยกับเราบ้าง ถามบ้าง แต่เหมือนแค่คุยกันสั้นๆ
แต่เวลาเขาคุยกันสามคนรวมอา เขาคุยกันยาว
เราบกพร่องอะไรหรอ
บุคลิกภาพเราแย่หรือปล่าว
เราพยายามคุยแล้ว แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย
เราต้องนั่งร้องไห้ทุกเสาร์อาทิตย์ก่อนมาเรียน
รู้สึกหดหู่มากๆ
ปล.หาหมออยู่ตลอดค่ะ กับโรคประจำตัว