มันนานเกินไปละ!!

ยกนิ้วขึ้นมานับ... 10 ปีน่าจะได้ ที่ตีตัวออกห่างจากเมือง “น่าน” มาซะนาน จนต้องคาดโทษไว้ สิ้นปีนี้ (2561 อะนะ) ขอโดนน่านสักทริป
ว่าแล้วก็จัดแจงเก็บสัมภาเรอะ ทำการรวบรวมพลพรรคได้ 3 หน่วย พร้อมกำ “ปัจจัย” อีกคนละ 5,000-. ออกเดินทางสู่ “น่าน” ในบัดดล...

ล่วงเข้าวันใหม่ของวันที่ 23 ธันวาไม่กี่นาที เราก็มาถึงจุดหมายอันเป็นที่พักคืนแรก ณ “บ้านระเบียงน้ำ” จุดกางเต็นท์กลางเมืองน่าน
ถูกแล้วครับ... ไม่ต้องกลับไปอ่านใหม่ให้เสียเวลา “บ้านระเบียงน้ำ” เป็นที่พักที่อนุญาตให้กางเต็นท์ได้ แค่ 150/เต็นท์ แถมติดริมน้ำ
ซะด้วย รอไร! จัดไปสิครัช

แทนที่จะหลับเป็นตาย ไม่รุ๊อะไร? ดั๊น! ดลใจให้ต้องลุกไปห้องน้ำ ถ้าไม่ใช่... ความบวมเป่งอย่างแสนสาหัสของกระเพาะปัสสาวะ
และทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำเข้าไป ผ่าง... ผ่าง... ผ่าง... ไอ๊หย๋า!! อั๊วซี้เลี้ยว นี่มัง... นี่มัง... ที่ปลกทุกข์กลางป่าเลยนิหว่า! แม้จะดู
วาบหวิววิเวกวิเหว๋โหว๋ แต่ก็มิดชิดปลอดภัยดี จนอดที่จะมาซ้ำด้วย “ชุดใหญ่” อีกทีหลังมื้อเช้าไม่ได้



เช้าวันต่อมา### เดินหน้าสู่ อ.บ่อเกลือ แค่ 100 กว่าโล ก็พอมีเวลาให้อ้อยอิ่งแวะโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ถ่ายรูประหว่างทางมั่ง หาซื้อวัตถุดิบไว้
ทำอาหารมั่ง บ่ายๆ เราก็มาถึง “หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติที่ ขน.๒” ด้วยความเคารพ ไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่สักกะนี๊ดส์ให้ตายเหอะ
แต่สุดยอดเทคโนโลยีด้านการนำทาง พาเรามายังหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติที่ ขน.๑ ซะก่อน จนท. ที่นั่นก็ดีใจหาย แนะนำให้ขึ้นเขา
ไปอีกหน่อย (ที่ว่าอีกหน่อย มันก็หลายโลอยู่นะ) ไอ้เรารึก็บ้ายุซะด้วย

ตัดฉับมาบนหน่วยฯ เหลียวซ้าย แลขวา เอ๊า! มีเรากลุ่มเดียว งี้แจ่มเลย... ทิวทัศน์เทือกดอยข้างหน้า ตกเป็นของข้าผู้เดียว
หลังจัดการหุงข้าวปลาอาหาร กินข้าวยังไม่เรียงเม็ด ความเย็น ความชา แวะมากระแซะแทบจะทันที ยังดีที่ได้กองไฟที่พี่ จนท. ช่วยก่อไว้
ให้คลายหนาวกันไป




เช้าวันต่อมา### ปักหมุดการเดินทางช่วงต่อไปไว้ที่ “หน่วยจัดการต้นน้ำน้ำค้าง (ดอยวาว)” เขตอุทยานแห่งชาตินันทบุรี อ.ท่าวังผา
แน่นวล... ของดีย่อมต้องแลกมาด้วยอุปสรรค ความโคลงเคลงแบบพอประมาณบนเส้นทางฝุ่นแดงเกือบทั้งเส้น แต่เราก็มาถึง
เฮ้ย!... โห!... วู้!.. นี่หละเว้ย! สวรรค์บนดินของชาวเต็นท์อย่างเรา ทั้งเงียบสงบ ห้องน้ำพร้อม หญ้านุ่มๆ เรียบกริ๊บเหมือนผืนสักหลาด
บนโต๊ะสนุ๊ก มีทิวเขาเรียงรายอยู่เบื้องหน้า กลางคืนระยิบระยับด้วยแสงไฟของ อ.ท่าวังผา, อ.ปัว และ อ.เมือง น่าน ที่ด้านล่าง
ส่วนบนฟ้าประดับประดาด้วยดาวล้านดวง.... ฟินอ่ะ จะมีก็แค่ “นักเลงเจ้าถิ่น” ฝูงนึง ที่มาก่อกวนบ้างให้พอหายเหงา แต่เราก็ใช้
อาวุธชีวภาพอย่าง “ลูกชิ้นทอด” ปกป้องฐานที่มั่นเอาไว้ได้ตลอดคืน






เช้าวันต่อมา### หลังจากขอบคุณและกล่าวลา จนท. พร้อมหัวหน้าหน่วย ที่ดูแลอย่างดีตลอดวันและคืน เราเดินทางอีกกว่า
100 กม. สู่จุดหมายสุดท้ายของทริป และเช่นเดิม... พอมีเวลาให้ได้เรื่อยเปื่อยกับ 2 ข้างทาง ทั้งพรมสีเขียวสดที่ทาบทับอยู่
ตลอดแนวเขา วิถีชีวิตสบายๆ ของผู้คนแต่ละชุมชน จนถึงร้านกาแฟสีลูกกวาดเตะตา และ... ไม่ลืมแวะเติมเสบียงกรังที่ตลาดสด
ในตัว อ.เวียงสา ก่อนไต่ขึ้นเขาลูกแล้วลูกเล่าอีกครั้ง เพื่อจะมาสิ้นสุดที่ “สถานีวิจัยต้นน้ำขุนสถาน” อ.นาน้อย

ที่นี่... 2 ใน 3 เต็นท์ของเรา มีโอกาส “เจิม” แคร่ไม้ใต้ต้นสนที่ทางสถานีฯ จัดไว้ให้กางเต็นท์โดยเฉพาะ ซึ่งทำเสร็จใหม่ สดๆ ซิงๆ
ไม่ทันข้ามวัน... ท่ามกลางอุณหภูมิ 11 ไม่เกิน 18 องศา เราใช้ชีวิตสบายๆ ไม่ต้องเร่งรีบตลอด 2 วัน ไปกับการนั่งๆ นอนๆ
จิบกาแฟ ดูนกชมไม้ ถ่ายรูป แย่งกันทำอาหารแกล้มเครื่องดื่มเบาๆ นี่หละมั้ง... ที่บอกถึงความแตกต่างระหว่าง “มาท่องเที่ยว”
กับ “มาพักผ่อน” ซึ่งเราเลือกอย่างหลังมาตลอดทริป “น่าน”... ถึงแม้จะนานๆ ทีก็เหอะ




ก่อนจากกันขอฝากไว้นิด... หลงผิดได้ดีมีที่ไหน? หลงทางได้ดีแบบนี้ไง

คารวะสวัสดี...

ท้ายนี้ต้องขออนุญาต
ขอบคุณ... เจ้าหน้าที่ “หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติที่ ขน.๒” กับกองไฟขับไล่ความหนาวเหน็บ
ขอบคุณ... เจ้าหน้าที่ “หน่วยจัดการต้นน้ำน้ำค้าง” กับแจ่วถ้วยน้อยที่เต็มปรี่ด้วยน้ำใจอันยิ่งใหญ่
            และพี่สนอง (วสุวัฒน์ สุขเกษม) หัวหน้าหน่วย “หน่วยจัดการต้นน้ำน้ำค้าง” กับเรื่องราวดีๆ ที่เล่าสู่กันฟัง    
ขอบคุณ... เจ้าหน้าที่ “สถานีวิจัยต้นน้ำขุนสถาน” กับมุมกางเต็นท์ใต้ยอดสนที่ชวนขนหัวลุกในยามค่ำคืน
ขอบคุณ... เจ้า GPS ที่พาหลงจนได้ดี
ขอบคุณ... เพื่อนร่วมทาง ที่หลงยังไงก็ยังให้(กุ)ไปต่ออยู่เรื่อย
ท้ายสุด ขอขอบคุณ... ผู้อ่านทุกท่านที่พยายามติดตามจนจบ

แล้วพบกันใหม่เมื่ออยากเหล้า... เอ๊ย!! อยากเล่าเน้อ

#ฝากตามติดสักกะจิ๊ด จะเป็นพระคุณยิ่ง#
https://ppantip.com/topic/35539656
https://ppantip.com/topic/35933844
https://ppantip.com/topic/37750379
https://www.facebook.com/GOLOWGOSO