ตอนนี้เราว่างงาน หลังจากลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้านที่ ตจว.ได้ประมาณ 5 เดือนแล้ว ตอนนี้กำลังเริ่มหางานใหม่ แต่ก่อนหน้านี้ก็พยายามหาแต่ยังไม่ได้สักที

      สิ่งนึงที่มีปัญหาคือ เหมือนเราต้องมาเริ่มต้นชีวิตการทำงานใหม่ค่ะ คือ ถ้าได้เงินเดือนเริ่มต้นของ ป.ตรี แม่เราไม่ให้ไปทำ (อันนี้เราหางานใน กทม นะคะ เพราะ เคยชินกับกทม และใน จ.เราส่วนใหญ่คุณสมบัติเราไม่ตรงตามที่เค้าระบุ)

         เราเลยมานั่งคิดว่า ถ้าเรามัวแต่รอโน้นนี่ เราควรจะรีบเริ่มชีวิตการทำงานใหม่จะดีกว่าไหม จะได้ทำงานให้เก่งมากขึ้น ถ้ามัวแต่รอชีวิตเราจะยังไม่ไปไหนสักที  แล้วถ้าอายุ 30 เมื่อไหร่ อยู่ๆมีเรื่องจำเป็นให้ต้องออกไปหางานทำ อายุ 30 แต่เงินเดือนได้แค่น้อยนิด มันจะไม่เสียดายเวลาชีวิตที่ผ่านมาหรอกเหรอ

        เราพยายามอธิบายให้แม่เข้าใจ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ การประชดประชันเรา ตอนนี้เราอึดอัดมาก อยากออกมาใช้ชีวิตส่วนตัวมาก อยากมี พื้นที่ส่วนตัวให้นั่งนิ่งๆ ให้ได้คิดทบทวนตัวเองในแต่ละวัน แต่ ณ ปัจจุบัน ไม่มีพื้นที่เงียบสงบให้เราเลย  อึดอัดจนร้องไห้
    
       ใกล้จะ 30 เข้าไปทุกที แต่กลับถูกบังคับการใช้ชีวิตในบางเรื่อง และเริ่มมากเข้าไปทุกที เราไม่รู้ว่าความคิดเราถูกไหม เราเข้าใจว่าแม่เป็นห่วงกลัวลำบากในการใช้ชีวิต เค้าเองไม่อยากให้เราลำบาก เพราะตลอดเวลาเราทำงานค่อนข้างหนักไม่มีเวลากลับบ้าน เค้าสงสารเรา แต่เราต้องการมีชีวิตเป็นของตัวเอง เราโตแล้ว งานก็หายากเวอร์ เครียดมากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี ใครมีอะไรแนะนำดีๆบ้างไหมคะ
      
หากแท็กผิดขออภัยนะคะ🙏🏼🙏🏼🙏🏼