สวัสดีค่ะ เริ่มเข้าเรื่องแบบเนื้อๆไม่น้ำเลยนะคะ เราท้องคะ ท้องทั้งที่อายุแค่19ปี อยู่ในช่วงเรียนมหาลัยปี1 ค่ะ
ตอนนั้นเมนส์ไม่มา 6-7วันค่ะ มีอาการต่างๆคล้ายคนตั้งครรภ์เลย ตรวจเลยค่ะ ขึ้น 2 ขีด ช็อคค่ะแอบดีใจลึกๆ บอกพ่อเด็ก คำแรกที่ได้มา แน่ใจหรอ ให้ไปตรวจที่ รพ อีกที บอกเราที่ตรวจแท่งๆไม่ชัวร์หรอก เราเลยไปตรวจตามที่มันสบายใจค่ะ พอผลตรวจออกมาตั้งครรภ์ เราเลยบอกมันอีก มันถามเลย พ่อเด็กใครอะ คือมันไม่รับค่ะ โอนเงินมาให้เอาออก เราไปปรึกษาเพื่อนหลายคนมาก ว่าเกิดแบบนี้จะทำไงดี มีทั้งเสียงลงให้เอาออก กับเสียงให้เก็บไว้  เรารักลูกนะ นอนร้องไห้ตั้งแต่รู้ตัว แอบออกไปซื้อแอนมัม นั่งกินหน้าเซเว่นเสร็จจึงกลับบ้านกลัวแม่รู้ แม้กระทั้ง เป็นเชื้อราก็ไม่สอดยา กินยากลัวเป็นอันตรายต่อลูกทนคันค่ะ แต่สุดท้าย วันที่ต้องตัดสินใจมาจริงๆ ไม่กล้าบอกใคร ปรึกษาเพื่อนที่ให้เอาออก เขาบอก เลือกอนาคตนะ และเราก็ปรึกษาโครงการหนึ่ง สรุปคือ ตัดสินใจไปเมื่อวานค่ะ ไปถึงก็ตรวจอุลตร้าซาวน์ ตรวจฉี่ เห็นลูก ร้องไห้ วิ่งลงมาบอกไม่ทำแล้ว เจอน้องผญ คนนึงมาทำ ลงมาถามทางbtsขึ้นตรงไหน เราเลยถามเลยว่าเจ็บมั้ย เขาบอกไม่เจ็บเลย เราบอกเราขึ้นไปแล้ว แต่เห็นลูกตอนอุลตร้าซาวน์สฃสารลูก เขาก็น้ำตาคลอแล้วกิดเราเลย เป็นกอดที่เข้าใจกันจากคนหัวอกเดียวกัน เขาบอกทำเถอะพี่ เชื่อหนูกลั้นใจ เรานั่งเล่าเรื่องราวของกันและกันสักพักขค้นไป พอยืนยันจะทำ จ่ายตังเรียบร้อยคะแล้วขึ้นไปห้องเชือด เขาให้กินพอนสแตนก่อน แล้วไปเปลี่ยนผ้าถุง คิวเราที่5 ตอนขึ้นขาหยั่ง ทรมานมาก เจ็บเจียนตาย นึกถึงความเจ็บปวด ขยาดเลยไม่กล้าไปแล้ว เราร้องไห้ทุรนทุราย จนหมอหยุดทำ เราขอจับมือพยาบาลตอนทำเขาก็รังเกียจ ดึงมือหนี เราเจ็บ ใครคิดจะทำขอว่าอย่า เขาหิ้วปีกเราออกมา ได้ยินเขาบอกคนหิ้วปีกเราว่า ของไม่ออก ( อายุครรภ์ 5-6สัปดาห์) เขาบอกอีกท้องเล็กมาก เราทรมานมาก มาพักก็ปวดทรมาน พูดแต่ ไม่น่าทำเลย  เขาเลยไม่ให้ยาคุมมาเพราะยังไม่สำเร็จ แต่คิวอื่นๆได้ไป เลือดออกหลังทำในผ้าอนามัยน้อยมาก สีดำๆ มาวันนี้ไม่มีเลือดแล้ว คิดได้ ภาวนาให้ลูกอยู่ โทรกลับไปหาคลีนิก เขาบอกเป็นเพราะเรางอแง หมอเลยหยุดเราเลยบอกเราไม่ทำต่อได้มั้ย อยากเก้บไว้ เขาบอกไม่ทันแล้ว หมอเอาแขนออกมาแล้ว เหลือหัวกับขา จะเลี้ยงหรอเด็กพิการ พยาบาลไม่ยอมหรอกค่ะ คุณมาทำต่อให้เสร็จ พยาบาลพูดจาหมาไม่รับประทานสุดๆ พวกพยาบาลแก่ๆ ปากจัดมาก เราเลยสอบถามผู้รู้อื่นๆ อายุครรภ์5-6สัปดาห์ ยังเป็นคล้ายตัวตุ๊กแกมีหางเป็นไปได้ยากที่จะออกแขน ถ้าแขนหลุดก็ตุดนึงเท่ากัวไม้ขีด ซึ่งเล็กมาก จะมองเห็น เราเลยคิดว่า เขายังไม่ทันได้ลูกเราไป เราเจ็บซะก่อน เขาเลยให้เรากลับไปอีกรึเปล่าคะ? ตอนนี้ภาวนาให้ลูกปลอดภัย 25นี้ทาง คลีนิกนัดไม่อยากไป ไม่รุ่เขามีชีวิตอยู่มั้ย ถ้สดขาพิการเพราะความคิดโง่ๆของเรา เราก้พร้อมเลี้ยง และหาสมบัติมาให้เขาใช้ จนแก่ เพราะเราทำเขาพิการ อยากรุ้ค่ะ ว่า ลูกยังมีสิทมีชีวิต หรือครบ32 มั่ย.  ปล. หมอใส่เครื่องมือ และจัดการได้1นาทีแล้วคะ แต่อาจตะเพราะท้องเล็กมาก(เห้นพยาบาลพูด) เลยยากหน่อย ด่าเราได้นะคะ เพราะโง่จริงๆ ไร้ความเป้นคนสุดๆ แค่แว่ปเดียวทำให้เราไม่มีความเป้นมนษย์ฆ่าลูกตัวเอง!