เคยอ่านหนังสือรวมนิทานเล่มหนึ่งสอนดีมากชอบมาก แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ อยากจะหาซื้อค่ะ
จำได้แค่บางเรื่องในนั้นคือ
1. เรื่องต้นตะแบก แม่ตะแบกสอนต้นตะแบกทุกคนว่าให้ปลิวไปตกกลางป่ากับพี่ๆน้องๆ อยากไปขึ้นในเมืองหรือ กลางลานโล่ง
แต่มีลูกตะแบกไม่เชื่อพังอยู่สองต้นไปขึ้นกลางเมือง และกลางลานโล่ง คนที่ไปขึ้นในเมืองสุดท้ายถุกมนุษย์ตัดทิ้ง ส่วนต้นที่ไปขึ้นกลางลานโล่ง ภูมิใจในตัวเองมาก เพราะมันเป็นต้นไม้ใหญ่ต้นเดียวในบริเวรนั้น ใครๆก็รักมันเพราะให้ร่มเงา แต่สุดท้ายวันนึงมีพายุมา มันไม่มีพี่ๆน้องคอยบังคอยช่วยกับรับลม มันจึงโค้นลงในที่สุด ในขณะที่พี่น้องที่เชื่อฟังแม่ก็ค่อยๆเติมโตอยู่ในป่าอย่างปลอดภัย
อีกเรื่องคือ
2. มีพ่อเฒ่าคนนึงอาศัยอยู่ปับลูกชายมีม้าอยู่ 1-2 ตัว วันนึงมีเหตการทำให้ม้าเตลิดหนีเข้าไปในป่า คนในหมู่บ้านต่างก็มาแสดงความเห็นใจ ว่าโชคร้ายจริงม้าหนีไป แต่ผู้เฒ่ากลับตอบว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ได้ หลังจากนั้นไม่นานม้าก็กลับมาพร้อมกับพาฝูงม้าป่ากลับมาด้วย ทุกคนในหมู่บ้านก็มาแสดงความยินดีด้วย ว่าโชคดีจริงๆอยู่ๆก็ได้ม้ามาฝูงใหญ่ แต่ผู้เฒ่าก็ตอบเหมือนเดิมว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือร้ายก็ได้ หลังจากนั้นไม่นานขณะที่ลูกชายพาฝูงม้าไปกินหญ้าก็บังเอิยตกจากหลังม้าขาหัก คนในหมู่บ้านก็มาแสดงความเห็นใจว่าโชคร้ายจริงๆ ลูกชายมาขาหักแบบนี้ แต่ผู้เฒ่าก็ตอบเหมือนเดิมว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือร้ายก็ได้ ชาวบ้านได้ยินแบบนี้อีกก็เหลืออด โต้ตอบกลับไปว่า ลูกชายขาหักแบบนี้จะโชคดีได้อย่างไร แต่ผู้เฒ่าก็ตอบแบบเดิม ชาวบ้านได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินจากไป วันนึงมีทหารมาที่หมู่บ้านเพื่อเกณชายหนุ่นไปรบ ชายหนุ่มในหมู่บ้านถูกเกณไปก่ันหมดยกเว้นลูกชายของผู้เฒ่า ชาวบ้านที่ลูกชายต้องจากไปก็มาแสดงความคิดเห็นกันใหญ่ว่าโชคดีจริงๆที่ลูกชายขาหักอยู่พอดีจึงไม่ต้องออกไปรบ และชายชราก็พูดแบบเดิมอีกครั้ง "ใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ได้" แต่ครั้งนี้ไม่มีใครพูfอะไรออกมาได้แต่คิดตามคำพูดที่ชายชราพูด
ถ้าใครเคยอ่านรบกวนแชร์ชื่อหนังสือให้หน่อยนะคะ
ตามหาหนังสือนิทานที่เคยอ่าน (ไม่ใช่หนังสือเด็ก)
จำได้แค่บางเรื่องในนั้นคือ
1. เรื่องต้นตะแบก แม่ตะแบกสอนต้นตะแบกทุกคนว่าให้ปลิวไปตกกลางป่ากับพี่ๆน้องๆ อยากไปขึ้นในเมืองหรือ กลางลานโล่ง
แต่มีลูกตะแบกไม่เชื่อพังอยู่สองต้นไปขึ้นกลางเมือง และกลางลานโล่ง คนที่ไปขึ้นในเมืองสุดท้ายถุกมนุษย์ตัดทิ้ง ส่วนต้นที่ไปขึ้นกลางลานโล่ง ภูมิใจในตัวเองมาก เพราะมันเป็นต้นไม้ใหญ่ต้นเดียวในบริเวรนั้น ใครๆก็รักมันเพราะให้ร่มเงา แต่สุดท้ายวันนึงมีพายุมา มันไม่มีพี่ๆน้องคอยบังคอยช่วยกับรับลม มันจึงโค้นลงในที่สุด ในขณะที่พี่น้องที่เชื่อฟังแม่ก็ค่อยๆเติมโตอยู่ในป่าอย่างปลอดภัย
อีกเรื่องคือ
2. มีพ่อเฒ่าคนนึงอาศัยอยู่ปับลูกชายมีม้าอยู่ 1-2 ตัว วันนึงมีเหตการทำให้ม้าเตลิดหนีเข้าไปในป่า คนในหมู่บ้านต่างก็มาแสดงความเห็นใจ ว่าโชคร้ายจริงม้าหนีไป แต่ผู้เฒ่ากลับตอบว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ได้ หลังจากนั้นไม่นานม้าก็กลับมาพร้อมกับพาฝูงม้าป่ากลับมาด้วย ทุกคนในหมู่บ้านก็มาแสดงความยินดีด้วย ว่าโชคดีจริงๆอยู่ๆก็ได้ม้ามาฝูงใหญ่ แต่ผู้เฒ่าก็ตอบเหมือนเดิมว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือร้ายก็ได้ หลังจากนั้นไม่นานขณะที่ลูกชายพาฝูงม้าไปกินหญ้าก็บังเอิยตกจากหลังม้าขาหัก คนในหมู่บ้านก็มาแสดงความเห็นใจว่าโชคร้ายจริงๆ ลูกชายมาขาหักแบบนี้ แต่ผู้เฒ่าก็ตอบเหมือนเดิมว่าใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือร้ายก็ได้ ชาวบ้านได้ยินแบบนี้อีกก็เหลืออด โต้ตอบกลับไปว่า ลูกชายขาหักแบบนี้จะโชคดีได้อย่างไร แต่ผู้เฒ่าก็ตอบแบบเดิม ชาวบ้านได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินจากไป วันนึงมีทหารมาที่หมู่บ้านเพื่อเกณชายหนุ่นไปรบ ชายหนุ่มในหมู่บ้านถูกเกณไปก่ันหมดยกเว้นลูกชายของผู้เฒ่า ชาวบ้านที่ลูกชายต้องจากไปก็มาแสดงความคิดเห็นกันใหญ่ว่าโชคดีจริงๆที่ลูกชายขาหักอยู่พอดีจึงไม่ต้องออกไปรบ และชายชราก็พูดแบบเดิมอีกครั้ง "ใครจะรู้อาจจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ได้" แต่ครั้งนี้ไม่มีใครพูfอะไรออกมาได้แต่คิดตามคำพูดที่ชายชราพูด
ถ้าใครเคยอ่านรบกวนแชร์ชื่อหนังสือให้หน่อยนะคะ