เหมือนวงจรมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป ที่เรียนจบใหม่ ก็ต้องมาหางานทำไกลบ้าน เพราะว่าบ้านอยู่ต่างจังหวัด ไม่มีตลาดแรงงานรองรับ
เลยจำเป็นต้อง ย้ายถิ่นฐาน มาทำงานไกลบ้าน  หวังไว้ในใจ ว่าสักวันหนึ่ง จะกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนให้ได้สักวัน
แต่แล้วพอเวลาผ่านไป กลายเป็นว่าถูกกลืนไปกับชีวิตมนุษย์เงินเดือน ทำงานเลี้ยงตัว มีเหลือเก็บก็ส่งเงินกลับบ้านบ้าง
นานๆครั้ง ถึงจะได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านสักที เช่น ช่วงหยุดปีใหม่ หยุดเทศกาลต่างๆ

พอมานึกย้อนถึงความตั้งใจตอนที่ทำงานใหม่ๆ ว่าสักวันจะกลับไปดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่า กลับไปอยู่ที่บ้าน อยู่ในบรรยากาศภูมิลำเนาที่คุ้นเคย

แต่ทำไมพอนับวัน เหมือนมองไม่เห็นทาง และช่างห่างไกลจากความฝัน หรือความเป็นไปได้เหลือเกิน

มีใครเป็นแบบนี้เหมือนกันบ้างไหมคะ ?