คือเรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อเเม่เราเเยกทางกันเมื่อเรายังได้3ขวบเเม่พาเราหนีกลับบ้านเกิดเเม่ตอนเราอายุ3ขวบโดยที่พ่อไม่รู้ว่าเเม่เราจะพาเรามาอำนาจเจริญเเล้วเรากับพ่อเราก็ไม่ได้เจอกันนานมากราว10กว่าปี เเม่เร

ครอบครัวเราอยู่กัน 3 คน พ่อ แม่ ลูกชาย 3 ขวบ ติดแม่มากกก เวลาทำอะไรก็จะหาแต่แม่ เราไม่ได้เลี้ยงอยู่บ้านนะคะ ตอนกลางวันทำงาน ลูกไปโรงเรียน เราไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเวลาเค้างอแง เรามักจะบอกให้เงียบ คุยดีๆ

ไม่กี่วันมานี้ ลูกสาว 5 ขวบถามเราว่า ลูกสาว : หม่าม้าคะ ทำไมนางเอกเค้าต้องสะดุดล้มด้วยคะ (พร้อมทำท่าประกอบ) เรา : (ตอนแรกไม่เข้าใจ เพราะอยู่ดีๆก็ถามขึ้นมา ไม่ได้ดูละครอยู่ด้วย) เค้าคงซุ่มซ่ามมั้งคะ ล

เขียนถึงคนอื่น เขียนโน่น เขียนนี่มาเยอะแล้ว แทบไม่ค่อยได้เขียนถึงแม่ตัวเอง เมื่อกี้เพิ่งเสร็จจากการจัดเก็บ โละหนังสือ เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มนี้ซ่อนไว้ในหลืบ ทำให้นึกถึงแม่ตัวเองขึ้นมาได้ ก็เลยอยากจะเ

กับย่าเรามีลูก2คนทึ่พ่อเรากับอา เราเป็นลูกของลูกคนโต อายังไม่มีลูกพ่อกับเเม่ของเรามีลูกกันตอนที่พ่อกับเเม่เรายังวัยรุ่นอยู่ทำให้เราเกิดมาได้ไม่ถึง3ขวบพ่อเเม่เราเเยกทางกันตอนเราเป็นเด็กเรารู้เเค่ว่าพ่อ

สวัสดีค่ะ เราอายุ 22 ย่าง23 ปี เราเป็นโรคสะเก็ดเงิน พยายามรักษาตัว คุมอาหาร กินเเต่หมูปลา ปรุงดอกเกลือ เเต่ก็ยังไม่หายดี ยังไม่ได้ทำงานเพราะรักษาตัวอยู่ จนเงินหมดไปเเล้วรอบนึงมีเงินอยู่10,000 ซื้อยาไป

ลูกชาย 3 ขวบ เวลางอนๆ หงุดหงิดๆ แล้วพ่อเค้าไปจับไปเรียก เค้าจะบอกว่า ไม่เอา ไม่รักป่าป๊า แต่กับแม่ไม่เป็นนะคะ จะบอกว่า ให้แม่โอ๋ ตลอด งงเหมือนกัน พ่อเค้าก็ไม่เคยดุ ไม่เคยตี ออกจะใจดีกว่าแม่ด้วยซ้ำ

เรารับเลี้ยงน้องผู้ชายวัย 8 ขวบ มาประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ น้องอยู่ที่บ้านเราเต็มเวลา คุณพ่อน้องจะมาหาในตอนเย็นบ้าง รับน้องไปค้างในวันหยุดบ้าง น้องชวนเราไปเที่ยวด้วยกันที่ต่างจังหวัดหลายครั้ง เราไม่สะดว