สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
จขกท.ควรจะอ่านให้แตกฉานกว่านี้ค่ะ
จริงอยู่ว่าอ่านบทกวีนี้แล้วจะรู้สึกว่าผู้เขียนคือชาวนา ที่เขียนเพื่อทวงบุญคุณ
แต่ลองค้นต่ออีกนิดค่ะ ผู้ประพันธ์ไม่ใช่ชาวนานะคะ เพียงแค่เขียนในลักษณะนี้เพื่อชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของชาวนาเท่านั้นเอง
ในชีวิตจริงชาวนาไม่ได้มาพูดทวงบุญคุณกับเราหรอกค่ะ ผู้ที่นึกถึงความทุกข์ยากของชาวนาเพียงนำความคิดนี้มาเขียนบทกวีเท่านั้นเอง
จขกท.ไม่จำเป็นต้องรู้สึกสำนึกบุญคุณ เพราะไม่มีใครบังคับคุณได้หรอกค่ะ
เราเชื่อว่าผู้ที่เขียนบทกลอนนี้ก็ไม่ได้ต้องการบังคับให้ทุกคนสำนึกบุญคุณของชาวนา เพียงแค่ให้ตระหนักถึงความยากลำบากของอาชีพนี้เท่านั้นค่ะ
จริงอยู่ว่าอ่านบทกวีนี้แล้วจะรู้สึกว่าผู้เขียนคือชาวนา ที่เขียนเพื่อทวงบุญคุณ
แต่ลองค้นต่ออีกนิดค่ะ ผู้ประพันธ์ไม่ใช่ชาวนานะคะ เพียงแค่เขียนในลักษณะนี้เพื่อชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของชาวนาเท่านั้นเอง
ในชีวิตจริงชาวนาไม่ได้มาพูดทวงบุญคุณกับเราหรอกค่ะ ผู้ที่นึกถึงความทุกข์ยากของชาวนาเพียงนำความคิดนี้มาเขียนบทกวีเท่านั้นเอง
จขกท.ไม่จำเป็นต้องรู้สึกสำนึกบุญคุณ เพราะไม่มีใครบังคับคุณได้หรอกค่ะ
เราเชื่อว่าผู้ที่เขียนบทกลอนนี้ก็ไม่ได้ต้องการบังคับให้ทุกคนสำนึกบุญคุณของชาวนา เพียงแค่ให้ตระหนักถึงความยากลำบากของอาชีพนี้เท่านั้นค่ะ
ขุนไกรครับผม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 869234 ถูกใจ, ToR_GerRarD ถูกใจ, เค้าหาว่าหนูเหมือนแมวน้ำ ถูกใจ, หนูเขียน ถูกใจ, Non_ConForMisT ถูกใจ, เก่งเรื่องกิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 808193 ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
เราจำเป็นต้องสำนึกบุญคุณชาวนาไหม
เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ
เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน
ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน
เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว
จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว
จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ
เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเปิบกัน
น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน
สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน
มีความรู้สึกเหมือนถูกทวงบุญคุณ เลยสงสัยว่า ถ้าผมไม่รู้สึกสำนึกบุญคุณชาวนา ผมจะเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า? แล้วเราทุกคนจำเป็นต้องสำนึกบุญคุณชาวนาขนาดไหน?
ปล. ปกติผมกินข้าวเยอะนะ กินเกลี้ยงด้วย แต่ที่กินเกลี้ยงเพราะคิดว่า เป็นเงินเรา เงินพ่อแม่เรา ไม่ได้คิดถึงชาวนาสักเท่าไร