ตอนนี้เราอยู่ม.6 อีก2เดือนก้อจะจบ แต่เรามีปัญหากับเพื่อนคนนึ่งบ้านเราอยู่ใกล้กัน สนิทกันมาตั้งเเต่เด้ก เราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เราทะเลาะกัน ปันหาที่ทะเลาะกันตอนนี้ก้อยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร จนไม่คุยกันมาเกือบ2เดือนที่ผ่านมา มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดมาก ไม่รู้จะทำยังไง เขาจะคุยกะเพื่อนเเต่ไม่คุยกับเรา เราเองก้อไม่ยอมคุยกับเขา จนบางที่เวลาที่เขาอยู่กับใคร เลยไม่กล้าคุยกะเพื่อนคนนั้นตอนที่เขาอยู่ เราสองคนสนิทกันมากน่ะเล่าทุกเรื่องให้กันฟังแต่ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงไม่คุยกับเรา เราเคยชวนคุยเเล้วเขาก้อตอบตามปกติ เเต่พอมาอีกวันก้อไม่คุยกับเราส่ะงั้น มันรู้สึกเฟลน้ะเลยเฟสตัวออกมา ตั้งเเต่นั้นเขาก้อไม่คุยกะเราอีกเลย ยอมรับน้ะว่าเสียใจ แต่อดน้อยใจไม่ได้ เวลาเจอเขาเราทำตัวไม่ถูกก้อจะนิ่งใส่กันเหมือนคนไม่รู้จัก ทั้งเครียดทั้งอึดอัด ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน มันทำให้เราไม่อยากไปรร.อีก ตอนนี้เราหยุดเรียนมาเกือบอาทิตย์เเล้ว หลังจากปีกใหม่เราคั้งใจจะกลับไปเรียนตามปกติ เเต่ตอนนี้เรายังทำไม่ได้ เครียดมากถึงมากที่สุด นอนโทรมอยู่บ้านทั้งวันไม่ออกไปไหน จนแม่ก้อถามไม่ไปเรียนบ้างหรอ เราก้อได้เเต่ตอบว่าไม่ค่อยมีเรียนเลยไม่ไป เรารู้สึกแล้วเเย่น้ะ รู้สึกเเย่กับเเม่ที่ต้องโกหก เราคิดว่าเเค่ทนอีก2เดือนก้อจะจบเเล้วเเต่เราไม่มีความสุขเลย

ปล.ส่วนตัวเราเป้นคนเพื่อนน้อย ไม่ค่อยสนิทกะเพื่อนในห้อง จะสนิทก้อเเค่ไม่กี่คนเเต่เขาก้อสนิทด้วย เเต่เจอกันที่ไหร่เราก้อรู้สึกอึดอัด อย่าปรับความเข้าใจกันน้ะแต่ทุกวันนี้เหมือนคนเเปลกหน้ากันไปแล้ว เราเองก้ออยากมีโมเม้นท์เรียนจบแล้วยิ้มได้ ไม่ต้องมาค่อยเครียดเเบบนี้

อยากให้ช่วยเเนะนำหน่อยค่ะ ว่า2เดือนต่อจากนี้ เราควรทำยังไง ไม่ให้เครียดกับเรื่องนี้มากเกินไปจนเสียการเรียนของเราเอง