คือผมไปหาแฟนที่ออกฝึกสอนต่างจังหวัด ซึ่งปกติจะไปประมาณเดือนละครั้งเพราะผมเองยังไม่มีงานทำก็เก็บตังจากค่ากับข้าวที่แม่ให้เพื่อไปหาแฟน ด้วยารขับรถมอเตอร์ไซค์ไประยะทางแระมาณ150โล ทุกครั้งแฟนผมเขาจะดีใจมากที่ผมไปหา แต่ครั้งนี้เขาดูไม่ค่อยดีใจ ผมก้เอะใจละจนคืนนั้นทะเลาะกันจนเขายอมบอกว่าตอนนี้มีรุ่นพี่ที่เป็น อาจารย์มาคุยด้วยพาไปเลี้ยงข้าวอยู่บ่อยๆแฟนผมเองก็รู้สึกว่าชอบรุ่นพี่นั้นด้วย แล้วแฟนผมก็บอกว่าไม่รู้ว่าตอนนี้ยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมไหม แค่นั้นแระสิ่งที่ผมได้ยินทำเอาช็อกทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะเชื่อใจในตัวเขามากคบมา 4 ปีไม่เคยมีเรื่องนอกใจเลย แบบจริงจังจะแต่งงานด้วยเลย ทำได้แต่นอนร้องไห้กอดเขาขอเขาว่าอย่าไปจากผมเลย คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยมันยังช้อกอยู่แต่แฟนผมเขาหลับแล้วเพราะเช้าเขามีสอนหนังสือ พอเช้าแฟนผมไปสอนหนังสือส่วนผมเองอยู่บ้านพักเปิดคอมเข้าเว็บหาทุกวิธีที่จะกับมารักผมอีกครั้ง ส่วนใหญ่ก็จะแนะนำให้มีเซ็กกัน จนแฟนผมกลับมาก็กินข่าวกันตามปกติจนตอนเธอไปอาบน้ำ ด้วยความสงสัยเลยเช้คโทรศัพท์ดู เห็นแชทรุ่นพี่คนนั้นทักมาคุยบ่อยมากออกแนวจีบหรือหม้อใส่ด้วย ตอนนี้ผมคิดว่าถ้าปล่อยไว้แบบนี้ผมเสียแฟนแน่ จนถึงเวลานอนผมจึงขอแฟนมีอะไรด้วยเหมือนทุกครั้งที่มาหา แต่เธอปฎิเสธพาเราหงุดหงิดผมเลยถามว่าเพราะชอบเขาใช่ไหมจึงไม่ยอมผมเหมือนก่อน แล้วตอนนั้นผมก็คิดแต่ว่าต้องมีอะไรกันกับแฟนให้ได้จะได้รู้สึกดีต่อกันและกับมารักกันแบบแต่ก่อน แต่แฟนไม่ยอมเขาร้องไห้และขัดขืนไม่ยอมให้ถอด (โดยปดติถ้าเขาไม่ยอมจริงๆจนมีนำ้ตาผมจะหยุดทันทีและโอ๋เขาและไม่ทำต่อแต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็นไรผมกลับไม่หยุดคงเป็นเพราะเรื่องมือที่3ที่ทำให้ขาดสติไป) แต่ด้วยแรงผมที่มากกว่าจึงทำจนสำเร็จ เสร็จแล้วผมจึงได้สติกลับมาและเห็นเขาร้อง ตอนนั้นผมเสียใจมากที่ทำเขาเสียใจแบบนั้นและร้องไห้ตามเขาไปแต่แฟนผมเขานอนหันหลังให้ไม่คุยด้วยเลย ผมรู้เลยเขาโกดแล้วเสียใจมาก ผมเองก็เสียใจมากนอนไม่หลับจนเช้า เขาตื่นมาจะไปสอนแต่งตัวอยู่แต่ไม่คุยกับผมเลย แต่ตอบแชทพี่คนนั้นตลอด ผมเองก็ทำได้แต่เสียใจร้องไห้เข้าไปกอดเขาขอโทษเขาว่าอย่าทิ้งผมไปเลย แต่เขาบอกเขาเสียใจมากที่ผมทำแบบนั้นแล้วเขาก็ไม่พูดอะไรมีแต่ผมที่ร้องไห้เสียใจกอดเขาแล้วเอาแต่พูดว่าพี่ขอโทษ แต่แฟนผมเขาไม่ตอบอะไรเลย และเช้านั้นผมต้องเดินทางกลับบ้านแล้ว มันเป็นการกับบ้านที่ทรมานที่สุดร้องไห้ตอดทางร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง ความรู้สึกเหมือนคนจะโดนทิ้งสมองเบอลๆไปหมด สถานการณ์ตอนนั้นแย่มากคือเราทำแฟนเสียใจและยังมีคนมีจีบแฟนเรา และแฟนเราก็ชอบเขาอีก แต่ผมก็ง้อคือดีนะง้อมาครึ่งเดือนให้สัญญาว่าะไม่ทำอีกแล้ว และไปสาบานต่อหน้าบรรพบุรุษบ้านแฟนด้วย แต่เขาไม่ให้โอกาสเลยจะเลิกอย่างเดียว แล้วหลังๆแฟนผมก็คุยกะรุ่นพี่คนนั้นมากขึ้นด้วย แบบนี้ผมมีหวังจะได้คืนดีกับแฟนไหมครับ? และถ้ารักกันจริงๆกับสิ่งที่ผมแสดงออกว่าเสียใจมากที่ทำลงไปเสียใจมากที่สุดแล้วตั้งแต่ผมเกิดมาทั้งกล้าสาบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าจะไม่ทำแบบนั้นให้แฟนเสียใจอีก การให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวว่าเปลี่ยนไปแล้วจะไม่ทำแบบนั้นอีกมันเป็นไปไม่ได้เลยหรอครับ?
ขาดสติขืนใจแฟน เขาจะยกโทษให้ผมได้ไหมครับ