สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรารู้จักกับแฟนเรา เพราะเขาเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยค่ะ ตอนนั้นก็ไปไหนมาไหนด้วยกันหลายๆคนกับเพื่อนๆเราเพื่อนๆเขา ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่าเขาชอบเรามาตั้งแต่แรก ด้วยความที่เราไม่คิดอะไรเพราะว่าเราสนิทกับพี่ๆน้องๆหลายคน เวลาว่างพวกเรามักจะไปรวมตัวกันอยู่ที่ห้องคนใดคนนึงค่ะ เราสนิทกันมาก เพราะเราเป็นคนเฮฮา นิสัยออกจะเหมือนผู้ชาย หลังๆเวลาเรามีปัญหา หรือเรื่องไม่สบายใจ เขาจะอยู่คอยปลอบเราค่ะ แล้ววันนึงเราเกิดเลิกกับแฟน เราเสียใจมาก ร้องไห้อย่างหนัก เขาก็คอยอยู่ข้างๆบอกเสมอว่า พี่ยังมีพวกผมนะ เขาเรียกเราว่าพี่ตลอดค่ะ อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาว่ามีอะไรจะบอก คือเขาชอบเรามาก ชอบตั้งแต่แรกแล้ว แต่เห็นว่าเรามีแฟนเลยตัดใจ ซึ่งเราก็อึ้งนะ แต่ตอนนั้นแทบไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะมัวแต่เสียใจเรื่องแฟนที่เลิกกัน หลังจากนั้นเขาก็แสดงออกมากขึ้น เขาบอกคนรอบๆตัวเราว่าเขาชอบเรา แล้วพยายามขอเราคบ เราก็บอกเขาไปตรงๆว่าเราลืมแฟนเก่าไม่ได้ เรารักมาก เขาบอกว่าเขาโอเค รอได้ แล้วเขาก็ทำตัวเหมือนกับเป็นแฟนเราค่ะ คอยเอาใจใส่ตลอด และก็เปิดเผยมากๆเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะไม่ได้คิดอะไรเลย นอกจากเสียใจอยู่ เราก็รู้สึกดีกับสิ่งที่เค้าทำให้นะ แถมเรายังชอบร้องไห้เรื่องแฟนเก่าบ่อยๆ แต่เขาก็ยังคอยปลอบ ทั้งที่เขาก็น่าจะเจ็บน่าดู ทำไงได้ เราลืมไม่ได้ เราเสียใจ แต่เรื่องที่เกิดขึ้น เราไม่เคยระแวงเลยค่ะ เพราะปกติเราอยู่กับเขาบ่อย ทั้งเป็นกลุ่ม ทั้งอยู่กันสองคน ตั้งแต่ที่เรายังไม่รู้ว่าเขาชอบ เราจึงไม่ได้เอะใจอะไร ตอนที่เรารู้แล้ว เขาก็พยายามจะเข้าหาเรา แต่เราก็บอกว่าเราไม่พร้อม อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เลย เขาก็จะหยุดค่ะ ปกติเวลามีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย เรามักจะบอกเลิกเขาค่ะ ซึ่งเราก็สงสารนะ แต่ตัวเราเองก็มีเรื่องในใจ แต่สุดท้าย มีอยู่วันนึง เราก็อยู่กับเขาปกติ เรานอนหลับไป อยู่ๆเขาก็พยายามเข้าหาเรา แล้วก็มากขึ้น เขาคร่อมตัวเรา จับข้อมือทั้งสองข้างกดลงกับเตียง แล้วก็ซุกไซร้เรา เราตกใจมาก รีบออกปากห้าม แต่ครั้งนี้เขาไม่หยุดค่ะ พูดตอบกลับมาทั้งที่ไม่เงยหน้าว่า เขาขอ เรายิ่งขัดขืน ทั้งร้องห้าม เขาปล่อยมือเราแล้วพยายามถอดเสื้อผ้าเรา จังหวะนั้นเราทั้งต่อยทั้งจิกทั้งข่วน ดิ้นหนีสุดชีวิต เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วรวบมือเราไว้ และบอกกับเราว่า เขาไม่ได้ทำแบบนี้เพราะอารมณ์ แต่เขาทนเห็นเราไม่ลืม หรือร้องไห้ และยังรักผู้ชายคนนั้นหรือคนไหนไม่ได้แล้ว และไม่อยากฟังคำเราบอกเลิกอีกต่อไปแล้ว แล้วเค้าก็ก้มลงมา พยายามทำเราต่อ เราร้องขอให้เค้าหยุด ทั้งที่ในใจรู้ว่าครั้งนี้เค้าไม่หยุดแน่ เราดิ้นสู้จนวินาทีสุดท้าย คือเราสู้กับเขาอยู่เป็นชั่วโมงจริงๆค่ะ เราร้องไห้เพราะกลัวและเสียใจ และขอให้เค้าหยุดตลอด เราเชื่อนะว่าเขาไม่ได้ทำเพราะอารมณ์อยากเรื่องอย่างว่า เพราะของเขาไม่แข็งค่ะ คือเขาพยายามที่จะใส่หลายครั้ง รวมกับที่เราขัดขืนยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แต่เขาไม่ยอมหยุดค่ะ พยายามที่จะทำให้ได้ เขาบอกเราว่ายังไงเขาก็จะไม่หยุด เขาจะไม่ให้เรารักผู้ชายคนไหนอีกแล้ว แล้วเราก้แพ้ค่ะ เขาทำเราสำเร็จ เรารู้ว่าเราไม่มีทางสู้แรงเขาได้ แต่ที่เราสู้เพราะเราไม่อยากให้เกิดขึ้น หลังจากที่เขาทำเรา เค้าก็ดึงตัวเราเข้าไปนอนกอด ไม่ให้เราดิ้น บอกกับเราว่า เขารักเรา ยืนยันว่าไม่ได้อยากทำให้เสียใจ ไม่ใช่เพราะอารมณ์อยาก แต่ทนเห็นเรารักใครไม่ได้และทนฟังเราบอกเลิกไม่ได้แล้ว เราร้องไห้จนหลับไปเลยค่ะ พอตื่นมาเขาก็ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ บอกเราว่า ไม่อยากทำลายอนาคตเรา ถึงแม้จะไม่อยากให้กิน ท้องกับเขาได้ก็ดี แต่ยังอยากให้เรามีอนาคตเพราะยังเรียนไม่จบ เขารักเรา เราเป็นของเขาแล้ว ห้ามรักผู้ชายคนไหนอีก เราไม่รู้ว่าโกรธเกลียดหรือเสียใจ มันสับสนปนเปไปหมด เราไว้ใจเขาแต่ก็เป็นเพราะความไม่ระแวงด้วย ไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนี้ว่าจะเกิด เราควรทำยังไงดีคะ พอเจอเข้ากับตัว เราก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน