ในร้าน
ผมพาตัวเองมานั่งในร้านกาแฟนี้อีกครั้ง ร้านไม่มีเมนูที่ถ่ายภาพสวยๆ พร้อมราคาไว้เป็นเล่ม เราอยากดื่มอะไรก็จดใส่กระดาษไปวางไว้ที่เคาน์เตอร์ รายการและราคาจะมีให้เห็นอยู่รอบๆ ร้านและบนกล่องใส่กระดาษเช็ดปากบนโต๊ะ
วันนี้อากาศข้างนอกครึ้มฟ้าครึ้มฝน อุณหภูมิภายในมันดูจะต่ำกว่าทุกวันที่เป็น ผมเขียนกากบาทกาแฟร้อนและเค้กส้มที่เคยมีคนหนึ่งชอบทานเป็นพิเศษแล้วยื่นให้เจ้าของร้านร่างเล็ก เรายิ้มให้กันอย่างคุ้นเคย ผมมองนาฬิกาโบราณบนผนัง มันบอกเวลาสิบนาฬิกาสิบนาที สิบนาฬิกาสิบนาทีที่คนทั่วไปชื่นชอบว่ามันเป็นท่วงท่าของเข็มสั้นและเข็มยาวที่งดงามที่สุด แล้วผมเป็นเข็มอะไรและเธอเป็นเข็มอะไร ในนาทีนั้น
ในอารมณ์
อะไรที่ทำให้ร้านนี้มีวงขวบปีของอายุมากกว่าร้านอื่นในละแวกเดียวกัน ทั้งที่เมนูเครื่องดื่มและขนมนั้นน้อยกว่าร้านอื่นมากมาย Less is more คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ ที่ผมมโนเอาเองว่า ร้านอร่อยแบบผัดไทยประตูผี หรือขาหมู นางเลิ้ง ร้านนี้สร้างสีสันด้วยเครื่องดื่มปั่น หรือเค้กผลไม้ตามฤดูกาล หมดแล้วก็หมดกัน รอปีหน้าฟ้าใหม่ หล่อเลี้ยงลูกค้าไปด้วยขนมหรือเครื่องดื่ม เดิมๆ ที่ลูกค้าคุ้นปาก กาแฟอเมริกาโน่ร้อนมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับเค้ก ผมคิดถึงเธอที่ชื่นชอบเค้กนี้
นอกร้าน นิโคตินและไฟแช็ก
ซดกาแฟอีกครึ่งแก้วจนหมด อากาศภายนอกยิ่งเย็น ฝนกำลังหนาเม็ด ผมเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ พี่เจ้าของร้านถามว่าจะรีบไปไหน ฝนกำลังตก นั่งเล่นก่อน รออีกสักพัก ผมรู้ว่าพี่เขาต้องการให้ผมรออะไร
ผมยิ้มแห้งแล้งก่อนหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อให้เธอ เธอพยักหน้า ไม่เห็นทานเค้กเลย มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ผมบอกว่าได้มอง ก็อร่อยแล้ว
เมื่อผลักประตูร้านออกไป ละอองฝนกระเซ็นมาปะทะใบหน้า มันทำให้ผมต้องหันกลับไปที่นาฬิกาเรือนบนผนังอีกครั้ง มันยังคงเป็นเวลาสิบนาฬิกา สิบนาที ผมจุดบุหรี่ยืนมองไฟโชนมาราวสามวินาทีแล้วดับลง ผมสูบมันเข้าปอดระบายควันยาว วางซองบุหรี่และไฟแช็กไว้ที่โต๊ะข้างประตู เดินย่ำน้ำฝนไป ระบายควันไปจนฝนมาดับแสงสุดท้ายที่ปลายบุหรี่
นิโคตินอาจทำให้ผมคิดถึงเวลา สิบนาฬิกาสิบนาที เวลาที่ความรักของผมเริ่มต้นและสิ้นสุดลง
ร้านกาแฟที่นาฬิกาตาย
ในร้าน
ผมพาตัวเองมานั่งในร้านกาแฟนี้อีกครั้ง ร้านไม่มีเมนูที่ถ่ายภาพสวยๆ พร้อมราคาไว้เป็นเล่ม เราอยากดื่มอะไรก็จดใส่กระดาษไปวางไว้ที่เคาน์เตอร์ รายการและราคาจะมีให้เห็นอยู่รอบๆ ร้านและบนกล่องใส่กระดาษเช็ดปากบนโต๊ะ
วันนี้อากาศข้างนอกครึ้มฟ้าครึ้มฝน อุณหภูมิภายในมันดูจะต่ำกว่าทุกวันที่เป็น ผมเขียนกากบาทกาแฟร้อนและเค้กส้มที่เคยมีคนหนึ่งชอบทานเป็นพิเศษแล้วยื่นให้เจ้าของร้านร่างเล็ก เรายิ้มให้กันอย่างคุ้นเคย ผมมองนาฬิกาโบราณบนผนัง มันบอกเวลาสิบนาฬิกาสิบนาที สิบนาฬิกาสิบนาทีที่คนทั่วไปชื่นชอบว่ามันเป็นท่วงท่าของเข็มสั้นและเข็มยาวที่งดงามที่สุด แล้วผมเป็นเข็มอะไรและเธอเป็นเข็มอะไร ในนาทีนั้น
ในอารมณ์
อะไรที่ทำให้ร้านนี้มีวงขวบปีของอายุมากกว่าร้านอื่นในละแวกเดียวกัน ทั้งที่เมนูเครื่องดื่มและขนมนั้นน้อยกว่าร้านอื่นมากมาย Less is more คำนี้ผุดขึ้นมาในหัว อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ ที่ผมมโนเอาเองว่า ร้านอร่อยแบบผัดไทยประตูผี หรือขาหมู นางเลิ้ง ร้านนี้สร้างสีสันด้วยเครื่องดื่มปั่น หรือเค้กผลไม้ตามฤดูกาล หมดแล้วก็หมดกัน รอปีหน้าฟ้าใหม่ หล่อเลี้ยงลูกค้าไปด้วยขนมหรือเครื่องดื่ม เดิมๆ ที่ลูกค้าคุ้นปาก กาแฟอเมริกาโน่ร้อนมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับเค้ก ผมคิดถึงเธอที่ชื่นชอบเค้กนี้
นอกร้าน นิโคตินและไฟแช็ก
ซดกาแฟอีกครึ่งแก้วจนหมด อากาศภายนอกยิ่งเย็น ฝนกำลังหนาเม็ด ผมเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ พี่เจ้าของร้านถามว่าจะรีบไปไหน ฝนกำลังตก นั่งเล่นก่อน รออีกสักพัก ผมรู้ว่าพี่เขาต้องการให้ผมรออะไร
ผมยิ้มแห้งแล้งก่อนหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อให้เธอ เธอพยักหน้า ไม่เห็นทานเค้กเลย มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ผมบอกว่าได้มอง ก็อร่อยแล้ว
เมื่อผลักประตูร้านออกไป ละอองฝนกระเซ็นมาปะทะใบหน้า มันทำให้ผมต้องหันกลับไปที่นาฬิกาเรือนบนผนังอีกครั้ง มันยังคงเป็นเวลาสิบนาฬิกา สิบนาที ผมจุดบุหรี่ยืนมองไฟโชนมาราวสามวินาทีแล้วดับลง ผมสูบมันเข้าปอดระบายควันยาว วางซองบุหรี่และไฟแช็กไว้ที่โต๊ะข้างประตู เดินย่ำน้ำฝนไป ระบายควันไปจนฝนมาดับแสงสุดท้ายที่ปลายบุหรี่
นิโคตินอาจทำให้ผมคิดถึงเวลา สิบนาฬิกาสิบนาที เวลาที่ความรักของผมเริ่มต้นและสิ้นสุดลง