มาแชร์ประสบการณ์เรื่องมึน อึน ฮาในต่างแดนกันเถอะ ได้ทุกแบบตั้งแต่หน้าแหกสภาพดี-สภาพยับเยิน รวมทั้งเรื่องอึ้งๆในต่างแดนทั้งที่เราอึ้งหรือเราไปทำเขาอึ้ง

จขกท.ขอเริ่มก่อน
เรื่องแรกมาจากตอนไปไต้หวันตุลานี้(https://ppantip.com/topic/38297352)เองคะ เป็นผลจากโควต้า8บรรทัดล้วนๆ
คือตอนเราไปเสี่ยวโยวเคิงบนหยางหมินซาน เราแวะร้านขายของซื้อน้ำ ด้วยความขี้เกียจเห็นขวดน้ำขวดไหนดูแข็งแรงไม่บุบง่ายก็คว้าอันนั้นเลย ไม่มีการอ่านป้ายหน้าขวด ซื้อแล้วยัดขวดลงเป้เดินขึ้นเขาโท่งๆ จนเราเดินกลับมารอขึ้นรถบัส ตอนเข้าแถวเลยคว้าขวดน้ำออกมากะดื่มให้ชื่นใจ

พอบิดเปิดขวดปุ๊บผลคือ ฟู่ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ  ฟุ่บๆๆๆๆๆๆๆๆ  แว้กกกกกกก
น้ำพุ่งปานโค้กโดนเขย่า กระจายโดนรอบข้างจนเขาร้องวี้ดว้ายไปตามกัน
เรานี้หน้าเหวอออ รีบหันขวดไปทางที่ไม่มีคน
พอน้ำหยุดพุ่งเรารีบพลิกอ่านป้ายหน้าขวด

SPARKLING WATER

ชัดเจนเต็มสองลูกตา ไม่น่าเลยตู
ดีนะที่เป็นแค่น้ำเปล่าอัดแก๊สเลยไม่เหนียว แต่ความอนาถ+หน้าแหกคูณร้อย
คนข้างๆใจดีส่งทิชชู่ให้อีก (เค้าก็โดนน้ำพุ่งใส่เหมือนกันนะ)
ยืนรอรถต่อด้วยสภาพอากาศก็เย็น ลมก็แรง ตัวก็เปียก หน้าแหกด้วย เหอๆๆๆๆ

เรื่องต่อมา อันนี้เราไม่แหก เป็นเรื่องสมัยเราไปเรียนอยู่เซี่ยงไฮ้หนึ่งปี
ตอนเทอมสอง ด้วยความอยากพูดจีนให้คล่องไวๆ เราเลยไม่ค่อยอยู่กับกลุ่มคนไทย+กับหนังหน้าเราที่ไม่ค่อยเหมือนคนไทย(เข้าตม.เดินเข้าช่องเฉพาะคนไทยเคยโดนเจ้าหน้าที่ทักด้วยอะ) คนไทยที่มาใหม่ส่วนมากเลยไม่รู้จักเรา
พอดีเทอมนั้นมีกลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งคณะอินเตอร์จีนมาเรียนด้วย มหาลัยไหนไม่รู้จำไม่ค่อยได้ และแน่นอน หนูน้อยทั้งหลายไม่รู้จักเรา 5555
หอพักเรามีลิฟท์สองตัว ตัวหนึ่งจอดชั้นเลขคี่ อีกตัวจอดชั้นเลขคู่ เราพักอยู่ชั้น12 มีหนูน้อยกลุ่มหนึ่งอยู่ชั้น10 เลยได้เจอหนูน้อยในลิฟท์บ่อยๆ
หลังจากเปิดเทอมไปเดือนหนึ่ง วันหนึ่งตอนเราลงลิฟท์ไปซื้อของ พอลิฟท์จอดชั้น10 มีหนูน้อยคู่หนึ่งเดินเข้ามา(น่าจะพักห้องเดียวกัน เพราะเห็นมาด้วยกันตลอด)
พอลิฟท์เปิดปุ๊บ
หนูน้อย1 – “เจออีนี่อีกละ”
เราก็ หืมมมมม คือทั้งลิฟท์มีเราคนเดียว
หนูน้อย2 – “เออ เจออีกละ เหอะ”
เอาจริงๆอัตราส่วนการเจอกันของเรากับสองหนูน้อยก็บ่อยจริงๆอะละ เรายังแปลกใจเลย
เราปล่อยไป ทำนิ่งๆเหมือนฟังไม่ออก ต่อมาคำขยายความและสรรพนามของหนูน้อยก็เริ่มเยอะขึ้น
ตั้งแต่>>>  “เจออีเ-ยนี้อีกละ เจอบ่อยไรนักหนา / เสื้อ มีตัวเดียวเหรอใส่ซ้ำอยู่ได้ / ส-ดเจออีกละ / ชาติไหนวะ โคตรเฉิ่ม” และอื่นๆอีกมากมาย
***ต้นเทอมเป็นฤดูใบไม้ผลิ เราใส่เสื้อโค้ดกันหนาวตัวบาง มีแค่ตัวเดียวใส่ซ้ำเกือบสองเดือน
เราปล่อยคะ เราไม่โกรธ ไม่ใช่อดทนนะ แต่เราขำ ขำมากด้วย เราคิดว่าเก็บแต้มสะสมเอาไว้ปลายเทอมใช้ทีเดียว
ปัญหาคือเราไม่ใช้ คนอื่นอาจช่วยเราใช้
ผ่านไปอีกเดือนกว่า พี่คนไทยที่รู้จักตอนเทอมแรกย้ายเข้ามาอยู่หอเพราะสู้ค่าเช่าข้างนอกไม่ไหว พี่เขาอยู่ชั้น8
และวันประหารหนูน้อยก็มาถึง เราลงลิฟท์คนเดียว ถึงชั้น10 หนูน้อยเดินเข้ามาพร้อมพูดเหน็บเราเหมือนเดิม
แล้วลิฟท์ก็หยุดที่ชั้น 8 คุณพี่เดินเข้ามาและ - “ว่าไง (ชื่อเรา)จะไปไหนเหรอออ”
ทั้งลิฟท์เงียบ สองหนูน้อยเงียบกริบ
เรา - “ดีคะ พี่”
หนูน้อยหน้าซีด ก้มหน้าก้มตากันใหญ่ พอลิฟท์ถึงชั้น1รีบวิ่งออกไปเลย
เราก็ขำ หันไปบอกว่าคุณพี่ว่าพี่เพิ่งฆ่าเด็นแทนเรา หลังจากนั้นเหล่าหนูน้อยก็เรียบร้อยขึ้นเยอะ

เราเปิดมาสองเรื่อง เพื่อนคนไหนเคยเจอ/ทำอะไรเด็ดๆตอนไปอยู่หรือไปเที่ยวต่องประเทศก็ลองมาเล่าให้ฟังกันดูนะคะ
ยังไงหรืออะไรก็ไม่น่าจดจำเท่าเรื่องหน้าแหกหรอกเนอะ