สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะปรึกษา เราอยากเลิกกับพ่อของลูกมาก แต่สงสารลูก

ตอนเราท้องเคยจับได้ว่าเค้ามีคนอื่น เราเลยเลิกและพาลูกกลับไปเลี้ยงที่บ้านตัวเอง เค้าก็ตามง้อตามขอโทษขอคืนดี มีส่งเสียค่าใช้จ่ายให้ลูกบ้างไม่กี่พัน จนแม่เราเสีย เราไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ตัวคนเดียวกับลูกอ่อน เค้ามาช่วยเรื่องงานศพแม่เรา และขอโอกาสคืนดีกลับไปเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง
ในใจเราไม่อยากกลับไป แต่สงสารลูก เพราะเรายังไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ ไม่มีที่อยู่หรืออะไรเป็นของตัวเองเลย ไม่อยากให้ลูกลำบาก เราก็เลยลองเชื่อใจเค้าอีกครั้งนึง

พอกลับบ้านเค้า พ่อแม่เค้านิสัยดีช่วยเราเลี้ยงหลาน ส่วนเค้าไม่ช่วยอะไรเราเลย โดยเฉพาะเรื่องลูก ไม่ช่วยเลย เวลาทะเลาะกัน เค้าอารมณ์ร้อนจะด่าคำหยาบคาย คำดูถูกเราต่อหน้าคนในบ้าน ตะคอกเสียงดัง ทำร้ายความรู้สึกเรา เอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งไม่สนใจคนอื่น

เราเครียดมากๆจนคิดจะฆ่าตัวตาย จนต้องแอดมิด เราเลยขอเค้าเลิกแต่เค้าง้อ ขอเรื่องลูก เอาลูกมาอ้างเรา เรายอมทนเพื่อลูก อยากให้ลูกมีพ่อมีแม่พร้อมหน้าพร้อมตา และเราไม่มีบ้าน ไม่มีที่อยู่ที่อื่น ถ้าตัวคนเดียวเราเดินออกมาจากตรงนี้ได้สบายมาก แต่ติดที่ลูกเรายังเล็ก(ยังไม่เข้าอนุบาล) เรารู้สึกว่าบ้านพ่อเค้าปลอดภัยสำหรับลูก ตรงนี้มีปู่กับย่าที่คอยเลี้ยงและใส่ใจหลานมากๆ
ส่วนตัวเราไม่มีวุฒิปริญญา งานที่ทำก็ได้ไม่กี่บาท ไม่พอที่จะจ้างพี่เลี้ยงเด็ก เราเครียดมากๆ อยู่กับพ่อเค้าไม่มีความสุขเลย เค้าทำให้เรารู้สึกไร้ค่าหมดหวัง จนเราเกลียดตัวเองที่โง่แบบนี้ เราควรจะทำยังไงต่อไปดี

ท่านใดมีประสบการณ์ประมาณนี้บ้างคะ ใจจริงเราอยากย้ายออกไป แต่เราสงสารลูกเพราะเค้าติดเรามาก และเราคงเสียใจมากๆที่ต้องห่างลูก