ผมเริ่มทำงานโดยเป็นสายแบบคุณนะ บุคลิกลักษณะนิสัยโดยพื้นฐานน่าจะคล้ายกัน

หลังๆ พอปรับตำแหน่ง มีหัวโขน เริ่มจะต้องแข็งบ้างแต่ก็ไม่อยากเสียความอ่อนน้อมของตัวเองไป

วิธีที่ผมใช้ แล้วรู้สึกดีขึ้นในการวางตัวคือ

- แคร์คนอื่นน้อยลงเพื่อรักษาสถานะ จากไหว้ประจำเป็นไหว้บ้างไม่ไหว้บ้าง ทักทายแล้วแต่อารมณ์ จากเดิมที่ทำงานเก่า กินข้าวจะคอยตักน้ำให้คนอื่นก่อน เปลี่ยนเป็นตักบ้างไม่ตักบ้าง
ตรงนี้สำคัญ เป็นหลักการเดียวกับการจีบคน ถ้าคุณเข้าหาหรืออ่อนให้เข้าฝ่ายเดียว เขาจะถือว่ามีอำนาจทางความรู้สึกมากกว่า เหมือนต้องง้อตลอดเวลา วิธีที่ช่วยรักษาสมดุลคือทำให้คลุมเครือ  เช่น นานๆ ทีทักทายถามไถ่สารทุกข์สุขดิบแบบลงลึกและคุยกันนานๆ แต่ถ้าคุณทำประจำ เขาจะมองว่าคุณเขาหาเขาและเป็นเบี้ยล่าง บางครั้งอาจจะเกิดความรำคาญด้วยซ้ำ

- ใช้ตลกร้าย หรือพูดอ้อมๆ แบบให้รู้ว่าความคิดความอ่านคุณก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น สามารถอ่านความคิดเขาออกประมาณหนึ่ง ตัวอย่างที่ผมใช้กับลูกน้องเช่น "สมัยที่ผมทำงานแบบเดียวกับคุณนะ ยังมีโอที มีค่าคอมมิชชั่น ช่วงนั้นโกยได้เป็นโกยเลยแหละ แต่พอขึ้นมาเป็นหัวหน้าเขาปรับเงินเดือนขึ้นให้ก็จริง แต่คงที่ จะไม่มีพิเศษแบบพวกคุณแล้ว ได้อย่างเสียอย่าง" ทำให้ลูกน้องรู้ว่า เราก็เคยผ่านจุดเดียวกับเขามา ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้หรือทำนายพฤติกรรม คาดการณ์ลักษณะภาระงานของเขาไม่ออกเลย

- เปลี่ยนจากการถ่อมตัวเป็น พูดกลางๆ เช่น บางเรื่องก็ทำได้ บางเรื่องก็ท้าทาย, เจอปัญหาง่ายบ้างยากบ้างสลับๆ กันไป, บางเรื่องจากประสบการณ์ มั่นใจว่าตัดสินใจเองคนเดียวได้ แต่บางเรื่องจะต้องถามประชามติจากทีมก่อน

คือถ้าคุณแสดงความมั่นใจเกินเหตุ ล้มมาคนจะซ้ำ แต่ถ้าถ่อมตัวจนกลายเป็นถล่มตัว คนก็จะไม่ให้ความเกรงใจ ควรพูดแบบกลางๆ หรือคลุมเครือ เพื่อให้เขาประเมินคุณไม่ออกอย่างทะลุปุโปร่ง อยู่ในสังคมทำงานต้องหัดไว้ลายให้เป็นครับ

อย่าแก้ผ้าเปลือยล่อนจ้อนให้เขาเห็นว่าร่างกายคุณมีตำหนิหรือจุดไม่งามตรงไหนอย่างชัดแจ้ง  มนุษย์ใช้เสื้อผ้าปกปิดร่างกายก็ด้วยสาเหตุนี้ส่วนหนึ่งครับ