เรื่องราวนี้ขอแชร์เป็นประสบการณ์ในการดูแลลูกนะครับ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวานตอนเย็นสักประมาณหนึ่งทุ่ม พาลูกไปกินข้าวนอกบ้านกันสามคนพ่อ-แม่-ลูก ระหว่างนั้นได้สั่งอาหารกัน เจ้าของน้ำได้นำน้ำดื่มพร้อมถังน้ำแข็งมาตั้งไว้ให้ พอดีตั้งไว้หน้าลูกผมพอดี ผมเห็นลูกหยิบน้ำแข็งใส่แก้วก็ชมว่าเก่งบริการผู้ใหญ่ด้วย หลังจากลูกได้หยิบน้ำแข็งใส่แก้วครบ น้องกลับหยิบน้ำแข็งเข้าปากโดยที่เราไม่ได้สังเกตุ ตอนนั้นน้องก็มาคุยกับผม แต่สักพักน้องเงียบไปจากนั้นมันมือมาสะกิดช่วงนั้นผมดูบอลไทยเตะด้วยจึงไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นน้องได้เอามือตีมาทีใหล่ผมแรงมากผมหันมองจะถามว่าตีพ่อทำไม แต่เห็นน้องเหมือนจะพูดอะไรแต่พูดไม่ได้ ตาค้างเลย ผมคิดแว๊ปแรก คือน้ำแข็งติดคอแน่นๆ ตอนนั้นน้องเหมือนจะใกล้หมดสติผมเริ่มจับน้องก้มหน้าแล้วทุบไปที่หลังทุก3-4ที แต่ไม่เห็นมีอะไรหลุดออกมา ตอนนั้นใจสั่นเลย น้องเหมือนพยามหายใจได้ยินเสียงน้องหายใจแบบเฮือกสุดท้าย ผมจับน้องพาดบ่าแล้วทุบไปที่หลังและกระโดดไปด้วยทำอยู่ 3-4ทีทุกคนในร้านตกตะลึงมาก มีผู้ชายคนนึงมาช่วยยกขาน้องให้ชี้ฟ้าแล้วผมก็ทุบไปอีกครั้งนึง น้ำแข็งหลุด ทุกคนบอกหลุดแล้วคนในร้านเฮกันใหญ่ ผมน้ำตาใหลเลย น้องหายใจได้กอดผมแน่น น้องบอกกลัวหนูกลัวผมบอกลูกว่า "ลูกพ่อ ลูกไม่เป็นไรแล้วลูกรอดแล้ว."  เจ้าของร้านบอกว่าขนลุกเลย  ผมกอดลูกแน่นเลยคิดในใจตอนนั้นถ้าลูกเป็นไร ผมคงอยู่ไม่ได้ เมียผมนี้ช๊อดตัวแข็งเลย โชคดีที่ผมยังมีสติ  การปฐมพยาบาลนี้มีประโยชน์จริงๆ ขอบคุณบริษัทที่ได้ส่งผมไปอบรมเรื่องนี้ ผมก็ไม่คิดว่าน้ำแข็งเกือบเอาชีวิตลูกผมไปทั้งที่น้อง 6ขวบแล้ว  ผมเคยช่วยคนจมน้ำมา ผมว่าผมตื้นเต้นแล้ว แต่เกิดกับลูกของตัวเองผมนี่ตื่นเต้นจนตัวสั่น นอนกอดลูกทั้งคืน สวดมนต์ทั้งคืนนอนไม่หลับเลยคิดถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ตอนนี้ยังตกใจไม่หายเลย แต่น้องปลอดภัยแล้ว ตืนเช้ามาบ่นบอกเจ็บหลังสงสัยจะทุบไปหลายทีไปหน่อย เหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดกับใครก็ได้ ขอให้มีสติ และอยากให้หลักสูตรการปฐมพยาบาลเข้ามาอยู่ในการเรียนการสอน เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดได้กับทุกคนจริงๆ ขอแชร์ประสบการณ์  ไว้เท่านี้ครับ (ตอนนี้ยังใจสั่นอยู่เลย)