เมื่อสมัยก่อนเวลาผมผิวปากในบ้านย่าของผมก็ชอบด่าบอกให้หยุดผิวปากในบ้านมันไม่ดี มีอีกหลายคำเเต่ผมก็จำไม่ได้เเล้วมันลางๆมากเพราะนานมาเเล้ว รู้สึกเกี่ยวกับตายๆอะไรสักอย่างนี่เเหละ ซึ่งผมก็รู้สึกว่ามันไร้สาระมาก เเต่ผมก็ไม่ได้ผิวปากอีก เพราะไม่อยากโดนบ่น เเต่เมื่อหลายปีก่อน ปู่ของผมไม่สบายจนต้องนอนโรงพยาบาล ตอนนั้นย่าของผมก็เลย ต้องไปนอนเฝ้า พ่อ เเม่ก็ไม่อยู่บ้าน ในบ้านมีเเค่ผมคนเดียว ตอนนั้นก็ไม่รู้อารมณ์ไหน จู่ผมก็อยากผิวปากขึ้นมา ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทำมานานเเล้ว ผมเลยผิวปากในบ้านตอนกลางคืน ถ้าจำไม่ผิดทำอยู่นานพอสมควร เเล้วก็หยุดเพราะอะไรจำไม่ได้ เเต่หลังจากที่ผ่านไปได้สองวัน ปู่ผมก็อาการทรุดจนต้องเข้า icu ผมก็ได้ไปเฝ้าตอนเเรกก็ไม่ได้คิดอะไร เเต่หลังผ่านไปอีกวันปู่ผมก็เสีย จากนั้นผมก็นึกขึ้นได้ ถึงเรื่องที่ย่าเคยบอกว่าอย่าผิวปากในบ้าน บางที่มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้  เเต่จากวันนั้นผมก็ไม่เคยคิดจะผิวปากอีกเลยไม่ว่าจะอยู่ที่ ไหน ผมอยากรู้ครับใครที่เคยพบเรื่องเหมือนผมบ้าง