เริ่มเรื่องคือ ปู่กับย่าของเรา ไม่มีลูกคะ พ่อเราเป็นลูกของน้องสาวปู่ แล้วพ่อเราแต่งงานกับแม่เราเกิดมาก็เป็นตัวเรา และเรามีน้องชายอีก2คน  ปู่กับย่าเลยเอาเรามาเลี้ยงตั้งแต่1ขวบ จนตอนนี้เรียนจบอายุ27ปีและเอาน้องชายเราคนที่2มาเลี้ยงเหมือนกันคะ  ปู่ย่ามีที่ดินสวนยางพารากับบ้านอยู่ ต่างจังหวัดคะคือบ้านเดิมที่เราเคยอยุ่ คือ เมื่อก่อน เคยมีป้า ลุง มาอาศัยที่บ้านสวนคะ มาเป็นลูกจ้างของปู่ 
เมื่อ4ปีที่แล้ว ปู่เราเสียค่ะ ตอนนั้นย่าก็ยังอยู่บ้าน เฝ้าสวน ที่มีป้ากับลุงคอยดูอยู่ แต่ป้ากับลุงก้อยุ่ไม่ได้คะ แกก้เลยยืมเงินย่ามาหมุน จนท้ายสุดแกอยุ่ไม่ได้แกเลยไปเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวที่ ตจว ทิ้งให้ย่าเราอยุ่กับน้องชายเรา แต่น้องเราไปๆมาๆกลับบ้านบ้างบางวันตามประสาวัยรุ่น เราเลยสงสารและตอบแทนบุญคุณโดยการพาย่ามาอยุ่ กทม กับเราแล้วเราไห้พ่อมาเฝ้าบ้านกับสวน ย่าเลยคิดอยากขายบ้านกับสวน เราก้ลงประกาศขายจนพึ่งขายได้  แล้วอยู่ดีดีป้าก้โกรธย่า โกรธเรา โทรไปหาน้า(คือหลานสาวที่ปู่ย่าเอ็นดู)ให้โกรธเรากับย่าคะ  คือก่อนที่ปู่ยังไม่เสีย ปู่ย่าเคยว่าแผน ว่าจะไปอยู่บ้านน้า หาปลูกบ้านหลังใหม่อยู่ยามบั้นปลาย  แต่ปู่ดันมาเสียก่อน ทางน้า ก็ไม่คิดรับย่าไปเลี้ยงดูไปอยู่. เราเปนคนที่อึดอัดใจมาก เลยถามย่าว่า ย่าจะไปอยู่ไหมหนูจะไปส่ง ย่าก็บอกว่า กุไม่ไป เราเลยบอกย่าว่า หนุอึดอัดใจ คนอื่นเค้าคิดว่าอยากได้สมบัติย่า ทั้งๆที่เราไม่เคยยุ่งเรื่องเงินกับย่าเลย  มีแต่เมื่อ3ปีก่อนแกเคยให้เงินมาทำทุนนิดหน่อย  คือตอนนี้อึดอัดใจมากคะ ทำไงดี