สวัสดีค่ะ เราพึ่งเรียนจบ พอจบมาก็ทำงานกับที่ทำงานใกล้บ้าน ตอนแรกเราคิดว่าทุกอย่างจะโอเค แต่ผิดกับที่คิดเลยค่ะ เราไม่โอเคกับระบบการจัดการของที่นี่อย่างมาก  หัวหน้าเราก็ไม่โอเค ถ้าหัวหน้าชอบใคร คนนั้นก็จะถูกทุกอย่างมีโอกาสในการก้าวหน้า ไม่ชอบใครก็พยายามเขี่ยทิ้ง และบางครั้งก้ทำให้ลูกน้องทะเลาะกันซึ่งตัวเราก้ไม่ทราบว่าทำไปทำไม อะไรที่ห้ามลูกน้องแต่ตัวเองทำหมด ใครทำผิดคือคนนั้นจะถูกมองว่าผิด ไม่มีการช่วยแก้ไข ในบางครั้งก็รู้สึกว่าตัวใครตัวมัน การทำงานก็ไม่เป็นไปตามมาตรฐาน ในบ้างครั้งต้องปลอมแปลงผลให้ดูน่าเชื่อถือ แต่เราไม่มีอำนาจก็ต้องทำตามทั้งที่รู้ว่ามันไม่ถูก ตอนนี้เราทำงานมา5-6เดือนแล้วแต่ดูเหมือนยังทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลย ทั้งที่ตอนฝึกงานรู้สึกว่าเราทำงานได้เยอะกว่าตอนนี้มีระบบกว่าตอนนี้ เพื่อนที่มาพร้อมกันก็ค่อยๆออก งานหนักแค่ไหนเราก็ทำได้ อดทนได้ค่ะ แต่สภาพแวดล้อมทำให้เราทนไม่ไหว ทุกวันนี้ไม่อยากไปทำงานเลยค่ะ ทุกครั้งที่นั่งรถไปจะรู้สึกเสียใจตลอดคิดตลอดว่าทำไม ละพอไปเจอแบบนั้นทุกวัน เรากลายเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวเรื่องเล็กเรื่องน้อยก็หงุดหงิด ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้ พอหงุดหงิดก็จะมีความคิดแล่นมาในหัวว่าอยากปาข้าวของให้สะใจให้หายโกรธ พอเราหงุดหงิดเรื่องแบบนี้ทุกวันคนที่เราใส่อารมณ์ด้วยก้คือคนใกล้ชิด เช่นพ่อแม่ เราสงสารท่านค่ะ ที่ไม่เกี่ยวอะไรแต่ต้องถุกเราหงุดหงิดใส่ ทุกวันนี้พอเข้าห้องนอนตัวเองมาจะต้องขว้างทุบตุ๊กตาที่อยุ่ในห้องหรือไม่ก้ขว้างสิ่งของ
เลยตั้งกระทู้ อยากถามว่าทำยังไงถึงจะลดอาการหงุดหงิดพวกนี้ลงได้บ้างค่ะช่วงหลังนี้เราขี้รำคาญและมักลงกับคนใกล้ชิดบ่อยให้ท่านเสียใจ กลัวว่าตัวเองจะเป็นไบโพล่าหรือโรคซึมเศร้าค่ะ เพราะพอไปทำงานก็ต้องทำตัวให้มีพลัง ยิ้มแย้ม แต่พอกลับห้องมาทั้งเศร้า หงุดหงิด ตอนนี้เราก็พยายามหางานใหม่อยู่ค่ะ แต่ถ้าต้องอยู่ที่นี่ต่อไปจริงๆเราควรปรับสภาพอารมณ์เราอย่างไรบ้างค่ะ หรือควรแก้ไข รับมือยังไงดีคะ ขอบคุณค่