กินอยู่กับแฟนมา 3 ปีกว่าๆ บ้านเรากับบ้านเค้าแตกต่างกันที่ ความเป็นอยู่ค่ะบ้านเค้าเวลากินข้าวจะต่างคนต่างกินค่ะกินรวมโต๊ะด้วยกันเห็นได้น้อยมากและการอบรมสั่งสอนของลูกเขาก็นานๆทีพูดค่ะ แตกต่างจากบ้านเราที่เวลากินต้องกินพร้อมกันทุกคนค่ะเวลาอบรมสั่งสอนพ่อและแม่จะพูดทุกวันพยายามกรอกหูลูกอยู่ตลอด ที่บ้านเค้าลูกไม่ยอมทำการทำงาน ขี้เกียจ ตอนคบแรกเค้าดีที่สุดเลยค่ะทำให้ทุกอย่างเรายื่นมือขอช่วยเค้าบอกเดี๋ยวทำไห้ ตอนนั้นรู้สึกภูมิใจค่ะที่ได้แฟนดี ตอนนี้ถือว่าแย่ที่สุดเลยก็ว่าได้ เรามีลูกกับเขาแล้วค่ะ แทบไม่สนใจลูกเล่นแต่คอม อีกอย่างพ่อแม่เขาไม่เคยปลูกฝังให้ลูกเขาทำงานบ้าน เราเลยต้องทำคนเดียวเพราะเป็นสะใภ้ เวลากลับมาเหนื่อยๆก็ต้องดูแลบ้าน ลูก หน้าที่ต่างๆ ส่วนแฟนไม่มีหน้าที่อะไรเลยยกเว้นช่วยพ่อแม่ขายของและช่วยก็ช่วยเป็นบางเวลาบางทีก็ไม่ช่วย อึดอัดสุดๆเลยอะ แบบอยากให้ช่วยบ้างหน้าที่ที่บ้านอะก็ต้องช่วยกัน ลูกก็แบบเราต้องดู เวลาเราให้เขาดูเหมือนมีอารมณ์เหวี่ยงใส่อะ ไม่พอใจ แบบอะไรวะให้ดูอีกละแล้วเธอจะทำอะไร จะไปไหน อะไรแบบนี้ค่ะ แบบอีกใจก็อยากไปอยู่ที่อื่น อีกใจก็กลัวลูกมีปมด้อย เครียดอะค่ะ  ขอนอกเรื่องนะค่ะใครมีบ้านให้เช่าระแวกสี่พระยาและบางรัก ติดต่อหลังไมค์ทีคะ

#ยังมีอีกเยอะเกี่ยวกับชีวิตแต่ก็ต้องสู้เพราะพ่อแม่ผัวไม่ชอบขี้หน้า 😁
#อยากหอบลูกหนี