สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากถามว่า ใครเคยมีความรู้สึกเศร้า ทำอะไรไม่ถูก ท้อแท้ เหมือนชีวิตขาดอะไรไปไหมคะ
แม่เราเพิ่งจากไปเมื่อไม่นานนี้ค่ะ แม่ป่วยหลายโรค เข้าออก รพ ประจำ เรา
สงสารแม่มากๆเวลาแม่หอบ แม่จะมีเครี่องออ๊กซิเจนไว้ที่บ้านค่ะ กับยาพ่น
ขยายหลอดลม เบาหวานแม่ก็ขึ้นๆลง
ไตวายระยะสุดท้าย ความดัน โรคหัวใจขาดเลือด เวลาไปตรวจ หมอก็จะให้กำลังใจเรากับแม่เสมอ เพราะแม่จะสู้มากๆ แม่บอกว่าจะอยู่บวชลูกเรา ตอนนั้นลูกเราอายุ18แล้ว แต่แม่ไปตรวจตามหมอนัดครั้งสุดท้ายเมื่อ10/8/61พอกลับมาบ้านแม่เหนื่อยมากเดินไม่ได้เลยปวดขามากตอนนั้นแม่82ปีแล้วค่ะเราตัดสินใจลางาน2เดือนเพื่อจะมาปรนนิบัติแม่อย่างเต็มที่อุ้มแม่อาบน้ำหาข้าวเตรียมยาแต่เราคิดว่าเราจะดูแลแม่ให้ดีที่สุดและแม่ตีองอยู่ทันหลานบวช แต่เหตุการณ์ที่เจ็บปวดก็มาถึงเย็นนั้นแม่น้ำตาลในเลือดสูงมาก600กว่าเราพาแม่ไป รพ ก็ไม่คิดว่าครั้งนี้แม่ไปแล้วจะไม่ได้กลับบ้านอีกไป รพ แม่เริ่มหอบ หมอใส่ท่อเครื่องช่วยหายใจ แม่พูดไม่ได้ได้แต่มองตาและใช้ภาษามือสื่อสารกัน เราสงสารแม่จับใจ เรารู้แม่ทรมาร แต่แม่ก็ยอมเจ็บตัวเพื่ออยากที่จะมีลมหายใจอยู่ต่อแม่อยากหายอยากกลับบ้านแม่อยู่ในicu15วันแม่รู้สึกตัวดีแต่เริ่มบวมเพราะไตวายและไม่รู้สึกตัวในที่สุดทุกๆวันเราไปเยี่ยมแม่เรากอดแม่หอมแม่นั่งคุยกับแม่เหมือนคนเสียสติ จนวันที่34แม่ก็จากเราไป10/10/61 เหมือนโลกมับมืดไปช่วขณะ  ใจหวิวๆมันเจ็บปวด ไม่มีแรงจะเดินต่อไปได้เลย แต่ต้องแข็งใจเดินเรื่องพาแม่ออก รพ จัดงานศพ สามีและพี่น้องช่วยกันเต็มที่ แต่เราร้องไห้ตลอดข้าวก็กินไม่ลง เสร็จงานศพแม่ เราก็กลับมาทำงานเหมือน แต่ยังแอบร้องไห้ทุกวัน ใครเคยเป็นแบบเราตอนนี้ไหมคะ และจะทำอย่างไรให้จิตใจเราเข้มแข็งมากกว่านี้ ขอบคุณมากๆนะคะ