สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งเเรกของเราเองค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ กระทู้อาจจะยาวไปหน่อย เเต่ช่วยเราด้วยนะคะ T T
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ บอกก่อนเลยนะคะว่า ครอบครัวเรารักกันมากๆ หลังจากที่ล้มกัน เเล้วลำบากกันมาตลอด4-5ปี อยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยทิ้งกันไปไหนเลยค่ะ ทางบ้านเราทางญาติพ่อกับเเม่เราจะไม่ค่อยถูกกันเลย ออกห่างมาค่ะ เพราะพวกเราล้มครั้งนั้นพวกญาติเลยดูถูกกันมากเลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ 17 ค่ะ มีพี่ชายอายุ 22ค่ะ พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดค่ะ เวลาครอบครัวมีปัญหาอะไร ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือพ่อ หรือเเม่ ก็พยายามจะปลอบใจกันเสมอจนเราโชคดีค่ะ ครอบครัวพลิกผันรวดเร็วมากจริงๆ เมื่อต้นปีที่เเล้วครอบครัวเรายังต้องดั้นด้นทำมาหากินอยู่เลยค่ะ เเต่พอครึ่งปีหลัง ชีวิตเปลี่ยนพวกเราค่อยๆดีขึ้นค่ะ บอกก่อนเลยว่าเราต้องดรอปเรียนไปปีนึงค่ะเพื่อลดค่าใช้จ่ายของครอบครัว เเต่พอปลายปีเราได้มีโอกาสไปเรียนต่างประเทศค่ะ ตอนนั้นเรามองว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริงๆ เราได้มาเรียนต่างประเทศกับเเม่ค่ะ มากันสองคน เเล้วนี่ก็คือเวลาที่ครอบครัวเราต้องเเยกกันค่ะ ยอมรับว่าใจหายมาก จนผ่านไปประมาณ 9 เดือนที่เรามาอยู่ที่นี่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับเเม่เราค่ะ เเม่เราติดโซเชี่ยลมากๆ ติดเฟสบุ๊คมากๆค่ะ จนมีเพื่อนหลายคนนู้นนี่นั่น คนนู้นดีบ้างล่ะ คนนี่ดีบ้างล่ะ จนเพื่อนในเฟสบุ๊คเเม่คนนึงค่ะเป็นคนไทยเเต่มีเเฟนเป็นฝรั่ง เขาเลยมาเเนะนำเพื่อนของเขาที่เป็นฝรั่งมาให้เเม่ค่ะ (ใจจริงจขกท.ก็มองเขาไม่ดีเเล้วล่ะค่ะ คนอะไรรู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนตัวเองมีครอบครัวเเล้วเเต่ก็ยังจะเเนะนำให้) จนเราเห็นความผิดปกติของเเม่เรา ติดมือถือมากขึ้น คุยกับเราน้อยลง จนเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยค่ะ จนวันนึงเราเเอบไปดูมือถือเเม่ที่วางไว้ตอนเขากำลังอาบน้ำ เราเลยเช็คข้อความเขาค่ะ OMG! เเชทกันด้วยข้อความที่สื่อถึงคู่รักจีบกันใหม่ๆเลยค่ะ ประมาณว่า "I love your kiss" เเล้วก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปจูบไปค่ะ... ตอนนั้นเราคิดอยู่อย่างเดียวเลยว่า นี่เเม่เราเหรอ??? เห้ย!ไม่จริงใช่มั้ย ทำไมล่ะ? จนเราถามเเม่ค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไม? เเม่ก็เล่าค่ะว่า จริงๆเเล้วเเม่คุยกับเขามาได้ 6 เดือนเเล้ว ก็เริ่มมีใจให้กันเเหละ หื้มม? 6 เดือนเนี่ยนะ อะไรเนี่ย ตอนนั้นเราไม่รู้จะรู้สึกยังไงก่อนดีเลยค่ะ โกรธ เสียใจ หรือ มึนงง เราเลยเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ชายค่ะ พี่ก็บอกว่าอย่าพึ่งบอกพ่อ คือจริงๆเเล้วเเม่เราก็คุยกับพ่ออยู่ทุกๆวันค่ะ ไม่มีวันไหนไม่คุยกัน เเสดงต่อหน้าว่ารักเเต่ทำไมเขาทำเเบบนี้ โดยให้เหตุผลเเต่เรื่องในอดีตที่ผ่านมาเเล้ว10กว่าปีค่ะ ช่วงตอนที่พวกเรายังมีบริษัทอยู่พ่อเราก็อาจจะมีบ้างค่ะ ไปเที่ยวกบเพื่อนฝูงบ้างหรือ อาจจะมีบ้างเล็กน้อยเเต่พ่อเรายังดูเเลพวกเรา กลับบ้านตลอดทุกวันค่ะ ไม่มีวันไหนไม่เคยกลับค่ะ ยังเเสดงความรักกับเเม่อยู่ค่ะ เเต่ก็มีเหตุการณ์นึงที่เกือบทำให้เเม่เราทนไม่ไหวค่ะ พ่อเราเล่าให้ฟังว่า พ่อไปหาเเม่ เเม่กำลังยืนร้องไห้ทำร้ายตัวเองค่ะ พ่อเลยเข้าไปห้ามเเล้วก็กอดเเม่ พ่อบอกว่าในตอนนั้นเเม่ให้อภัยพ่อเเล้วค่ะ เเล้วเราก็มีความสุขกันมากหลังจากนั้น ตามที่บอกไปข้างต้นว่าไม่เคยห่างกันเลยค่ะ จนวันนี้ที่เเม่เรามีคนอื่น โดยอ้างเเต่เหตุผลเเต่เรื่องในอดีต เเล้วเราก็ถามเเม่ว่า เเล้วที่ผ่านมาล่ะ เเม่ก็รักพวกเราไม่ใช่เหรอ คำตอบของเเม่ทำให้เราฝังใจมากๆค่ะ "เเม่ก็เเค่อดทนอยู่ เเม่รอเวลาที่จะออกมาจากตรงนั้นอยู่เเล้ว" เราจุกมากตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เเละเเล้วพ่อก็รู้เรื่องเข้าให้ค่ะ เพราะพ่อเรารู้สึกว่าเเม่เปลี่ยนไป พ่อเราร้องไห้คร่ำครวนหนักมากๆๆๆๆๆๆ ในชีวิตเราไม่เคยเห็นพ่อร้องให้หนักขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ พ่อเรารักเเม่มากๆ เวลาพูดเรื่องเเม่ให้คนอื่นฟัง พ่อจะชมเเม่เสมอค่ะว่า เเม่เป็นคนเก่ง อ่อนโยนเเละใจดี เเต่กลับกัน เเม่เราชอบว่าพ่อให้คนอื่นฟังค่ะ ว่าพ่อให้เราฟังอีกต่างหาก จนเวลาล่วงเลยผ่านไป 1 เดือนกว่า เราต้องกลับไปเรียนที่ไทยเพื่อไปอยู่กับพ่อค่ะ ถึงเราจะอยากอยู่เเต่เรียนไปก็คงไม่มีความสุข เลยขอจบyear 11เเล้วค่อยกลับค่ะ เราพยายามทำให้เเม่รู้สึกว่าเเม่ยังมีพวกเราอยู่นะ เเต่ปรากฎว่าตลอดมา สูญเปล่ามากค่ะ เขายังคุยกับฝรั่งคนนั้นอยู่เวลาเราพูดไม่ดี เรียกฝรั่งว่ามัน เขาจะว่าเราเเล้วปกป้องมากกก ช่วงนั้นมีอยู่ช่วงนึงที่พ่อเราเหมือนคนอกหัก เเกเข้าโรงพยาบาลเเล้วเเกหยุดหายใจค่ะ ตอนนั้นเราไม่มีความสุขเลย ตัวก็อยู่ไกลกันเหลือเกิน เป็นลูก ทำอะไรก็ไม่ได้ เเล้วจนถึงตอนนี้ เราถามเเม่อีกครั้งว่า เเม่จะเอาเเบบนี้จริงๆเหรอ ผลสรุปคือ เเม่เราไม่กลับไทยกับเราค่ะ ส่วนพ่อเราเขากำลังพยายามทำใจอยู่ค่ะ พ่อเราก็ดีขึ้นค่ะ ส่วนเเม่เราบอกว่าจะหางานทำอยู่ที่นี่ ยังไงเเม่ก็ไม่อยากกลับ เราเลยรู้สึกว่าเรื่องเเบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับครอบครัวเราเลยค่ะ เเม่เราเคยสัญญากับเราไว้ว่าครอบครัวเราจะสร้างฝันไปด้วยกัน มาเมืองนอกก็เพื่อสร้างตัว ซื้อบ้านสร้างฝันของครอบครัวกัน เเต่อยู่ดีๆมันก็พังไม่เป็นท่าเเล้ว...เราเลยอยากมาปรึกษาน่ะค่ะ ว่าตอนนี้ควรทำยังไงกับเเม่ดี ปล่อยเขาไปเลยดีมั้ยคะ ? หรือว่าทำยังไงดีคะ? เราตันมากๆ เพราะว่า พ่อ พี่ เรา เเฟนพี่ พยายามพูดกับเเม่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างเเล้วเเต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ให้เวลาเเม่คิดเเล้ว จนเราทางตันค่ะ ตอนนี้เลยทำได้เเค่นิ่งๆ เราเลยไม่รู้จะทำยังไงเเล้วค่ะ ช่วยเราด้วยนะคะ T T
ครอบครัวกำลังจะพัง ทำยังไงดีคะ? T T
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ บอกก่อนเลยนะคะว่า ครอบครัวเรารักกันมากๆ หลังจากที่ล้มกัน เเล้วลำบากกันมาตลอด4-5ปี อยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยทิ้งกันไปไหนเลยค่ะ ทางบ้านเราทางญาติพ่อกับเเม่เราจะไม่ค่อยถูกกันเลย ออกห่างมาค่ะ เพราะพวกเราล้มครั้งนั้นพวกญาติเลยดูถูกกันมากเลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ 17 ค่ะ มีพี่ชายอายุ 22ค่ะ พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดค่ะ เวลาครอบครัวมีปัญหาอะไร ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือพ่อ หรือเเม่ ก็พยายามจะปลอบใจกันเสมอจนเราโชคดีค่ะ ครอบครัวพลิกผันรวดเร็วมากจริงๆ เมื่อต้นปีที่เเล้วครอบครัวเรายังต้องดั้นด้นทำมาหากินอยู่เลยค่ะ เเต่พอครึ่งปีหลัง ชีวิตเปลี่ยนพวกเราค่อยๆดีขึ้นค่ะ บอกก่อนเลยว่าเราต้องดรอปเรียนไปปีนึงค่ะเพื่อลดค่าใช้จ่ายของครอบครัว เเต่พอปลายปีเราได้มีโอกาสไปเรียนต่างประเทศค่ะ ตอนนั้นเรามองว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริงๆ เราได้มาเรียนต่างประเทศกับเเม่ค่ะ มากันสองคน เเล้วนี่ก็คือเวลาที่ครอบครัวเราต้องเเยกกันค่ะ ยอมรับว่าใจหายมาก จนผ่านไปประมาณ 9 เดือนที่เรามาอยู่ที่นี่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับเเม่เราค่ะ เเม่เราติดโซเชี่ยลมากๆ ติดเฟสบุ๊คมากๆค่ะ จนมีเพื่อนหลายคนนู้นนี่นั่น คนนู้นดีบ้างล่ะ คนนี่ดีบ้างล่ะ จนเพื่อนในเฟสบุ๊คเเม่คนนึงค่ะเป็นคนไทยเเต่มีเเฟนเป็นฝรั่ง เขาเลยมาเเนะนำเพื่อนของเขาที่เป็นฝรั่งมาให้เเม่ค่ะ (ใจจริงจขกท.ก็มองเขาไม่ดีเเล้วล่ะค่ะ คนอะไรรู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนตัวเองมีครอบครัวเเล้วเเต่ก็ยังจะเเนะนำให้) จนเราเห็นความผิดปกติของเเม่เรา ติดมือถือมากขึ้น คุยกับเราน้อยลง จนเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยค่ะ จนวันนึงเราเเอบไปดูมือถือเเม่ที่วางไว้ตอนเขากำลังอาบน้ำ เราเลยเช็คข้อความเขาค่ะ OMG! เเชทกันด้วยข้อความที่สื่อถึงคู่รักจีบกันใหม่ๆเลยค่ะ ประมาณว่า "I love your kiss" เเล้วก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปจูบไปค่ะ... ตอนนั้นเราคิดอยู่อย่างเดียวเลยว่า นี่เเม่เราเหรอ??? เห้ย!ไม่จริงใช่มั้ย ทำไมล่ะ? จนเราถามเเม่ค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไม? เเม่ก็เล่าค่ะว่า จริงๆเเล้วเเม่คุยกับเขามาได้ 6 เดือนเเล้ว ก็เริ่มมีใจให้กันเเหละ หื้มม? 6 เดือนเนี่ยนะ อะไรเนี่ย ตอนนั้นเราไม่รู้จะรู้สึกยังไงก่อนดีเลยค่ะ โกรธ เสียใจ หรือ มึนงง เราเลยเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ชายค่ะ พี่ก็บอกว่าอย่าพึ่งบอกพ่อ คือจริงๆเเล้วเเม่เราก็คุยกับพ่ออยู่ทุกๆวันค่ะ ไม่มีวันไหนไม่คุยกัน เเสดงต่อหน้าว่ารักเเต่ทำไมเขาทำเเบบนี้ โดยให้เหตุผลเเต่เรื่องในอดีตที่ผ่านมาเเล้ว10กว่าปีค่ะ ช่วงตอนที่พวกเรายังมีบริษัทอยู่พ่อเราก็อาจจะมีบ้างค่ะ ไปเที่ยวกบเพื่อนฝูงบ้างหรือ อาจจะมีบ้างเล็กน้อยเเต่พ่อเรายังดูเเลพวกเรา กลับบ้านตลอดทุกวันค่ะ ไม่มีวันไหนไม่เคยกลับค่ะ ยังเเสดงความรักกับเเม่อยู่ค่ะ เเต่ก็มีเหตุการณ์นึงที่เกือบทำให้เเม่เราทนไม่ไหวค่ะ พ่อเราเล่าให้ฟังว่า พ่อไปหาเเม่ เเม่กำลังยืนร้องไห้ทำร้ายตัวเองค่ะ พ่อเลยเข้าไปห้ามเเล้วก็กอดเเม่ พ่อบอกว่าในตอนนั้นเเม่ให้อภัยพ่อเเล้วค่ะ เเล้วเราก็มีความสุขกันมากหลังจากนั้น ตามที่บอกไปข้างต้นว่าไม่เคยห่างกันเลยค่ะ จนวันนี้ที่เเม่เรามีคนอื่น โดยอ้างเเต่เหตุผลเเต่เรื่องในอดีต เเล้วเราก็ถามเเม่ว่า เเล้วที่ผ่านมาล่ะ เเม่ก็รักพวกเราไม่ใช่เหรอ คำตอบของเเม่ทำให้เราฝังใจมากๆค่ะ "เเม่ก็เเค่อดทนอยู่ เเม่รอเวลาที่จะออกมาจากตรงนั้นอยู่เเล้ว" เราจุกมากตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เเละเเล้วพ่อก็รู้เรื่องเข้าให้ค่ะ เพราะพ่อเรารู้สึกว่าเเม่เปลี่ยนไป พ่อเราร้องไห้คร่ำครวนหนักมากๆๆๆๆๆๆ ในชีวิตเราไม่เคยเห็นพ่อร้องให้หนักขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ พ่อเรารักเเม่มากๆ เวลาพูดเรื่องเเม่ให้คนอื่นฟัง พ่อจะชมเเม่เสมอค่ะว่า เเม่เป็นคนเก่ง อ่อนโยนเเละใจดี เเต่กลับกัน เเม่เราชอบว่าพ่อให้คนอื่นฟังค่ะ ว่าพ่อให้เราฟังอีกต่างหาก จนเวลาล่วงเลยผ่านไป 1 เดือนกว่า เราต้องกลับไปเรียนที่ไทยเพื่อไปอยู่กับพ่อค่ะ ถึงเราจะอยากอยู่เเต่เรียนไปก็คงไม่มีความสุข เลยขอจบyear 11เเล้วค่อยกลับค่ะ เราพยายามทำให้เเม่รู้สึกว่าเเม่ยังมีพวกเราอยู่นะ เเต่ปรากฎว่าตลอดมา สูญเปล่ามากค่ะ เขายังคุยกับฝรั่งคนนั้นอยู่เวลาเราพูดไม่ดี เรียกฝรั่งว่ามัน เขาจะว่าเราเเล้วปกป้องมากกก ช่วงนั้นมีอยู่ช่วงนึงที่พ่อเราเหมือนคนอกหัก เเกเข้าโรงพยาบาลเเล้วเเกหยุดหายใจค่ะ ตอนนั้นเราไม่มีความสุขเลย ตัวก็อยู่ไกลกันเหลือเกิน เป็นลูก ทำอะไรก็ไม่ได้ เเล้วจนถึงตอนนี้ เราถามเเม่อีกครั้งว่า เเม่จะเอาเเบบนี้จริงๆเหรอ ผลสรุปคือ เเม่เราไม่กลับไทยกับเราค่ะ ส่วนพ่อเราเขากำลังพยายามทำใจอยู่ค่ะ พ่อเราก็ดีขึ้นค่ะ ส่วนเเม่เราบอกว่าจะหางานทำอยู่ที่นี่ ยังไงเเม่ก็ไม่อยากกลับ เราเลยรู้สึกว่าเรื่องเเบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับครอบครัวเราเลยค่ะ เเม่เราเคยสัญญากับเราไว้ว่าครอบครัวเราจะสร้างฝันไปด้วยกัน มาเมืองนอกก็เพื่อสร้างตัว ซื้อบ้านสร้างฝันของครอบครัวกัน เเต่อยู่ดีๆมันก็พังไม่เป็นท่าเเล้ว...เราเลยอยากมาปรึกษาน่ะค่ะ ว่าตอนนี้ควรทำยังไงกับเเม่ดี ปล่อยเขาไปเลยดีมั้ยคะ ? หรือว่าทำยังไงดีคะ? เราตันมากๆ เพราะว่า พ่อ พี่ เรา เเฟนพี่ พยายามพูดกับเเม่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างเเล้วเเต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ให้เวลาเเม่คิดเเล้ว จนเราทางตันค่ะ ตอนนี้เลยทำได้เเค่นิ่งๆ เราเลยไม่รู้จะทำยังไงเเล้วค่ะ ช่วยเราด้วยนะคะ T T