คืออยากรู้ว่าเราผิดไหมอะค่ะ เรามีพรสวรรค์ในด้านการร้องเพลงเเล้วก็เต้นมากๆเลย เเม่เราก็เลยพาเราไปเรียนร้องเพลง เเต่เรียนไปได้ไม่กี่เดือนเองเราก็ออกมา พอเราเต้นเล่นๆร้องเล่นๆต่อหน้าเเม่เเม่ก็บอกว่า " ลูกเรามีพรสวรรร์มากกว่าคนอื่นเขาตั้งเยอะ เเต่คนอื่นเเม้จะไม่มีเหมือนลูกเรา เเต่เขาก็สู้ตาย ลูกเราไม่มีความพยายามเลย " เราก็บอกเเม่เราไปว่าเราไม่ยากเป็นศิลปินเเม้ว่าเราจะชอบร้องเพลงเเละเต้นก็ตาม เเน่นั้นไม่ใช่ความฝันของเรา เเม่เราบอกว่า เเม่ไม่เคยเห็นความพยายามของลูกเลย ไม่เคยทําอะไรให้อนาคตของตัวเองเลย คือเราอยากเป็นนักเขียนโปร์เเกรมคือเราขอเเม่ไปเรียนเรื่องการโปร์เเกรมหลายอย่างมาก เราอยากเป็นจริงๆ เเล้วเราพยายามมาตลอดเลย เเม่เราก็ให้เเล้วเห็นด้วย เเต่หลังที่เเม่เราพูดประโยคนั้นเสร็จเเม่เราก็ไปดูคลิปของคนที่เราเคยเรียนร้องเพลงด้วย เเล้วก็พูดว่าเก่งว่ะ เเล้วคือเราไม่เข้าใจว่าเราผิดตรงไหนอะ คือเหมือนให้เราไปทําในสิ่งที่เราอยากเป็นอะค่ะ เรามีเหตุผลนะคะที่เราไม่อยากเป็น เราอยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า