สวัสดีค่ะเราอายุ 16 เรียนอยู่ม.4 เราคิดจะตั้งกระทู้ปรึกษาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่อยากเปิดประเด็นแต่วันนี้เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราทนมาเกือบ 4 ปี คือเราเป็นคนที่ครอบครัวมีปัญหาในระดับนึงเลยแหละ ตั้งแต่พ่อกับแม่แยกทางกัน ตื่นมากี่ครั้งไม่เคยได้เจอหน้าพ่อเลย เห็นแต่เงินที่วางไว้แต่เราก็ไปโรงเรียนทุกวันไม่เคยขาด พอตกเย็นมาก็ไปหาเพื่อน กลับบ้านก็ 4 ทุ่ม (แต่กลับมาเปลี่ยนชุดนักเรียนทำงานบ้านเสร็จแล้วถึงออกไป) ที่เราทำพฤติกรรมแบบนี้เพราะเราไม่ชอบการอยู่คนเดียวไปซะดื้อ ๆ อยู่คนเดียวเราจะฟุ้งซ่าน อยากฆ่าตัวตาย กลับมาก็ไม่เจอใคร มีปัญหาหนักใจอยากปรึกษาพ่อแม่ ก็ไม่ได้ คุยกับพ่อทีไรทะเลาะกันทุกครั้ง(แต่ตอนนั้นพ่อยังไม่ทำร้ายร่างกายเรา) เราใช้ชีวิตแบบนั้นมาตั้งแต่ปิดเทอม ม.1 จนถึงเปิดเทอม ม.1 เทอม 2 เปิดเทอมได้ 2 เดือน วันหนึ่งเรากลับบ้านมาตอน 5 ทุ่ม เราเจอพ่ออยู่ที่บ้าน เราดีใจมาก ๆ แต่เรากลับได้รับคำพูดว่า เก็บเสื้อผ้าย้ายไปอยู่พัทยาเดี๋ยวนี้ และไม่ได้คำอธิบายอะไรใด ๆ พอขึ้นรถ เราถามพ่อว่าหนูจะอยู่กับใครตอนไปที่นู่น พ่อบอกว่าพ่อเตรียมพร้อมไว้ให้ทุกอย่างแล้ว ตอนพ่อไม่อยู่ก็อยู่กับอาเพื่อนพ่อเอง เราร้องไห้ตลอดทางร้องไห้จนหลับ และวันต่อมาเราก็ตื่นขึ้นมาที่พัทยาและเห็นผู้หญิง ใช่ค่ะผู้หญิงคนนั้นคือแม่เลี้ยงเราที่พ่อบอกว่าเป็นเพื่อน (ที่รู้เพราะตอนพ่อเราคุยกับเค้าจะแทนตัวเองว่าพ่อกับแม่) เรารีบโทรไปหาย่าและบอกเรื่องนี้ให้ฟัง แล้วเราก็ได้คำตอบว่าเราเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้ น้องเราก็รู้แต่ทำไมไม่ยอมบอกเราเราเสียใจมาก เราอยู่แบบไม่ได้ไปเรียนประมาณ3อาทิตย์ และร้องไห้ตลอดช่วงเวลานั้น เราไม่มีเพื่อน ไม่รู้จักว่าที่นี่คือที่ไหน และต่อมาพ่อเราก็พาเราไปเข้าเรียน เราเริ่มดีขึ้นเพราะมีเพื่อน แล้วก็เริ่มช่วยแม่เลี้ยงเราทำงานบ้านแรก ๆ ก็ดี แต่พอหลัง ๆ เราทำไม่ถูกใจเค้าเค้าก็จะด่าเราลั่นบ้านและใช้คำพูดแรง ๆ เสมอ เราทนแบบนั้นประมาณ 3-4 เดือน จนเราทนไม่ไหวเราเลยไม่ช่วยทำซะเลย มาหนักขึ้นตอนเราขึ้นม.3 ทั้งด่าเราตอนพ่อไม่อยู่ ไม่ให้เราใช้น้ำใช้ไฟตอนที่พ่อเราไม่อยู่ และไล่เราออกจากบ้าน บางครั้งเค้าก็ใช้เราทำอะไร ๆ พอเราทำไม่ถูกใจเค้าก็ขู่จะเอาเหล็กฟาด เราโดนขู่จะทำร้ายร่างกายเสมอ ๆ เราเคยบอกเรื่องนี้กับพ่อ แต่พ่อไม่เข้าใจเรา บอกเราว่าเราทำตัวเอง ไม่ยอมช่วยเค้าทำงานบ้าน เราพยายามอธิบายให้พ่อฟังถึงเหตุผลที่ไม่ทำ แต่พ่อไม่ฟังเรา แถมทะเลาะกันอีกต่างหาก พอปิดเทอมช่วงม.3 จะขึ้นม.4 คำด่าก็เริ่มแรงขึ้นทุก ๆ วันเช่น กูโครตเกลียดขี้หน้าเลยกับพ่อก็ได้แต่เกาะกู-ไปวัน ๆ (ทั้ง ๆ ที่ค่าน้ำค่าไฟ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ในบ้านพ่อเราก็ช่วยหารหมด ) และดูถูกเพศสภาพของเรา (เราเป็นทอม) เราเครียดหนักกว่าเดิมจากที่เป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วก็เป็นหนักเข้าไปใหญ่ จนพอปิดเทอม ม.4 เทอม 1 เราเลยตัดสินใจหนีไปครึ่งเดือน และแม่เราก็โทรมาบอกให้ไปหาที่กรุงเทพ เราก็ไปตอนเราอยู่นู่นพ่อก็โทรมาบอกว่าให้เราไปดร็อปเรียนซะถ้าเรายังสูบบุหรี่ (เราเริ่มสูบตอนม.4เพราะเครียดมากแต่ไม่เคยเอาไปสูบในโรงเรียน) ทั้ง ๆ ที่เกรดเราก็ไม่ได้ตกดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เราบอกไม่อยากดร็อปเค้าก็บังคับให้ดร็อปและก็มีปากเสียงกันเหมือนเดิม วันต่อมาเรากลับมาพัทยา แต่เรายังไม่กลับบ้านทันที เราไปบ้านแฟนเราเพราะเรายังไม่พร้อมที่จะเจอพ่อ และทะเลาะกับพ่อในตอนนั้น แต่พ่อเราก็ไปตามเราที่บ้านแฟน (เรากับแฟนคบกันในสายตาผู้ใหญ่ตลอด) ตอนแรกเราจะไม่กลับเพราะกลัว ไม่รู้เหมือนกันว่ากลัวอะไร แต่พอพ่อบอกว่าไม่ต้องดร็อปเรียนแล้วก็ได้ เราเลยกลับแต่พออยู่ในรถเราก็ทะเลาะกับพ่ออีก แล้วพอถึงบ้านพ่อจอดรถล็อคไม่ให้เราลงแล้วก็ทะเลาะกันอีก ถามหาเหตุผลที่เราเป็นแบบนี้ เราก็อธิบายให้ฟังไปร้องไห้ไป และเค้าก็หาว่าเราไปโทษเค้า และนั่นเป็นครั้งแรกที่เราโดนพ่อต่อยหน้า แต่เราเอามือกันทัน เค้าก็ยังต่อยมาอีก เฉี่ยวโดนหูหูเกือบฉีก เราคิดว่าถ้าเราอยู่เราต้องโดนกระทืบอีกแน่ ๆ เราเลยปลดล็อครถวิ่งเข้าบ้านออกทางหลังประตูบ้านและวิ่งหนีพ่อ (เป็นการกระทำที่ไม่ดี) แต่พ่อก็วิ่งตามเรามาจนได้ แล้วก็ลากเราขอโทษเราและบอกจะไม่ทำอีก พอเปิดเทอม ม.4 เทอม 2 เรากลับโดนแม่เลี้ยงขู่และบ่น ด่า ยิ่งกว่าเดิม บ่นทั้งวัน ทุกวัน จนเหมือนหัวสมองเราจะแตก และวันนี้เราเหนื่อยใจมาก ไม่พร้อมจะไปเรียนเรารู้ขีดจำกัดตัวเองเลย ว่าถ้าไปเรียนมันต้องเละแน่ ๆ เราเลยบอกพ่อไปตรง ๆ แต่ที่ได้คือ พ่อบีบคอเราเอาหัวเรากระแทกผนัง พอเราร้องไห้ก็จะตบเราบอกให้เราหยุดร้อง พอเราเดินเข้าห้อง ก็เดินตามเรามาและกระชากแขนเรา ตะโกนด่าเรา เราบอกเราเจ็บ เค้าก็ยังทำ พอเราบอกว่าทำเราให้ตายไปเลย เราไม่ไหวแล้วไม่อยากอยู่แล้ว เค้าเลยหยุดทำ และยอมให้เราหยุดเรียนเราหยุดเราก็เก็บห้องทำงานบ้านปกติ พอพ่อเราไปทำงาน แม่เลี้ยงเราก็เริ่มด่าเราอีก และเอาขี้แมวมาโยนใส่ห้องเรา และขู่ว่าวันหลังจะเอามาโยนใส่ที่นอน เรารู้ว่าเราทำไม่ถูกที่ประชดด้วยการไม่ทำงานบ้าน แต่พอเราทำตามใจเค้าทุกอย่าง เราก็โดนบ่นอยู่ดี เราควรทำยังไงดีคะช่วยเราด้วยเราเหนื่อยมาก ๆ