จากกระทู้ก่อนหน้านี้ https://ppantip.com/topic/38241789 เรื่องราวก็ผ่านมาประมาณ 1 สัปดาห์ ผมมีอาการเหมือนจะ mild depression นอนไม่ค่อยหลับ ตื่น ตี 4 ตี 5 ตื่นมานั่งเล่นโทรศัพท์ เจียวไข่ให้ลูก พับผ้า รีดผ้า (ซึ่งจริง ๆ ตื่นมาทำ 6 โมงเช้าก็ทัน) พอไปที่ทำงานก็ไม่มีสมาธิเลย ใจคิดแต่เรื่อง "น้อง" พอบ่าย ๆ ก็จะง่วง (เพราะนอนไม่พอ) เมื่อไหร่ที่เดินผ่าน "น้อง" ก็จะมีอาการหน่วง ๆ เหมือนจะร้องไห้  

แล้วขับรถไปทำงานก็รู้สึกว่าฟ้ามันต่ำลง มีควันความเศร้าลอยฟุ้งเต็มไปหมด แต่พอหันไปมองหน้าลูกก็มีกำลังใจสู้ต่ออีกนิดนึง

เรื่องอาหารไม่ต้องพูดถึง เพราะทานข้าวไม่ได้เลย มันขมปาก จะกลืนข้าวก็ต้องฝืนกลืนลงไป ยิ่งเวลากลางคืนจะทรมานมาก กว่าเวลาจะผ่านไปแต่ละนาที เพลงเศร้า ๆ ผ่านหู แทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ อารมณ์ทางเพศไม่มีเลยครับ

ส่วน "น้อง" ก็ปกติมาก ยังดีเช่นเดิม แต่จะหายไปทานข้าวข้างนอกช่วงพักเที่ยง และแทบไม่ตอบไลน์ของผมเลย โทรไปก็คุยกันแค่สองสามคำ ครั้งไหนตอบไลน์สักคำ ก็หัวใจพองโต จนต้องเปิดใจคุยกัน คุยทุกอย่าง "น้อง" ยังยืนยันคำเดิมว่า "ผมยังเป็นน้องที่ดีเหมือนเดิม" ตอนนี้ก็ค่ำแล้วก็ต้องหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน ถ้าอีกสัปดาห์ยังไม่หายดี ผมคงต้องไปพบแพทย์แล้ว ไม่งั้นผมต้องตายแน่

ปล. เรื่องความผิด ผมยอมรับทุกอย่างครับ