ไม่รู้ที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออาการป่วยรึเปล่า เราเป็นคนที่อยู่กับครอบครัว เพื่อนสนิท เพื่อนที่ทำงาน เราจะเป็นคนเฮฮา ติดตลกจนที่ทำงานเอ่ยปากถามเราเคยเครียดเป็นเหมือนกับคนอื่นเขาบ้างไหม เราจะคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องครอบครัว ปัญหาชีวิต ปัญหาความรักให้คนอื่นเสมอ ทุกคนเจออะไรมีเรื่องอะไรก็จะมาปรึกษาเรา (แต่กับเรื่องตัวเองเรากับเอาตัวไม่รอด) เป็นเพราะเรารับฟังเรื่องนี้มากไปไหม เมื่อไรที่เราอยู่คนเดียว เราจะเครียดมาก เครียดจนแทบอยากทำลายข้าวของ ร้องไห้จนไม่มีน้ำตา เราเหมือนกลัวความเงียบ กลัวที่ต้องอยู่คนเดียว เรารู้สึกไม่ชอบไปเลย เราจะเป็นทุกครั้งที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว เรื่องบางเรื่องมันแค่เรื่องเล็กๆ คำพูดเล็กๆจากคนรอบตัว มันไหลเข้าสมองเราทีเดียวทุกครั้งที่เราอยู่คนเดียว จนเราพาลไปทะเลาะกับแฟน โทรหาแฟนทะเลาะกันทุกครั้ง รู้สึกแย่ทุกครั้ง แต่ก็ยังทำ มันคุ้มความคิดตัวเองไม่อยู่ เราจะทำยังไงดี