สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรียนปี 3 แล้วค่ะ จขกท.ใช้ชีวิตได้เฉื่อยชามาก ไปเรียนบ้างโดดบ้าง เมื่อไหร่ที่ถามตัวเองว่าไปทำไม คือเมื่อนั้นได้โดดแน่นอน เพราะจะได้คำตอบว่าอ่านเองก็ได้  เวลาสอบก็อ่านคืนเดียวค่ะ ทำข้อสอบแค่พอผ่าน เกรดแค่พอรอดไปเป็นเทอมๆ คือไม่ติดโปรแปลว่าโอเคแล้วค่ะ

จขกท. ไม่ได้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆนะคะ ตอนเด็กคือชอบเรียนหนังสือมาก ชอบอ่านหนังสือมาก ต้องเรียนได้ที่1 ต้องได้เกรดสูงลิบ แต่พอขึ้นม.ปลายมาก็เริ่มเฉื่อยค่ะ เฉื่อยมาก ไม่ค่อยเรียนแล้วคือเข้าห้องเรียนแต่ไม่เรียนหนังสือค่ะ นั่งๆไป  ไม่ได้ความรู้อะไรค่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแป๊บๆ เดี๋ยวกลับมาเป็นเหมือนเดิม นี่ก็หลายปีแล้ว ซ้ำยังหนักกว่าเดิมอีกค่ะ อย่างเดินนี่ก็ช้ามาก แบบว่า..รู้สึกว่าข้างในมันไม่มีแรงขับเคลื่อนเลยค่ะ มันไม่ใช่หมดอะไรตายอยากนะคะ มันไม่ได้รู้สึกแย่อะไรค่ะ แต่มันเเบบรู้สึกเฉยๆ กับสิ่งต่างๆมาก จขกท.อยากแอคทีฟค่ะ คือบางทีมันก็แอคทีฟนะคะ แต่ได้แป็บๆ2-3วัน แล้วก็ไม่ได้อยู่ดีๆก็แอคทีฟนะคะ ต้องมีอะไรกระตุ้น เช่นหลังไปดูหนังมา อะไรแบบนั้น จะให้ดูหนังบ่อยๆมันก็ไม่อยากดูค่ะ ดูปีละ2เรื่องประมาณนี้ค่ะ แบบต้องชอบจริงๆถึงไป ตอนนี้คืออยากแอคทีฟแบบเป็นปีๆค่ะ  

เพราะว่าเวลามองไปที่อนาคตตัวเองจะรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่ามากด้วยค่ะ รู้สึกว่าแย่แล้วความสามารถในการเรียนรู้ยังพอมีอยู่บ้าง แต่ถ้าวัดเป็นความสามรถที่ควรมีตามระดับการศึกษาคือต่ำมากค่ะ แล้วตอนนี้ความอดทนจดจ่อกับอะไรนานๆก็เหลือน้อยเต็มทีค่ะ เช่นเวลาทำอะไรซักอย่าง เมื่อถึงจุดนึงมันจะมีปัญหาที่เราต้องแก้ ต้องพยายามถึงผ่านไปได้ลุล่วงในเรื่องนั้นๆใช่มั้ยคะ จขกท.ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันคือปรกติของการทำสิ่งต่างๆให้สำเร็จค่ะ แต่พอเจอปัญหาคือ เลิกเลยค่ะ

จขกท.อยากจะเป็นคนที่แอคทีฟ มีการพัฒนาตัวเองอยู่เสมอค่ะ ถ้ามีสิ่งที่จำทำให้รู้สึกว่ามีพลังมีแรงขับเคลื่อนในตัวเอง หรือมีคำแนะนำอื่นๆ รบกวนชี้แนะด้วยนะคะ  ขอบคุณมากๆค่ะ