สวัสดีค่ะ..เราชื่อป๋อมนะคือเราอยากจะมาระบายอ่ะเผื่อมันจะทำให้เราสบายใจขึ้น มั้งนะ...คือเรามีเพื่อนผช.คนนึงค่ะเค้าเป็นคนที่ดีกับเรามากเลยเวลาเราเครียด ทะเลาะกับเพื่อนหรือมีปัญหาอะไรเค้าก้เข้ามาปลอบเราตลอดเลยย..
แต่เรื่องมันเกิดเมื่อเดือนที่แล้วค่ะ...เราคุยกับเค้าในแชทค่ะแล้วจู่ๆเหมือนเพื่อเค้าแย่งโทรศัพท์ไปเล่นแล้วมาคุยกับเราประมานแกล้งเราว่า...คบกันป่าวววว..คือเรารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเพื่อนเค้าชัว~เราก้บอกไปว่าเราบล้อกนะ😅..แต่เหมือนเพื่อนเค้ายังไม่หยุดก็ยังแกล้งเราเหมือนเดิม..เราทนไม่ไหวจึงรีบบล้อกแชทหนีไปเลยย~~หลังจากนั้นมาไม่นานเราก้รีบไปปลดบล้อกแชทเค้าแต่กลับว่า...เราโดนเค้าบล้อก!!!จากนั้นเราสองคนก้ไม่ได้คุยกันเลย...เค้าเริ่มเมินใส่เรา..ยังมาบล๊อคแชทเราอีก เราเครียดมากอ่ะ กลัวจะเสียเพื่อนดีๆๆไปเพียงเพราะเเค่"เข้าใจผิด"....แต่แล้ววันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกค่ะ เราซื้อเค้กมาให้เค้าเพื่อหวังจะมาขอโทดแต่ก็ไม่กล้า..ขนาดเราสบตาเค้าเค้ายังหลบสายตาเราเลย..เราเลยฝากเพื่อนไปให้....จากนั้นเราก้เครียดเรื่องนี้ตลอด..เวลาเราปรึกษากับเพื่อนน้ำตาเราไหลตลอดอ่ะ..เราแคร์เค้ามากนะไม่แคร์คงไม่มาเครียดแบบนี้หรอก...ตัดไปตอนกลับบ้านนะวันนี้พ่อเรามารับเราก้ขึ้นรถไปกับพ่อ.....ระหว่างที่เรากำลังเดินทางก้มาแชทกลุ่มเด้งขึ้นมาเป็นแชทกลุ่มสภา..คือรุ่นพี่นัดให้มาประชุม..แล้วเราก้บอกพ่อว่าพน.เช้ามารับลูกไปส่งที่ร.ร.หน่อย..แล้วอยู่ดีๆพ่อเราก็ขึ้นเสียงใส่เราอ่ะ..คือพ่อเราไม่เคยขึ้นเสียงเเบบนี้มาก่อน เราก้ตกใจไง..เลยเผลอร้องไห้ออกมาแต่ร้องไม่มีเสียงนะไม่อยากให้พ่อได้ยินน...แถมมีเพื่อนเรานั่งอยู่หลังเบาะเราด้วย...พอเราเริ่มหยุดร้องได้แล้ว...อยู่ดีๆมันก้นึกถึงเรื่องนั้นอีก...เรากะจะกลั้นไว้..ค่อยมาขี้แงที่บ้าน....แต่พอถึงมาเราก้กลั้นไม่อยู่จนเราร้องออกมาทั้งเสียงทั้งน้ำตาจนเพื่อนเราถามว่าเห้ยย!!ป๋อมเป็นอะไรรร...เราก็ส่ายหน้าไปมาแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีแต่ว่า..หน้าบ้านเรามีญาติเราเต็มไปหมดเลย..ทุกคนก็พูดว่า ป๋อมลูกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมม...เราไม่อยากพูดจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนเลย....เราร้องไห้อยู่ในห้องประมาณ10นาทีได้แหละ..ก้ออกมาจากห้องกะจะไปล้างหน้าหน่อยแล้วค่อยไปอธิบายให้แม่ฟังแต่...เราเผลอไปได้ยินแม่คุยกับพ่อเรื่อง..เรา....
.
แม่:ป๋อมมันร้องทำไมหล่าว
.
พ่อ:,?*',@*?*'*?,'*!,@,"*&+!*",'=@*?=$/
.
แม่:ปล่อยมันไป อย่าไปตามมันมากแรง ป๋อมมันนิสัยไม่ดีจิงๆ
.
แม่:ไม่ต้องไปสน เด๋วให้มันจัดการเอาเอง
.
เราได้ยินแบบนั้น..บอกเลยโคตรจุก!!!
แม่พูดกับพ่อว่า เรามันนิสัยไม่ดีมาหลายครั้งแล้ว
คือแบบ...ทำไมไม่มาถามเราล่ะว่าเรื่องมันเกิดอะไรขึ้น
ทะเลาะกับใครมา มาปรึกษาแม่ได้นะแม่ให้คำปรึกษาทุกเมื่อ คำพวกนี้เป็นคำที่เราอยากได้ยินมากก...แต่ไม่มีวันนั้นหรอกกก....
แม่ถามแต่พ่อ...แต่ไม่เคยมาถามอะไรเราเลย ปล่อยให้เรามาอมทุกข์อยู่ในห้องคนเดียว..จนตอนนี้เพื่อนบ้านญาติทุกคนคิดว่าเรามันนิสัยไม่ดี เป็นเด็กแย่ๆคนนึงที่ไม่เคยมีใครใส่ใจเลย...พ่อก้เอาตัวเองเป็นหลัก..แม่ก้รักน้องอย่างเดียว เพื่อนๆแม่แต่ล่ะคนก้รักน้องเราทั้งนั้นน..แล้วเราล่ะเค้าเอาเราไปไว้ไหน ตอนนี้เราได้ยินเสียงแม่คุยกับน้อง มีเสียงหัวเราะตลอด
ส่วนเรา....หึ!!!แอบมาร้องไห้ในห้องอีกล่ะ เห้อมมมม!!!เราควรทำไงดี..ทุกคนให้คำปรึกษาเราหน่อยย เราเหนื่อยยยมากกก
ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลยเเม้กระทั่งพ่อแม่ก็ยังไม่สนใจอะไรเลย ควรทำยังไงดี??
แต่เรื่องมันเกิดเมื่อเดือนที่แล้วค่ะ...เราคุยกับเค้าในแชทค่ะแล้วจู่ๆเหมือนเพื่อเค้าแย่งโทรศัพท์ไปเล่นแล้วมาคุยกับเราประมานแกล้งเราว่า...คบกันป่าวววว..คือเรารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเพื่อนเค้าชัว~เราก้บอกไปว่าเราบล้อกนะ😅..แต่เหมือนเพื่อนเค้ายังไม่หยุดก็ยังแกล้งเราเหมือนเดิม..เราทนไม่ไหวจึงรีบบล้อกแชทหนีไปเลยย~~หลังจากนั้นมาไม่นานเราก้รีบไปปลดบล้อกแชทเค้าแต่กลับว่า...เราโดนเค้าบล้อก!!!จากนั้นเราสองคนก้ไม่ได้คุยกันเลย...เค้าเริ่มเมินใส่เรา..ยังมาบล๊อคแชทเราอีก เราเครียดมากอ่ะ กลัวจะเสียเพื่อนดีๆๆไปเพียงเพราะเเค่"เข้าใจผิด"....แต่แล้ววันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกค่ะ เราซื้อเค้กมาให้เค้าเพื่อหวังจะมาขอโทดแต่ก็ไม่กล้า..ขนาดเราสบตาเค้าเค้ายังหลบสายตาเราเลย..เราเลยฝากเพื่อนไปให้....จากนั้นเราก้เครียดเรื่องนี้ตลอด..เวลาเราปรึกษากับเพื่อนน้ำตาเราไหลตลอดอ่ะ..เราแคร์เค้ามากนะไม่แคร์คงไม่มาเครียดแบบนี้หรอก...ตัดไปตอนกลับบ้านนะวันนี้พ่อเรามารับเราก้ขึ้นรถไปกับพ่อ.....ระหว่างที่เรากำลังเดินทางก้มาแชทกลุ่มเด้งขึ้นมาเป็นแชทกลุ่มสภา..คือรุ่นพี่นัดให้มาประชุม..แล้วเราก้บอกพ่อว่าพน.เช้ามารับลูกไปส่งที่ร.ร.หน่อย..แล้วอยู่ดีๆพ่อเราก็ขึ้นเสียงใส่เราอ่ะ..คือพ่อเราไม่เคยขึ้นเสียงเเบบนี้มาก่อน เราก้ตกใจไง..เลยเผลอร้องไห้ออกมาแต่ร้องไม่มีเสียงนะไม่อยากให้พ่อได้ยินน...แถมมีเพื่อนเรานั่งอยู่หลังเบาะเราด้วย...พอเราเริ่มหยุดร้องได้แล้ว...อยู่ดีๆมันก้นึกถึงเรื่องนั้นอีก...เรากะจะกลั้นไว้..ค่อยมาขี้แงที่บ้าน....แต่พอถึงมาเราก้กลั้นไม่อยู่จนเราร้องออกมาทั้งเสียงทั้งน้ำตาจนเพื่อนเราถามว่าเห้ยย!!ป๋อมเป็นอะไรรร...เราก็ส่ายหน้าไปมาแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีแต่ว่า..หน้าบ้านเรามีญาติเราเต็มไปหมดเลย..ทุกคนก็พูดว่า ป๋อมลูกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมม...เราไม่อยากพูดจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนเลย....เราร้องไห้อยู่ในห้องประมาณ10นาทีได้แหละ..ก้ออกมาจากห้องกะจะไปล้างหน้าหน่อยแล้วค่อยไปอธิบายให้แม่ฟังแต่...เราเผลอไปได้ยินแม่คุยกับพ่อเรื่อง..เรา....
.
แม่:ป๋อมมันร้องทำไมหล่าว
.
พ่อ:,?*',@*?*'*?,'*!,@,"*&+!*",'=@*?=$/
.
แม่:ปล่อยมันไป อย่าไปตามมันมากแรง ป๋อมมันนิสัยไม่ดีจิงๆ
.
แม่:ไม่ต้องไปสน เด๋วให้มันจัดการเอาเอง
.
เราได้ยินแบบนั้น..บอกเลยโคตรจุก!!!
แม่พูดกับพ่อว่า เรามันนิสัยไม่ดีมาหลายครั้งแล้ว
คือแบบ...ทำไมไม่มาถามเราล่ะว่าเรื่องมันเกิดอะไรขึ้น
ทะเลาะกับใครมา มาปรึกษาแม่ได้นะแม่ให้คำปรึกษาทุกเมื่อ คำพวกนี้เป็นคำที่เราอยากได้ยินมากก...แต่ไม่มีวันนั้นหรอกกก....
แม่ถามแต่พ่อ...แต่ไม่เคยมาถามอะไรเราเลย ปล่อยให้เรามาอมทุกข์อยู่ในห้องคนเดียว..จนตอนนี้เพื่อนบ้านญาติทุกคนคิดว่าเรามันนิสัยไม่ดี เป็นเด็กแย่ๆคนนึงที่ไม่เคยมีใครใส่ใจเลย...พ่อก้เอาตัวเองเป็นหลัก..แม่ก้รักน้องอย่างเดียว เพื่อนๆแม่แต่ล่ะคนก้รักน้องเราทั้งนั้นน..แล้วเราล่ะเค้าเอาเราไปไว้ไหน ตอนนี้เราได้ยินเสียงแม่คุยกับน้อง มีเสียงหัวเราะตลอด
ส่วนเรา....หึ!!!แอบมาร้องไห้ในห้องอีกล่ะ เห้อมมมม!!!เราควรทำไงดี..ทุกคนให้คำปรึกษาเราหน่อยย เราเหนื่อยยยมากกก