คือก่อนอื่นต้องบอกว่าเป็นคนสดใสร่าเริงมากเมื่ออยู่ในสังคมในที่ทำงานแต่พอกลับมาบ้านก็เหมือนกับว่าเรากำลังขังตัวเองเอาไว้ในห้องแคบๆห้องนึงรู้สึกตัวคนเดียวจะทำอะไรก็รุ้สึกเหนื่อยกีบสิ่งที่ต้องเจอพอโดนกดดันกับเรื่องครอบครัวเรื่องรอบตัวก็จะเก็บมาคิดเองคนเดียวพยายาจะเอาความคิดพวกนี้ออกจากหัวแต่ก็ทำไม่ได้เรารู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองไม่คงที่เลยเหม่อลอยน้ำตาไหลร้องไห้อย่างหนักเครียดกับหลายๆเรื่องจนไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วที่ร้องให้มันเพราะเรื่องอะไร. ....กลัวว่าจะเป็นอาการทางจิตมากๆเลยคะเคยมีเรื่องของครอบครัวมากระทบกระทั้งจนถึงขั้นทำร้ายร่างกายตัวเองมาแล้ว.......จนตอนนี้เก็บอารมณ์พยายามไม่ทำร้ายร่างกายยัวเองอีกแต่ก็ยังอดที่จะต่อยขาหยิกแขนหยิกขาตัวเองหรือข่วนจนเป็นรอยเล็บบีบคอตัวเองตบหน้าตัวเองไม่ได้ควบคุมไม่อยู่ร้องไห้หนักมากแต่ไม่มีเสียงร้องเหมือนเกร็งจนรู้สึกชาไปทั้งตัวแล้วคะ😢😢