คือตอนนี้หนูอายุ21ปีเต็ม เรียนมหาลัยที่นึง อยู่ปี3
หนูรู้สึกไม่ค่อยสดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อน
จะทำอะไรก็ไม่ค่อยมีแรงบรรดาลใจ
รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่ตลอด ไม่ค่อยมีความสุข
หัวเราะได้ไม่เต็มที่ สมองคิดแต่เรื่องเครียดๆ
ปัญหาต่างๆที่เจอในชีวิต จนบางทีคิดแง่ลบกับหลายๆอย่างไปเลย
ทั้งที่เมื่อก่อนเราเป็นคนคิดบวกมากๆ
ยิ้มหัวเราะได้กับทุกคน ปรับตัวเข้ากับคนง่าย
แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเราไม่ค่อยยิ้ม
เหมือนเครียดอยู่กับสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่ต้องรับผิดชอบ
อยากให้ทุกอย่างออกมาดี
ทั้งเรื่องเรียน งาน เงิน สุขภาพ ครอบครัว เพื่อน และอีกหลายๆเรื่อง
แต่ความพยายามพวกนั้นกลับทำให้ยิ่งรู้สึกแย่
สถานการณ์ทุกอย่างรอบตัวแย่ไปหมด
ยิ่งเราอยากให้มันดีเท่าไหร่ เรายิ่งเครียดกับตัวเองมากเท่านั้น
จนทำให้คนรอบข้างก็รู้สึกเครียดไปด้วย
พอมองกลับมาที่ตัวเองก็ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมเราอยากให้มันดี
เราพยายามทำ แต่เรากลับไม่มีความสุขระหว่างที่ทำเลย
ยิ่งเครียดยิ่งรู้สึกไม่อยากทำ
กลายเป็นคนทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง

หนูเลยอยากรู้ว่าการเป็นผู้ใหญ่ต้องรู้สึกแบบนี้ทุกคนไหม
ด้วยภาระหน้าที่หลายๆอย่างที่เราต้องเจอในโลกความเป็นจริง
หลายเรื่องที่เราต้องเจอ ต้องคิดหาทางออกให้ตัวเองอยู่ตลอด
ไม่มีคนในครอบครัวคอยอยู่ด้วยในทุกๆวัน
ความรู้สึกเป็นแบบหนูบ้างไหม
หนูกลัวตัวเองเครียดเกินไป
มีช่วงนึงที่หนูร้องไห้ทุกวันเป็นเดือนๆ
รู้สึกว่ามันแย่มากจนต้องบังคับตัวเองเวลาจะร้องไห้
ให้หาอย่างอื่นทำแทน มันก็ช่วยให้ลืมเรื่องเครียดๆไปบ้าง
แต่เอาจริงๆก็ยังเครียดอยู่ดี

บางทีหนูก็กลัวเป็นโรคซึมเศร้า
ผู้ใหญ่เขามีวิธีจัดการกับความเครียดในแต่ละวันที่เราต้องเจอยังไง
ปรับตัวยังไงหรือมีแนวคิดแง่บวกที่ทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นบ้าง
ช่วยแนะนำหนูหน่อยนะคะ หนูเครียดมาก😭