ตอนเดิมครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้   เด็กโรงน้ำแข็ง ตอนที่ 1
https://ppantip.com/topic/38182471


.........เด็กโรงน้ำแข็ง    ตอนที่ 2

        วันนี้เราจะไปส่งน้ำแข็งกันนะครับหลังจากวิ่งวุ่นในโรงงานกันไปในตอนที่แล้วตื่นตีสี่นี่พอดี ๆกับเวลาใครมัวบิดไปบิดมาเลยไปซักครึ่งชั่วโมงนี่มีเรื่องให้ปวดหัวกันเพียบ  ไหนจะรอน้ำแข็งไหนจะเด็กท้ายหาย  ไหนจะออกสาย นั่นเรื่องจ้อยครับ  สิ่งที่รออยู่ข้างหน้าถ้าเราไปช้ากว่ากำหนด ก็คือ คุณลูกค้า นั่นเอง
            
       “ ป้าแป้น  เอาไรมั่งครับ ” เจ้าทัต ขับรถเบอร์ สิบเจ็ด ถามป้าแป้นแม่ค้าข้าวแกงวัยห้าสิบกลาง ๆ ที่ยืนตักแกงให้ลูกค้าอยู่หน้าโต๊ะยาวมีหม้อกับข้าวเรียงอยู่ห้าหก อย่าง ถาดเหลี่ยม สแตนเลสใส่พวกผัดอีกห้าอย่าง  ลูกค้าสี่ห้าคนยืนรออยู่หน้าโต๊ะกับข้าว ในร้านมีลูกค้านั่ง

อยู่สองโต๊ะ โต๊ะละคนป้าแป้นเป็นลูกค้าร้านแรก อยู่ห่างจากโรงงานประมาณสี่สิบนาที ซึ่งรถที่ออกส่ง จะวิ่งเส้นใครเส้นมัน เพราะร้านค้า
แต่ละเส้นมันไกลออกไปข้างหน้าเรื่อย ๆ การที่จะโดดไปทางโน้นที ทางนี้ทีมันเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้เวลาก็เท่ากับ เจ็ดโมงกว่า ๆ เกือบครึ่ง

“ ก็ดูเอาสิวะ  มาทุกวันยังจะถามอีก ” ป้าแป้นตอบแบบไม่มอง ก้มหน้าก้มตาตักแกงให้ลูกค้าต่อ    “ แล้วทำไมมาเอาป่านนี้วะ ลูกค้าหิวน้ำจะตายอยู่แล้ว”  ป้าถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ “ โหระพาหลังบ้านได้ยังโว้ย” ป้าตะโกน    “ มีผัวกะเค้าอยู่คนนึง ทำอะไรไม่ได้หยั่งใจ ”

เสียงบ่นของป้าเป็นเรื่องปกติในตอนเช้า    บ่นลูก บ่นผัว บ่นลูกค้าแก แน่นอนพวกเราเองก็โดนประจำ เจ้าทัตเดินไปที่ลังน้ำแข็งขนาดย่อมคู่กันสองใบหลังร้าน ใบนึงมีถุงผัก กับกล่องใส่หมู กล่องใส่เครื่องแกงที่ทำกับข้าวสารพัด อีกใบนึงสำหรับใส่น้ำแข็งไว้ใส่แก้วให้

ลูกค้า เจ้าทัตยกของในถังผักไปไว้บนฝาถังอีกใบนึง ในถังผักมีน้ำแข็งเหลืออยู่นิดหน่อยยังพอมีความเย็นอยู่มั่ง บอกเด็กท้ายเจ้าเดวากระเหรี่ยงคู่ใจเดินกลับไปที่รถ เอาน้ำแข็งบดมาหนึ่งถุง อนามัยหลอดใหญ่หนึ่งถุง  เมื่อเดวานำบดมาก่อนถุงนึงเจ้าทัตก็เทลงไปในถังแช่ผัก

เสร็จแล้วก็เรียงกล่อง เรียงถุงเล็กถุงน้อยกลับเข้าที่เดิมแล้วก็ปิดฝาถัง เดวากลับมาพร้อมน้ำแข็งอนามัยอีกหนึ่งถุง เทลงในถังอีกใบนึง ปิดฝาเสร็จเดินออกไปหน้าร้า “ ร้อยนึงครับป้า ” เจ้าทัตเดินเข้าไปหาป้าแป้น เดวาเอาถุงเปล่าเดินไปเก็บที่รถ ปิดประตูตู้ ล็อคเสร็จก็ขึ้นไป

นั่งรอ บนรถคู่คนขับ“ เอาไป ” ป้าแป้นพูดแบบเหนื่อย ๆ  “ ข้าก็ยุ่ง เอ็งก็รีบจัง” “ ครับ ครับ ” เจ้าทัตไม่รู้จะพูดอะไรยื่นมือไปรับตังแล้วเตรียมเดินออกมา  “ พรุ่งนี้หยุดวันนึงนะโว้ย เค้ากินเจกัน คนมันเงียบ ๆ เลยว่าจะพักซักวัน”  ป้าแป้นตะโกนไล่หลังไม่เงยหน้า ตักแกงให้ลูกค้าง่วนต่อไป  “ ครับป้า ” เจ้าทัตรับปากก็เดินถึงรถพอดี ปิดประตูรถสตาร์ทเครื่องแล้วออกรถไปร้านต่อไป
            
      ร้านแรกเสร็จไปแล้วด้วยความราบรื่น ใกล้จะแปดโมงแล้ว เริ่มหิวข้าวกันหน่อย ๆ แต่ยังไม่ถึงร้านที่เคยแวะกินตอนเช้า ถ้าวิ่งเส้นนี้ต้องร้านนี้ จอดรถง่ายหน่อย ข้าวแม่ค้าก็ให้เยอะ กินอิ่มดีกว่าไปกินร้านอื่นราคาก็พอ ๆ กัน แต่ที่นี่จะให้มากกว่าที่อื่น ส่งอีกสองร้านก็จะถึงแล้ว

ทัตขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่เร็วนัก เลยป้าแป้นมาประมาณห้านาทีก็ถึงร้านที่สอง ร้านพี่น้อย ขายก๋วยเตี๋ยว ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ แต่พี่น้อยจะขายสายหน่อย ตอนนี้กำลังเตรียมของ “ เมื่อวานใครมาวะ” พี่น้อยทักก่อน เจ้าทัต เจ้าเดวากำลังจะเดินเข้าร้านเจ้าเดวาเบรก ล้อตายหน้า

เหรอ “ เททับผักมิดเลยไอ้เดวาใช่มั๊ย หากันไปสิ ข้าก็ว่าใส่ไว้ในถัง ”  “ อีกคนนึง พี่น้อย เมื่อวานไอ้เดวาหยุด” เจ้าทัตตอบ “ ฝากด่าด้วย เมื่อวานโทรไปหาแกก็ไม่รับ แม่จะด่าซะหน่อย ” พี่น้อยท่าทางจะโมโหจริง ๆ มองไปในร้านไม่เห็นผัวแก  ไม่กล้าถาม เดี๋ยวแกของขึ้นอีก

รอบ   “ เอาไรมั่งพี่” ทัตถามพลางเปิดฝาถังสามใบ “บดสอง  อนามัยหนึ่ง” พี่น้อยตอบเสร็จเดินเข้าไปหลังบ้าน  ทัตกับเดวา เดินกลับไปที่รถ แบกน้ำแข็งบดมาคนละถุง เทเสร็จ เดวาเดินกลับไปแบก อนามัยมาอีกหนึ่ง เทแล้วปิดฝาถัง “ พรุ่งนี้รวมเน้อ ” พี่น้อยบอก “ วันนี้ซื้อ

ของเกลี้ยงเลย ข้าวของก็แพงจัง เอาไปสองพันไม่เหลือ ของก็ได้ไม่ครบ ”   ทัตไม่พูดอะไร พยักหน้าแล้วเดินกลับมาที่รถ ออกรถไปร้านต่อไป
         
       เหนื่อยหรือยังครับ แค่สองร้านปาเข้าไปแปดโมงกว่าแล้ว นี่ขนาดปิดเทอมนะ ถ้าเปิดเทอมรถเยอะ ๆ จะยุ่งกว่านี้อีกมาก แล้วการเจอกับลูกค้าระดับฝีปากเอกนี่ ต้องทำใจไว้เลยก่อนออกจากโรงงานว่า วันนี้จะต้องโดนด่าแน่ จะมากหรือน้อยเท่านั้นเองแต่ร้านที่ใจดีก็มี

หลายร้านนะครับ ถ้ามากับรถบ่อย ๆ เดี๋ยวผมจะพาไปดู  ออกจากร้านพี่น้อยมานิดนึงก็ถึงร้านป้าพร  ป้าพรนี่ขายส้มตำ มีรถเข็นเล็ก ๆ อยู่หน้าห้องเช่าของแกคันนึง ข้างรถเข็นมีตะแกรงเหล็กย่างไก่เก่า ๆ วางบนเตาทำด้วยถังแกลลอนเหล็กใบเล็กผ่าซีก สนิมเกาะตะแกรง กับ

เตา พอ ๆ กัน “หยุดวันนึงโว้ย” แกตะโกนมารถยังไม่ทันจอดดี  ทัตจอดเทียบหน้าห้องเช่าป้าพร พูดข้ามเดวาไปหาป้าพร “ไปไหนป้า” ทัตถาม “ไปหาหมอหน่อยว่ะเข่ามันขัด ๆ นี่รอไอ้ป้อมมารับอยู่เนี่ย” แกตอบม้วนเดียวจบ  “ ครับป้า ” ทัตตอบพร้อม ออกรถ เลยร้านป้าพรไป

ประมาณห้านาทีก็ถึงร้านข้าวแกงเจ้าประจำ  ร้านนี้ ไม่ได้เป็นลูกค้าเรา แต่ก็คุ้นกันดี ถ้าไม่รีบมากจะต้องแวะกินข้าวร้านแกทุกครั้ง ส่วนน้ำแข็งพี่เค้าเอาอีกโรงนึงอยู่ มันก็พวก ๆ กันทั้งนั้น เรากินข้าวแกบ่อย เราจะจีบให้แก ลงของเราเมื่อไรก็ได้ แต่ด้วยมารยาท และ คนงานโรงนู้นกับเรามันก็คุ้นกัน ก็เลยมองข้ามตรงนั้นไป

       กินข้าวเสร็จเกือบเก้าโมงยังเหลือร้านลูกค้าอีกเพียบทัตกับเดวาขึ้นรถแล้วออกทำงานต่อไป ร้านค้าต่าง ๆ ก็กระจัดกระจายกันไป ก็เข้าซอกนู้นออกซอยนี้  ไกลไปเรื่อย ไกลไปเรื่อย จนเกือบเที่ยง ตอนนี้อยู่ไกลจากร้านป้าแป้นประมาณ แปด เก้า กิโล แต่มันไม่ไช่ทาง

ยาวออกต่างจังหวัดนะ มันวกไปวนมาอยู่ในตัวจังหวัดนั่นแหละ เหลือลูกค้าข้างหน้าอีกประมาณครึ่งนึง เสียงโทรศัพท์ทัตดังขึ้น  ทัตยกโทรศัพท์ขึ้น   กด รับ “ ครับ เฮีย ” เถ้าแก่โทรมาเป็นเรื่องปกติ เพราะลูกค้าส่วนใหญ่จะโทรเข้าโรงงาน  พอรู้ว่าเป็นลูกค้าใคร ทางโรงงาน

ก็จะติดต่อคนขับตรง    “ เออทัต เอ็งไม่ได้แวะร้านป้าพรเหรอ ” เถ้าแก่ถาม “ ป้าพรไหนเฮีย ” ทัตถามให้แน่ใจ “ป้าพร ส้มตำ” “ แวะแล้ว นะเฮีย แกบอกแกหยุด วันนึง”  “ เออ ไปดูแกหน่อย แกบอกจะไปหาหมอ แล้วลูกแกไม่มารับก็เลยจะขาย แต่น้ำแข็งไม่มีใช้ ” เถ้าแก่พูด

เสร็จก็วางหู ทัตหันมามองหน้า  เดวา  ซึ่งทำหน้าเซ็ง ๆ รออยู่แล้ว เพราะเดาทางคำพูดเถ้าแก่ได้ลาง ๆ “ ป้าพรขายว่ะ” ทัตพูดพร้อมเบนรถชิดซ้ายเข้าข้างทาง “เบอร์เรามีแกก็ไม่โทรนะ โทรเข้าโรงงาน”     ทัตบ่น “โทรหาเราเราก็ไม่ย้อนไปให้แกสิ แกรู้ ” เดวารู้ทันพูดแบบ

หงุดหงิด  นิด ๆ   พอรถหลังว่างรถหน้าว่าง ทัตก็เลี้ยวรถกลับเพื่อไปส่งป้าพร  ร้านข้างหน้าที่เหลือ สักพักเดี๋ยวก็คงทยอยกันโทรมาตาม เพราะรอกันนานเกิน ขับรถย้อนไปย้อนมาในเมืองก็ไม่ไช่เรื่องที่จะเร่งกันได้อย่างที่ต้องการซะด้วย ทัตถอนใจยาว มืดแน่วันนี้ คิดพลางหันไปทางเดวา  พูดเบา ๆ      “ เกาะแน่น ๆ  เดวา  “
            
     ครับ ฝุ่นตลบไปแล้วหนึ่งคัน ขอทางด้วยนะครับ ย้อนไปเก้ากิโล  เป็นผม ผม ปิดโทรศัพท์วิ่งแน่นอน  ไม่งั้นหูร้อนแน่ ๆ พบกันตอนต่อไปครับ เรื่องรายละเอียดของการทำงานในโรงงาน หรือศัพท์เฉพาะที่ใช้กัน  จะแทรกมาตามสมควร แค่พอตามกันไปได้ไม่งั้น จากเรื่องอ่านเพลิน ๆ จะกลายเป็นตำราเล่มโตไปซะ พบกันใหม่ตอนหน้าครับ  สวัสดีครับ..........@@
                                                                 
                                                         

                                                                                                                                                      
                                                                                                                                                       ลุงแผน
                                                                                                                                               ๑๔  ตุลาคม  ๒๕๖๑