เรื่องมีอยู่ว่า แถวบ้านแฟนมีร้านขายของชำอยู่ร้านนึง คนขายจะเป็นป้าแก่ๆ หน้าแกให้อารมณ์ประมาณคนแสดงเรื่องปอบหยิบครับ ผมเลยเรียกแกว่า"ป้าปอบ"
ปกติผมไม่ค่อยอุดหนุนร้านแกเพราะร้านแกไม่ค่อยสะอาด แต่พอดีดันลืมซื้อที่ 7-11 เลยต้องเดินไปซื้อร้านใกล้บ้าน "ร้านป้าปอบ"

ผม: ป้าครับน้ำแข็ง 5 ฿
ป้าแกเดินมา มือแกเหมือนเปื้อนอาหารบางอย่าง แกเอามือเช็ดผ้าถุงตรงบริเวณก้นแล้วก็เปิดถังน้ำแข็ง ป้าแกเปิดไม่ไหวผมเลยช่วยเปิด พอเปิดเสร็จในถังมีถุงใส่น้ำแข็งสำเร็จพร้อมขาย ป้าแกจะหยิบถุงนั้นให้

ผม: ป้าขอถุงใหม่ได้ไหมน้ำแข็งละลายหมดแล้วครับ (สภาพถุงคือท่วมไปด้วยน้ำ น้ำแข็งเหลืออยู่ซัก 60%)
ป้าแกหยิบถุงจะมาใส่น้ำแข็งให้ใหม่ ผมขออธิบายสภาพถุงก่อนนะครับ สภาพถุงที่แกจะเอามาตักใส่ให้ใหม่ อยู่บนกองน้ำฝนสีขุ่นๆ น้ำตาลๆ สภาพน้ำชะล้างหลังคามาเต็มที่
แกเอามาสะบัดๆ จะตักใส่ให้ผม

ผม: ป้าครับผมขอถุงใหม่ได้ไหม(ป้าแกคงคิดในใจเรื่องเยอะจังวะ)
พอผมพูดเสร็จ ป้าแกเอื้อมไปหยิบถุงที่ผมปฏิเสธไปตอนแรก แกเอามือจิกหูหิ้วถุงเพื่อแกะปมที่ผูกไว้ พอแกแกะถุงนั้นเสร็จก็บรรจงเทน้ำออกจากถุง โดยเอามือที่แกพึ่งจกของกิน+เช็ดมือด้วยผ้าถุงตรงก้นแก มาเป็นเสมือนที่กรองน้ำออกจากถุงเพื่อไม่ให้น้ำแข็งหก (เทไม่หมดด้วยนะ สภาพน้ำแข็งคือละลายไปซะ โหย...) พอเทเสร็จก็ตักน้ำแข็งใส่เพิ่ม

ผมยื่นแบงค์ 20฿ ไป ป้าแกตะโกน "เอ๋ ทอนตังหน่อยเด๊ะ 15฿" เอ๋ลูกชายป้าแกเดิน พร้อมกับดูดนิ้วจ๊วบๆ
คนชื่อ"เอ๋" ลูกชายป้าแกไม่ค่อยเต็มเท่าไร แกเคยมีเรื่องกับพ่อแฟนผมมาก่อน คือเอ๋แกกินลูกชิ้นเสร็จ แกเขวี้ยงไม้ลูกชิ้นปักกลางหลังพ่อแฟน ไม่ใช่แค่ถลอกนะครับ ใช้คำว่าปักลงไป สภาพแผลกว่าจะหายเป็นอาทิตย์ พ่อแฟนจะเอาเรื่อง แต่เห็นว่าเด็กมันไม่เต็มเลยจบๆ ไป

เล่าต่อนะครับ ระหว่างรอเอ๋ทอนตัง ป้าแกเอาไอ้ถุงที่ผมปฏิเสธไปมาสะบัดแล้วก็ตักน้ำแข็งใส่ผูกปากถุงพร้อมขาย เอิ่ม(นั่นมันถุงที่จมอยู่ในน้ำนี่หว่า)
ผมรีบรับเงินทอนมาอารมณ์ประมาณ ไม่ไหวแล้วรีบๆ ไปเหอะ

จบครับ