-- ชื่อมิ้น อยู่ม.6 เป็นลูกคนกลาง

-- มีพี่ชายชื่อม่อน อยู่ปี3 วิศวะ

-- มีน้องชายชื่อมาร์คอยู่ม.4 มันไม่ค่อยนับถือเราเป็นพี่สักเท่าไหร่


เรามาเดินห้างกับมาร์คใครๆ ก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันมันจริงๆ ไม่ใช่นะ เราพึ่งเลิกกับแฟนที่คบมาปีกว่าๆ ก็ด้วยที่พี่เค้าต้องไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด ระยะทางไม่ใช่เหตุผลที่ต้องเลิกกันหรอก เเต่ทำไงได้คนไม่เจอกันทุกวันมันก็เปลี่ยนไป เราตัดสินใจเลิกกันละกลับมาเป็นพี่น้องกันดีกว่า


เราเเวะนั่งร้านขนมหวานกัน


พนง: มีโปรโมชั่นลดราคาสำหรับคู่รักด้วยนะคะ

มารฺ์ค: เอาชุดที่สั่งครับ อีกอย่างเราเป็นพี่น้องกัน

พนง: ขอประทานโทษค่ะ

ละพนง.เดินตูดบิดไปวางเมนู

เรา: พี่เบื่อจริ้ง หน้าเหมืนกันขนาดนี้

มาร์ค: เออสาวหายหมด

เรา: พูดมาก อ้ะขนมมาเเล้ว

เราก็นั่งกินกันจนเสร็จเราซื้อเคเอฟซีกลับไปกินที่บ้าน


เรากับมาร์คขับรถกลับบ้านกัน เราเป็นคนขับ เราสามคนขับรถยนต์เป็นกันหมด เพราะป๊ากับเเม่ไม่ค่อยอยุ่บ้าน เราก็เลยต้องหัดขับรถ ขับมอไซไปไหนมาไหนเอง

เรา: เอาจริงๆพี่เป็นผู้หญิงเเละมาร์คก็ต้องขับ

มาร์ค: ขี้เกียจว้อย

เรา: นี่กูเป็นพี่เมิงนะ

มาร์ค: ห่างกัน2 ปี ทำเป็นนี่นั่น


ถึงบ้าน

เรา: เอ้า ไอม่อนโผล่หัวมาละไง้

พี่ม่อน: ยังไม่ตายว้อย ซื้อไรมา

เรา: ไก่

พี่ม่อน: เอามากิน


เรา: เจอไอปลื้มบ้างป่าว

พี่ม่อน: เจอล่าสุดตอนพี่เลี้ยงรุ่นมันมากับไอแหวน

เรา: นี่คบกับพี่เเหวนหรอ

พี่ม่อน: นานละมั้ง

เรา: อืม