ว่าด้วยเรื่องเรียนครูมา....(ผมเรียงความไม่เก่งนะ55เอาตามที่อยากพูดอะ55)
ผมเป็นคนๆหนึ่งที่อยากเป็นครู...เลยเดินตามความฝัน ขั้นแรกของความฝันก็คือการเริ่มต้นเรียนครู แต่...เชรด เรียน5ปี เอาหน่ามันต้องสู้ (แต่ตอนนี้แม่ม จะให้กลับไปเป็น4ปีละเอาไงก็เอาเถอะท่าน555)..ตอนเรียนราบรื่นดีถึงดีมาก จบมาได้เกรด 3.50 แม่มโคตรภูมิใจ 555 เรียนจบก็ต้ิงสอบบรรจุสิครับเป็ราชการแต่มันไม่ราบรื่นเหมือนที่ผ่านมาสิครับ...ผลที่ออกมาคือชื่อตูหายไปไหนหว่า555หาชื่อตัวเองไม่เจอ....(ก็สอบไม่ติดไง)ชีวิตต้องสู้ก็ต้องทำงานสินะ เลยกลับไปหางานทำแถวบ้าน ก็เป็นโรงเรียนระดับปานกลาง ได้เงินเดือน 7500 เชรดเข้ เรียนมา5ปีนะโว้ยๆ55 แต่ถามว่าเอาไหม ตอนเลยว่าทำ555 เอาอย่าดูถูกเงินน้อยใช้อย่างประหยัดเอา (บอกกะตัวเอง55)ที่บ้านฐานะปานกลางพออยู่ได้....แต่ผ่านมา5เดือน เห้ยมันไม่ใช่ละ บางวันเลิก2ทุ่ม วันหยุดยาวไม่เคยได้หยุด จำได้ว่าครั้งนั้นวันสงกรานต์ไม่ได้หยุดเลยสักวัน เสาร์ อาทิตย์ บางทีต้องมาทำงาน เห้อมันเหนื่อยไปไหมเรามีความสุขในการสอนเด็กมากๆ แต่เราไม่มีความสุขกับอะไรที่มันมากเกิดไป เลยตัดสินใจลาออก...แล้วโชคก็เข้าข้างได้มาทำงานแถวกรุงเทพ..คราวนี้ได้เงินเดือนเยอะกว่า1เท่า ได้ 15000บาท โอ้ว...อยู่ได้สบายเลย ค่าห้อง ค่ากิน ไม่ถึง10000ที่เหลือเก็บ พอมีเงินเก็บบ้าง....แต่มันไม่ได้สบายอย่างที่คิดนะครับ...ไม่ได้เหนื่อยเพราะสอนเลยนะไม่เคยเหนื่อยเพราะสอนเด็กเลย...แต่เหนื่อยกับการ ทำงานที่ระบบการศึกษาแย่ๆ ครูต้องมาทำงานประเมิน ครูต้องจัดรถประกวด ครูต้องไปคัดตัวเป็นนักกีฬา ครูต้องไปทำอะไรๆที่มันกินเวลานักเรียนอ่ะ กูมีสอนอ่ะ พอเราบอกว่ามีสอน ก็บอกว่าให้งานเด็ก แล้ว พาเด็กลงมานั้งทำข้างล่างเด็กถึงได้ความรู้น้อยไง..ึงคิดกันเป็นไหม(ความรู้สึกผิด แต่ไม่ได้เป็นทุกที่นะครับผมบอกเฉพาะที่ทำทำอยู่ตอนนี้) เหนื่อยกับระบบการศึกษา ) เราก็ก้มหน้าทำต่อไปเป็นลูกจ้างเขาก็ต้องทน เพื่อเงิน15000 เราก็ทำๆไป พอมาถึงวันหนึ่ง เรียกประชุม บอกว่าไม่จ้างต่อแล้ว...
เขรดเข้กูจะตกงาน555) ที่สำคัญ
บอกกูวันนี้พรุ่งนี้ให้ออก 5555
ชีวิต..แค่นี้แหละอยากระบาย5555 นี่แหละหนาชีวิตครูอัตราจ้าง
ก็ที่เล่ามาแค่อยากระบายว่า คิดผิดหรือคิดถูก..ที่มาเป็นครู ถ้าเลือกได้คงไม่เป็นแล้ว มันท้อเห้อ
แต่...
สอบติด...แต่
ไม่รู้จะเรียกป่าว มาทางนี้นี้แล้วก็เอาให้สุด ตั้งใจสอนเด็กให้ดีที่สุด แค่นี้แหละครับ
ผมคิดว่าผมคิดผิด?...ที่มาเป็นครู
ผมเป็นคนๆหนึ่งที่อยากเป็นครู...เลยเดินตามความฝัน ขั้นแรกของความฝันก็คือการเริ่มต้นเรียนครู แต่...เชรด เรียน5ปี เอาหน่ามันต้องสู้ (แต่ตอนนี้แม่ม จะให้กลับไปเป็น4ปีละเอาไงก็เอาเถอะท่าน555)..ตอนเรียนราบรื่นดีถึงดีมาก จบมาได้เกรด 3.50 แม่มโคตรภูมิใจ 555 เรียนจบก็ต้ิงสอบบรรจุสิครับเป็ราชการแต่มันไม่ราบรื่นเหมือนที่ผ่านมาสิครับ...ผลที่ออกมาคือชื่อตูหายไปไหนหว่า555หาชื่อตัวเองไม่เจอ....(ก็สอบไม่ติดไง)ชีวิตต้องสู้ก็ต้องทำงานสินะ เลยกลับไปหางานทำแถวบ้าน ก็เป็นโรงเรียนระดับปานกลาง ได้เงินเดือน 7500 เชรดเข้ เรียนมา5ปีนะโว้ยๆ55 แต่ถามว่าเอาไหม ตอนเลยว่าทำ555 เอาอย่าดูถูกเงินน้อยใช้อย่างประหยัดเอา (บอกกะตัวเอง55)ที่บ้านฐานะปานกลางพออยู่ได้....แต่ผ่านมา5เดือน เห้ยมันไม่ใช่ละ บางวันเลิก2ทุ่ม วันหยุดยาวไม่เคยได้หยุด จำได้ว่าครั้งนั้นวันสงกรานต์ไม่ได้หยุดเลยสักวัน เสาร์ อาทิตย์ บางทีต้องมาทำงาน เห้อมันเหนื่อยไปไหมเรามีความสุขในการสอนเด็กมากๆ แต่เราไม่มีความสุขกับอะไรที่มันมากเกิดไป เลยตัดสินใจลาออก...แล้วโชคก็เข้าข้างได้มาทำงานแถวกรุงเทพ..คราวนี้ได้เงินเดือนเยอะกว่า1เท่า ได้ 15000บาท โอ้ว...อยู่ได้สบายเลย ค่าห้อง ค่ากิน ไม่ถึง10000ที่เหลือเก็บ พอมีเงินเก็บบ้าง....แต่มันไม่ได้สบายอย่างที่คิดนะครับ...ไม่ได้เหนื่อยเพราะสอนเลยนะไม่เคยเหนื่อยเพราะสอนเด็กเลย...แต่เหนื่อยกับการ ทำงานที่ระบบการศึกษาแย่ๆ ครูต้องมาทำงานประเมิน ครูต้องจัดรถประกวด ครูต้องไปคัดตัวเป็นนักกีฬา ครูต้องไปทำอะไรๆที่มันกินเวลานักเรียนอ่ะ กูมีสอนอ่ะ พอเราบอกว่ามีสอน ก็บอกว่าให้งานเด็ก แล้ว พาเด็กลงมานั้งทำข้างล่างเด็กถึงได้ความรู้น้อยไง..ึงคิดกันเป็นไหม(ความรู้สึกผิด แต่ไม่ได้เป็นทุกที่นะครับผมบอกเฉพาะที่ทำทำอยู่ตอนนี้) เหนื่อยกับระบบการศึกษา ) เราก็ก้มหน้าทำต่อไปเป็นลูกจ้างเขาก็ต้องทน เพื่อเงิน15000 เราก็ทำๆไป พอมาถึงวันหนึ่ง เรียกประชุม บอกว่าไม่จ้างต่อแล้ว...
ก็ที่เล่ามาแค่อยากระบายว่า คิดผิดหรือคิดถูก..ที่มาเป็นครู ถ้าเลือกได้คงไม่เป็นแล้ว มันท้อเห้อ
แต่...