รู้สึกว่าตัวเองยิ่งโตยิ่งไม่เอาไหน ความจำก็แย่ลง แค่นึกว่าตัวเองกินอะไรเมื่อเช้ายังนึกตั้งนานเลย เรียนรู้อะไรก็แย่ลงซึ่งต่างกับตอนสมัยม.ปลายมากแปปๆก็เข้าใจแล้ว สมัยอยู่โรงเรียนเกรด4เกือบทุกวิชาเรียนดีได้อันดับต้นๆเลย หัวไวสุดๆพอเข้ามหาลัยมาต่างกันราวฟ้ากับเหวได้เกรดห่วยแตกมาก ในห้องก็พยายามตั้งใจเรียนแล้วนะแต่สมาธิมันหลุดบ่อยมากเลย TT จะคุยกับใครเดี๋ยวนี้ก็พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เค้าถามมาก็ตอบสั้นๆไม่สามารถคิดคำตอบเป็นประโยคยาวๆได้เลย(เพราะสมองช้าคิดอะไรไม่ค่อยออก) จนทำให้เรากลายเป็นคนเงียบและดูน่าเบื่อ คนอยู่กับเราก็คงจะรู้สึกอึดอัด(แต่ก่อนเราค่อนข้างเป็นคนเฮฮา ขี้เม้า อารมณ์ดี เพื่อนอยุ่ด้วยก้แฮปปี้) จนตอนนี้เราแทบจะกลายเป็นคนไม่มีสังคม แต่ก็ไม่อะไรนะเพราะชอบการอยู่คนเดียวไปแล้วมันรู้สึกสงบดี แต่แม่ก็ชอบเป็นกังวลกลัวเราจะไม่มีเพื่อนกลัวไม่มีคอนเน็คชั่นตอนจบทำงาน การเขียนเรียงความนี่เป็นปัญหาหนักของเราเลยแหละ กว่าจะเขียนประโยคออกมาแต่ละบันทัดๆเราต้องเรียบเรียงและนั่งคิดนานมากกก เขียนออกมาบางทีก็อ่านดูรู้เรื่อง บางทีก็อ่านดูไม่รู้เรื่องดูงงๆ เขียนวกไปวนมา เราเหนื่อยใจกับตัวเองมากๆไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้ปัญหาจากตรงไหนดี ช่วยชี้แนะทีค่ะ ใครมีปัญหาแบบเรามาพูดคุยกันค่ะ