ที่ตั้งกระทู้นี้คือ ทั้งอยากเล่าและอยากระบาย อยากแชร์ประสบการณ์
เริ่มคือผมเพิ่งมาทำงานที่ไต้หวันเป็นครั้งแรก จะห้าเดือนแล้ว ทุกอย่างก็เป็นปกติ เหมือนพึ่งผ่ามาได้แค่อาทิตเดียว คงเพราะไม่ค่อยได้ไปใหนมาใหน ทำงานหนัก หยุดแค่วันอาทิตย์ ก็นอนชดเชย เพื่อนร่วมห้องกะยังไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ ยังเกรงใจกันอยู่
คือที่นี่อยู่กันห่องละหกคน สามเตียง เป็นเตียงสองชั้น ทำงานคนละกะ บางคนเช้า บ่าย ดึก พักไม่เหมือนกัน เจอกันแค่วันอาทิต
ทีนี้จะมาเล่าเรื่อง มารยาทการอยู่ร่วมกัน เข้าใจว่า คำว่าร้อยพ่อพันแม่ ต่างคนต่างถิ่นมาอยู่รวมกัน ก็ต้องเอาใจเขาใส่ใจเราบ้าง เพราะไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มีบางคน คิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวหรือไงไม่ทราบ วันหยุดเพื่อนเหนื่อยจากทำงานต้องการพักผ่อน ตัวเองหาเหล้ามาดื่มในห้อง
หาข้าวมากินในห้อง ส่งกลิ่น ซึ่งกฏของที่พักเขาก็บอกห้าม ก็ไม่มีใครบอกแก เพราะอายุมากกว่าเพื่อน บางวัน คุยโทรศัพท์ คุยนานเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง ทั้งวันธรรมดา เพื่อนกะพักผ่อน ต้องมาทนรำคาญเพราะห้องก็เล็ก พูดอะไรได้ยินหมด แล้วยังเดินเข้าๆออกห้อง เดี๋ยวเปิดเดี๋ยวปิดไฟ ค้นของซอกกระเป๋า เปิดปิดล็อกเกอร์ อะไรกันนักกันหนา เพื่อนทำงานหนักมาต้องการพักผ่อน ตัวเองเริ่มไม่ค่อยทำโอ ฝนตกนิดหน่อยทำไม่สบาย ลาไปหาหมอ กลัมมาเล่นเกมส์ทั้งคืน ดูโทรศัพท์หัวเราะเสียงดังไม่สนโลก ไม่เข้าใจเลยว่าคำว่าเกรงใจ กับ มารยาท เขาไม่ได้เรียนมาหรือยังไง อายุปาเข้าจะ40แล้ว นาจะเป็นผูใหญ่มากกว่านี้มั้ย
สุดแล้วแต่เวลาจะดำเนินต่อไป เราก็คงต้องอดทน ได้มาอยู่ตรงนี้แล้ว ต้องทำใจไม่นานก็คงผ่านไป ถึงเวลาก็จากกัน หวังว่าเขาจะรู้ตัวและให้เกียรติกันมากกว่านี้...
ใครมีความคิดเห็นหรือประสบการณ์ ใกล้เคียงมาแชร์กันครับ