หลายครั้งนะคะที่เราใช้บริการรถเมล์ในการเดินทาง แล้ววันนี้ก็นั่งรถเมล์ไปสอบกับเพื่อนตามปกติ ซึ่งบนรถเมล์ก็มีคนหลายช่วงอายุวัยปะปนกันไป ซึ่งเราขึ้นไปก็ได้นั่งที่นั่งเดี่ยวส่วนเพื่อนยืน พอมาถึงป้ายนึงก็มีคุณลุงขึ้นมา เราเห็นว่าเขาอายุมากแล้วเราก็เลยลุกให้นั่งแต่คุณลุงก็หน้าตาเรียบเฉยไม่มีคำพูดใด ๆ และยืนต่อไป เราเลยบอกให้เพื่อนสลับกันนั่งเพราะที่นั่งเต็มและคนเยอะมากเราก็ยืนเกี่ยงกันสักพักก็มีวัยรุ่นคนนึงเดินมาบอกว่าถ้าไม่นั่ง เดี๋ยวนั่งเองเรากับเพื่อนก็พยักหน้า แล้วพอผ่านมาได้สักพักก็มีคนชราขึ้นมาพร้อมกับสะพายกระเป๋า ทุกคนบนรถก็ไม่มีท่าทีที่จะลุกให้ บางคนก็ทำเป็นไม่สนใจ ส่วนวัยรุ่นที่มานั่งแทนเราก็หลับไป คุณตาแกก็มายืนข้าง ๆ เราพร้อมกับมองหาที่นั่ง แล้วรถค่อนข้างที่จะขับเร็วถึงเร็วมากพร้อมทั้งเบรกเป็นระยะ คุณตาก็ยืนแทบจะไม่ไหวแต่ก็ยังไม่มีใครลุกให้จนเรากับเพื่อนก็ช่วยมองหาที่นั่งให้แต่มันก็ไม่มีเลย จนถึงป้ายนึงก็มีผู้ชายวัยกลางคนทำท่าจะลุกให้แต่คุณตาบอกว่าไม่เป็นไรตาลงป้ายนี้ มันเลยมีข้อโต้แย้งในใจว่าทำไมทุกคนถึงนิ่งเฉยได้ขนาดนี้ ถึงมันจะไม่มีป้ายว่าที่นั่งสำหรับคนชราแต่คนเราทุกคนน่าจะมีน้ำใจมากกว่านี้สังคมนี้มันจะได้น่าอยู่ เจอมาหลายครั้งค่ะแต่สำหรับครั้งนี้มันเกินคำบรรยายจริง ๆ