ทำเอาหงุดหงิดเลยทีเดียว สดร้อนๆเมื่อซักครู่นี้เลยค่ะ
เรื่องก็คือ เราขึ้นรถเมล์สาย 18 จากหน้าโรงพยาบาลเด็ก เพื่อมาลงที่ป้ายบางพลัด เมื่อขึ้นมาแล้วก็ได้ที่นั่งคู่ ก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก นั่งไปสัปหงกไป หลับๆตื่นๆ พอมาถึงป้ายสะพานกรุงธนฯ(ใกล้บ้านเราละ) ก็มีคุณลุงคนหนึ่งเดินขึ้นมา เราเห็นแล้วก็ทำท่าจะลุก แต่ทันใดนั้น มนุษย์ป้าที่นั่งอีกฟากของเบาะคู่ขนานกับเรา ก็รีบลุกอย่างไวเชื้อเชิญให้คุณลุงมานั่ง คุณลุงก็นั่ง มนุษย์ป้าผู้นั้นก็ยืนเหนือหัวเรา พร้อมกับพูดคุยกับคุณลุงด้วยเสียงอันดังว่า
"วัยรุ่นสมัยนี้มันขาแข้งมันคงอ่อนแอเนาะลุงเนาะ ดูสิเนี่ย ขนาดเรา(มนุษย์ป้า)อายุตั้ง 60 ละ ยังยืนไหวเลย ให้ยืนอีกซัก 10 กิโลฯก็ยังไหว คิดดูสิลุง วัยรุ่นสมัยนี้มันช่างไม่มีน้ำใจซะจริงๆเลย ไม่รู้ว่าพ่อแม่มันได้สั่งได้สอนรึเปล่า เพราะสังคมมันเป็นแบบนี้ไงเราถึงต้องเปลี่ยนแปลงมัน ดูสิขนาดพูดแล้วยังเฉยเลย...."
เอ๊ะ!!!! เหลือบดูซ้ายขวาไม่มีใครวัยรุ่นเลย แต่ละคนที่นั่งแม้กระทั่งข้างๆเราที่เป็นผู้ชาย ก็วัยกลางคนไม่หนุ่มไม่แก่ กลุ่มวัยรุ่นก็นั่งอยู่โซนหน้าๆ เอ๊ะ!!!! หรือว่าป้าเค้าว่าเราวะ..... ด้วยความที่เราไม่ได้สนใจอะไรมากและที่สำคัญอีกไม่ถึง 100 เมตร เราก็ต้องลงรถแล้ว เราจึงยืนขึ้นเพื่อจะไปรอที่ประตู ก็ปรากฎเสียงอันดังว่า...
"ไม่ต้องลุกหรอก ชั้นไม่นั่ง!!!"
เราก็หันไปมองแบบ ห๊ะ!! อะไรนะ
พอเราหันไปมองแก แก็เสียงดังมาอีกว่า "ยังจะมามองหน้าอีก!!!"
อ๋อออออ....คือทั้งหมดป้าด่าเราว่างั้นว่าเรามันวัยรุ่นขาอ่อนไม่มีน้ำใจพ่อแม่ไม่สั่งสอน บลาๆ
จะลงรถแล้วก็เลยพูดลอยๆ(แต่ให้ไปกระทบหูมนุษย์ป้า)ไปว่า "ก็ถ้าทำตัวให้น่าสงสาร ก็จะสงสารอยากจะลุกให้นั่งหรอก แต่ถ้าปากแบบนี้ สงสารไม่ลง ที่ลุกเพราะมันถึงป้ายต้องลงแล้วต่างหาก ไม่ได้ลุกให้ป้านั่งซักหน่อย" แล้วก็ยิ้มๆที่มุมปากพร้อมกับปรายหางตาไปที่มนุษย์ป้า แล้วก็ก้าวขาลงจากรถไป แต่ไม่รู้ว่าลับหลังบนรถมนุษย์ป้าจะก่นด่าอะไรอีกบ้างนะ
***อันนี้ขอบ่นนะคะ คือก่อนจะมาต่อสาย 18 นี่ก็ยืนมาตลอด ไม่ได้นั่ง เมื่อย อยากจะนั่ง อากาศร้อนด้วย แถมเจ็บนิ้วเท้ามาตั้งแต่เช้าแล้ว พอได้ขึ้นรถคันที่มาเจอมนุษย์ป้า เห็นมีที่นั่งเยอะแยะก็เลยนั่ง และไม่ได้คิดอะไรมากเลยเพราะที่นั่งมีว่างเยอะแยะ และป้ายที่ลุงขึ้น เราเองก็มีความตั้งใจว่าจะลุกให้แกนั่ง แต่มนุษย์ป้าแกชิงมีน้ำใจก่อนและ จู ง ลุงคนนั้นมานั่งที่ของแก ถ้าจะบ่นว่าไม่มีน้ำใจ คือแกรู้หรือคิดถึงบ้างรึเปล่าว่าคนที่นั่ง อาจจะเมื่อย อาจจะเหนื่อย อาจจะบาดเจ็บอะไรมา หรืออาจจะเป็นอะไรอย่างอื่นที่ไม่ใช่ไม่มีน้ำใจอย่างที่แกคิดไว้ ***ที่สำคัญ ถ้าคนจะมีน้ำใจ เขาก็จะเต็มใจแสดงน้ำใจเองนั่นแหละไม่ต้องรอให้ใครมาด่ากระทบหรอก บอกกันตรงๆเลยนะคะว่า ยิ่งมาทำกวนประสาทหรือพูดจากระทบกระเทียบแบบนี้ มันไม่ได้ดูน่าสงสาร หรือน่าเห็นใจเลยนะคะ มันยิ่งทำให้คนที่ได้ยินหรือรู้ว่าเขากำลังถูกกระทบ(แน่นอนว่ายังไงคนถูกกระทบย่อมต้องรู้ตัว) รุ้สึกแย่และพาลทำให้ไม่อยากจะแสดงน้ำใจอะไรกับคนพูดแบบนั้นไปเสียอีก
ประเด็นที่อยากถามคือ เมื่อเจอมนุษย์ป้ากวนประสาท จะรับมือย่างไรดีคะ ใครมีประสบการณ์กับมนุษย์ป้า มาร่วมแชร์กัน
*แก้ไขคำ
โอ๊ยยยยยย!!!!!! มนุษย์ป้าาาาาา จะรับมือกับมนุษย์พันธุ์นี้ยังไงดี
เรื่องก็คือ เราขึ้นรถเมล์สาย 18 จากหน้าโรงพยาบาลเด็ก เพื่อมาลงที่ป้ายบางพลัด เมื่อขึ้นมาแล้วก็ได้ที่นั่งคู่ ก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก นั่งไปสัปหงกไป หลับๆตื่นๆ พอมาถึงป้ายสะพานกรุงธนฯ(ใกล้บ้านเราละ) ก็มีคุณลุงคนหนึ่งเดินขึ้นมา เราเห็นแล้วก็ทำท่าจะลุก แต่ทันใดนั้น มนุษย์ป้าที่นั่งอีกฟากของเบาะคู่ขนานกับเรา ก็รีบลุกอย่างไวเชื้อเชิญให้คุณลุงมานั่ง คุณลุงก็นั่ง มนุษย์ป้าผู้นั้นก็ยืนเหนือหัวเรา พร้อมกับพูดคุยกับคุณลุงด้วยเสียงอันดังว่า
"วัยรุ่นสมัยนี้มันขาแข้งมันคงอ่อนแอเนาะลุงเนาะ ดูสิเนี่ย ขนาดเรา(มนุษย์ป้า)อายุตั้ง 60 ละ ยังยืนไหวเลย ให้ยืนอีกซัก 10 กิโลฯก็ยังไหว คิดดูสิลุง วัยรุ่นสมัยนี้มันช่างไม่มีน้ำใจซะจริงๆเลย ไม่รู้ว่าพ่อแม่มันได้สั่งได้สอนรึเปล่า เพราะสังคมมันเป็นแบบนี้ไงเราถึงต้องเปลี่ยนแปลงมัน ดูสิขนาดพูดแล้วยังเฉยเลย...."
เอ๊ะ!!!! เหลือบดูซ้ายขวาไม่มีใครวัยรุ่นเลย แต่ละคนที่นั่งแม้กระทั่งข้างๆเราที่เป็นผู้ชาย ก็วัยกลางคนไม่หนุ่มไม่แก่ กลุ่มวัยรุ่นก็นั่งอยู่โซนหน้าๆ เอ๊ะ!!!! หรือว่าป้าเค้าว่าเราวะ..... ด้วยความที่เราไม่ได้สนใจอะไรมากและที่สำคัญอีกไม่ถึง 100 เมตร เราก็ต้องลงรถแล้ว เราจึงยืนขึ้นเพื่อจะไปรอที่ประตู ก็ปรากฎเสียงอันดังว่า...
"ไม่ต้องลุกหรอก ชั้นไม่นั่ง!!!"
พอเราหันไปมองแก แก็เสียงดังมาอีกว่า "ยังจะมามองหน้าอีก!!!"
อ๋อออออ....คือทั้งหมดป้าด่าเราว่างั้นว่าเรามันวัยรุ่นขาอ่อนไม่มีน้ำใจพ่อแม่ไม่สั่งสอน บลาๆ
จะลงรถแล้วก็เลยพูดลอยๆ(แต่ให้ไปกระทบหูมนุษย์ป้า)ไปว่า "ก็ถ้าทำตัวให้น่าสงสาร ก็จะสงสารอยากจะลุกให้นั่งหรอก แต่ถ้าปากแบบนี้ สงสารไม่ลง ที่ลุกเพราะมันถึงป้ายต้องลงแล้วต่างหาก ไม่ได้ลุกให้ป้านั่งซักหน่อย" แล้วก็ยิ้มๆที่มุมปากพร้อมกับปรายหางตาไปที่มนุษย์ป้า แล้วก็ก้าวขาลงจากรถไป แต่ไม่รู้ว่าลับหลังบนรถมนุษย์ป้าจะก่นด่าอะไรอีกบ้างนะ
***อันนี้ขอบ่นนะคะ คือก่อนจะมาต่อสาย 18 นี่ก็ยืนมาตลอด ไม่ได้นั่ง เมื่อย อยากจะนั่ง อากาศร้อนด้วย แถมเจ็บนิ้วเท้ามาตั้งแต่เช้าแล้ว พอได้ขึ้นรถคันที่มาเจอมนุษย์ป้า เห็นมีที่นั่งเยอะแยะก็เลยนั่ง และไม่ได้คิดอะไรมากเลยเพราะที่นั่งมีว่างเยอะแยะ และป้ายที่ลุงขึ้น เราเองก็มีความตั้งใจว่าจะลุกให้แกนั่ง แต่มนุษย์ป้าแกชิงมีน้ำใจก่อนและ จู ง ลุงคนนั้นมานั่งที่ของแก ถ้าจะบ่นว่าไม่มีน้ำใจ คือแกรู้หรือคิดถึงบ้างรึเปล่าว่าคนที่นั่ง อาจจะเมื่อย อาจจะเหนื่อย อาจจะบาดเจ็บอะไรมา หรืออาจจะเป็นอะไรอย่างอื่นที่ไม่ใช่ไม่มีน้ำใจอย่างที่แกคิดไว้ ***ที่สำคัญ ถ้าคนจะมีน้ำใจ เขาก็จะเต็มใจแสดงน้ำใจเองนั่นแหละไม่ต้องรอให้ใครมาด่ากระทบหรอก บอกกันตรงๆเลยนะคะว่า ยิ่งมาทำกวนประสาทหรือพูดจากระทบกระเทียบแบบนี้ มันไม่ได้ดูน่าสงสาร หรือน่าเห็นใจเลยนะคะ มันยิ่งทำให้คนที่ได้ยินหรือรู้ว่าเขากำลังถูกกระทบ(แน่นอนว่ายังไงคนถูกกระทบย่อมต้องรู้ตัว) รุ้สึกแย่และพาลทำให้ไม่อยากจะแสดงน้ำใจอะไรกับคนพูดแบบนั้นไปเสียอีก
ประเด็นที่อยากถามคือ เมื่อเจอมนุษย์ป้ากวนประสาท จะรับมือย่างไรดีคะ ใครมีประสบการณ์กับมนุษย์ป้า มาร่วมแชร์กัน
*แก้ไขคำ