วันนี้ไปเดินหน้ารามกับเพื่อนสาว ขึ้นเมโทรบัสไป คนไม่ค่อยเยอะแต่ก็ต้องแยกนั่งกับเพื่อนอยู่ดี นั่งไปสักพักผ่านแถวๆ มบ.สวนสน ป้าคนนี้แกขึ้นมา แล้วพูดกับเราว่า ฉันขอนั่งตรงนี้ เอิ่มคือที่นั่งตรงอื่นก็มีว่างนะคะ ทำไมไม่ไปนะ - - แต่เราไม่ได้ยุ่งยากอะไร เลยลุกให้แกนั่ง เราไปนั่งตรงอื่นก็ได้ แล้วคนที่นั่งอยู่ด้านในก็ลุกขึ้นลงป้ายถัดไปพอดี เราเลยจะแทรกเข้าไปนั่ง แกเอากระเป๋าวางไว้เลยค่ะ คือแบบเราเริ่มรำคาญ เราก็เลยเดินออกจะไปนั่งด้านหลังเพื่อนแทน แต่แกดึงแขนไว้แล้วถามไหนกระเป๋ารถเมล์? เราก็คิดอ๋อแกคงไม่เคยขึ้นเราก็เลยชี้ไปด้านข้างคนขับที่เป็นช่องใส่ตังแล้วก็บอกแก  แกบอก อ๋อไปจ่ายให้หน่อยสิ เอิ่มอันนี้เราเริ่มโมโหจะอะไรนักหนาวะ ด้วยความเป็นคนดี(หรอ) เลยคิดแง่ดีว่าแกคงเจ็บขาอะไรแบบนี้ เราก็เลยบอกว่าเอาตังมาสิคะ รู้มั้ยคะแกพูดว่าอะไร แกพูดว่า เธอก็ออกไปก่อนสิ เอิ่มคือเราอึ้งกับความด้านของป้าแก คนที่ได้ยินก็อึ้ง แล้วก็ก็บอกว่าขอบใจ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มากดโทร เลยก็เลยเรียกเพื่อนลงมา ด้วยความโมโมเราเลยบอกกระทบแกไปว่า แกคนแบบนี้มีลูกบอกลูกมีหลานสอนหลานนะอย่างเอาอย่าง ด้านได้อายอดมันใช่ได้แค่กับบางเรื่อง บางเรื่องถ้าด้านเกินไปมันก็ดูไร้มารยาท แล้วก็กดกริ่งลงจากรถระหว่างรอถึงป้ายแกบอกว่าคนสมัยนี้ไร้น้ำใจ เราเลยพูดว่าน้ำใจมีค่ะ แต่แค่เลือกใช้กับบ้างคน ลงจากรถและขึ้นแท๊กซี่ไปแทนเราไม่รู้ว่าแกจะไปจ่ายรถรถรึเปล่ารึยังไง แต่ที่รู้ๆเราอึ้งกับการกระทำแกมาก