อยากบ่น
เราเกิดมากับวัฒนธรรมที่พูดว่า อย่าเถียงพ่อแม่ และผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน
และยุคนี้เราแค่สงสัยว่ามันยังใช้ได้อยู่จริงๆหรอ ถ้าใช้ได้ ในกรณีไหนบ้างที่มัน work

เพราะยุคที่ข้อมูลไหลผ่านอย่างเร็ว เราการันตีไม่ได้เลยว่า ผู้ใหญ่จะรู้เท่าเด็กอีกต่อไป
เรารู้สึกว่า ถึงเราจะเก่งแค่ไหน ถ้าเราคุยกับผู้ใหญ่ที่เอาวัยวุฒิเป็นที่ตั้งมากกว่าประสบการณ์
โดยเฉพาะพ่อแม่ เราไม่สามารถสื่อสารด้วยเหตุผลได้เลย เพราะเขาต้องถูกเสมอ

เขาเลี้ยงเรามา เราเด็กในแง่การซื้อประกันชีวิต การผ่อนคอนโด ทุกครั้งที่มีปัญหา เขาไม่มองว่ามันคือการเรียนรู้ของคนนึง
ทุกครั้งจะถูกบ่นกดทับมากกว่าค่อยๆสอนเสมอ มีแต่คำดูถูกว่าโตขนาดนี้ (อายุ24-25)  ยังทำอะไรไม่เป็นอีก จะต้องให้เขาช่วยตลอดชีวิตหรือไง

เราแค่งงว่า พ่อแม่ครอบครัวอื่น เขาก็ดูสอนลูกนะ บอกแบบสอนเพื่อนเลยทำเป็นกันหมด แต่ของเราด่าแล้วไม่สอน
ทุกๆครั้งเราเลยไม่คิดว่าปรึกษาพ่อแม่ ทั้งๆที่เขาควรเป็นคนที่เราปรึกษาและไว้ใจได้มากที่สุด แต่กลายเป็นเพื่อนที่เราปรึกษา

หลายครั้งที่เราอยากให้เขาพูดเหตุผล มันก็จะมีแต่เรื่องอารมณ์เขามาเกี่ยวข้อง
เช่น

ตอนนี้เราอยู่คอนโด เวลารถจอดด้านล่าง ต้องมีสติ๊กเกอร์คอนโด คราวนี้แม่มีรถเกิน บางคันเลยไม่มีสติ๊กเกอร์ฉะนั้น ยามเลยมาตามถึงห้องเลย ว่าถ้าไม่มีสติ๊กเกอร์ต้องแลก
แม่: เอาบัตรประชาชนของเธอไปให้เขา
เรา: ทำไมไม่เอาของแม่หละ ในเมื่อแม่ก็จะออกไปทำงานอยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องให้หนูขึ้นๆลงๆ
แม่: เอาของเธอไปนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องวุ่นวาย
เรา: วุ่นวายยังไง แม่ขับรถต้องผ่านป้อมยสมอยู่แล้วก็แลกบัตรก่อนขับออกไปเลย ต่างกับหนูที่ไม่ได้จะลงไป
แม่: ฉันไม่อยากมีปัญหากับนิติ
เรา: อ่าว แสดงว่าหนูต้องไปมีปัญหากับเขา ทั้งๆที่รถหนูก็ไม่ได้ใช้เลยอะนะ
แม่: คนอย่างเธอจะไปเดือดร้อนอะไร ไม่มี credit อยู่แล้ว แล้วนี่แค่เอาบัตรไปเขามันลำบากมากหรือไง ก็ช่วยไรกันเธออยู่บ้านนี้ก็สร้างแต่ภาระ
หัดช่วยอะไรบ้าง ..&$:$!;&/@927;!/@,!’-:’


เศร้าจังโว้ยยยยยยยยยยย เหนื่อยยยยย ทำอะไรก็ผิด
ขอเหตุผลก็หาว่าเถียง งง หวะ
55555555555 ต้องทนแบบนี้อีกเท่าไหร่ อยู่บ้านก็ผิด ทำไมเรามองว่า มันเป็นสิทธิปกติของลูกที่ควรจะได้รับวะ