พึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยครับ
ก่อนอื่นเลยแม่ผมตรวจพบมะเร็งเต้านมและลุกลามเข้าไปในปอดครับ
ผมอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็กๆเพราะพ่อแม่อย่ากันผมจึงรู้สึกใจสลายมาก
เสียใจแอบร้องไห้อยู่ประจำ แล้วก็มีความกังวลและเป็นห่วงแม่ตลอดเวลา
เพราะแม่ต้องไปรักษาตัวอยู่ที่ กทม ส่วนผมต้องทำงานอยู่ต่างจังหวัด
และผมต้องดูแลลูกอายุ11เดือนกับแฟนอยู่ที่นี่ด้วยผมพึ่งอายุได้23ปีครับ
ส่วนแม่ผมตอนนี้มีป้าคอยช่วยอยู่ดูแลที่ กทม แม่เป็นคนล้มละลายติดแบล้คลิส
เนื่องจากจดทะเบียนกับพ่อและพ่อติดผู้หญิงตอนทำกิจการรับเหมาทำให้เจ๊ง
จนไม่เหลืออะไร ผมกับแม่จึงไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ต้องคอยเช่าอยู่
จนถึงวันที่แม่ป่วย ผมจึงต้องคอยจัดการทุกอย่างและต้องหาที่อยู่ใหม่เพราะ
ค่าเช่าบ้านที่อยู่ตอนนี้นั้นสูงไป ต้องการนำเงินไปรักษาแม่เพราะต้องทำคีโมบำบัด
ผมเลยต้องพาแฟนและลูกไปหาห้องเช่าเล็กๆอยู่ ยอมรับว่าค่อนข้างลำบาก
แต่ก็ไม่เคยแสดงให้แม่หรือลูกกับแฟนเห็นว่าเรานั้นเครียดมาก
แต่ความเครียดกับไปส่งผลกับงานครับยอมรับเลยผมเป็นห่วงแม่ตลอดเวลา
เพราะไม่ได้ไปดูแลแกบ่อยเพราะต้องทำงานและเป็นห่วงลูกกลัวว่าจะลำบาก
คิดเรื่องพวกนี้ซ้ำไปซ้ำ ทำให้การคิดงานออกมาไม่ดีเท่าไรช่วงนี้จึงถูกเจ้านายตำหนิ
จนบางทีผู้ชายอย่างผมก็น้ำตาไหล ที่เขียนมาทั้งหมดส่วนหนึ่งก็อยากระบาย
และก็อยากได้ทางออกกับปัญหาต่างๆที่ถาโถมเข้ามาครับ