สวัสดีทุกคน... ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่ากระทู้นี้ เราไม่ได้ตั้งเพื่อให้คนที่เข้ามาอ่านมาทะเลาะกันนะ แต่เป็นการแลกเปลี่ยนความคิดของกันและกัน
ก็ตามหัวข้อเลย "มุมมองของสังคมที่มีต่อเด็กช่าง" เอาจริงๆเราก็อยากรู้ว่าสังคมภายนอกมองพวกเราแบบไหน เราเป็นนักศึกษาของรั้ววิทลัยเทคนิคเหมือนกัน ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กช่าง เป็น "ลูกพระวิษณุ" ถึงจะเป็นผู้หญิงก็ตามที และจากประสบการณ์ที่เราเจอมาคือ ผู้คนมักมองว่าพวกเราเกเร ตีกัน ไม่เอาไหน ซึ่งมันก็อาจจะมีส่วน บางคนก็จะถามว่าตีกันไปทำไม?? ใช่เราก็สงสัย แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เคยผ่านมานะถ้าถามว่าการตีกันเนี่ยเราเป็นผู้หญิงเราจะไปรู้ได้ยังไง รู้สิเพราะเราเคยวิ่ง 4x100 หนีมาแล้ว แต่มันไม่ได้หมายความว่าเราไปหาเรื่องเขา และไม่ได้หมายความว่าอีกฝั่งจะเป็นพวกเด็กต่างสถาบันนะ เป็นวัยรุ่นทั่วไปที่พอเห็นว่าพวกเราใส่ช๊อปอยู่กันเป็นกลุ่มก็เลยวิ่งเข้าใส่ เพราะเขาคิดว่าถ้าเขาไม่เล่นพวกเรา เราก็จะไปเล่นคนอื่น แค่นั้นเอง... ภาพลักษณ์ของพวกเราคืออะไร?? สังคมมองและตราหน้าไว้แบบไหนพวกเราก็ต้องเป็นแบบนั้นต่อให้เราจะไม่ผิดก็ตาม คนมองว่าพวกเราไม่เอาไหน เกเร ไม่ตั้งใจเรียน สร้างแต่ปัญหาให้คนอื่น แต่ทำไมเวลาเราทำดีถึงไม่มองกันมาบ้าง เคยอ่านหนังสือพิมพ์ หรือดูข่าวบ้างมั้ย เวลาไปแข่งอะไรต่ออะไรมากกมาย สร้างชื่อเสียงให้ประเทศให้สังคมมากแค่ไหนทำไมถึงมีน้อยคนจะจดจำ แล้วคนส่วนใหญ่ก็เอาแต่จดจำข่าวในด้านลบ ลำเอียงไปหน่อยมั้ย ?? บอกว่าเราไม่ตั้งใจเรียนเพราะกว่าจะออกจากบ้านไปเรียนก็สายแล้ว บางทีกลับมืด หนังสือก็ไม่พกไปเรียน อ้าว.. ก็มันมีเรียนช่วงสายจะรีบไปทำไม อยู่ช่วยพ่อช่วยแม่ทำงานบ้านก่อนสิ แล้วที่กลับมืด? ก็เพราะมีเรียนสายไง ชั่วโมงสุดท้ายมันเลยไปจบตอนค่ำๆ ไม่ก็ต้องทำงานให้เสร็จ หนังสือไม่พก? ก็เราเรียนช่าง เราเรียนปฏิบัติ เราเข้าไปอยู่ในช๊อปช่าง เราเรียนด้วยการทำ ถามหน่อยถ้าคุณเรียนช่างไฟแล้วมานั่งดูรูปสายไฟในหนังสือพร้อมมโนเอาเอง ตอนคุณทำงานไฟมันไม่ช๊อตเอาหรอถ้าไม่เคนทำจริงๆมาก่อน เรียนช่างยนต์แล้วมโนเอาว่าอะไหล่นี้อยู่นี่ใส่นี่ ถามจริงเถอะคุณจะรู้ได้ไงว่าน๊อตตัวนี้มันควรอยู่ตรงไหน บอกว่าพวกเราพูดไม่เพราะไม่มีสังคมผู้ดี ก็ส่วนใหญ่มันเป็่นเด็กผู้ชายไง เค้าคงไม่มานั่งเค้า ตัวเอง เทอ เรา จ๊ะ จ๋า กันอยู่หรอก พูดไม่เพราะแต่เราก็มีความจริงใจต่อกัน แต่งตัวไม่เรียบร้อยเสื้อผ้าเลอะเทอะ ? มันก็ไม่ได้สกปรกขนาดนั้นหรอกนะ แต่ที่มันเลอะก็อย่างที่บอกเราเรียนปฏิบัติ เราต้องซ่อมโน่น แกะนี่ มันก็ต้องเลอะเป็นธรรมดา ใครมันจะนั่งระวังกันอยู่ละ ภาพที่สังคมมองกับสิ่งที่เราเป็นมันต่างกันนะ ที่พวกพวกเราไม่รักสถาบัน ไม่รักเพื่อน พากันเกเร อยากให้คุณมองใหม่ พวกเรารักสถาบัน รักเพื่อนพ้อง รักในศักดิ์ศรี คนเราไม่ว่าจะที่ไหนมันก็มีทั้งดีและไม่ดีทั้งนั้น ทำไมถึงเอาแต่สิ่งไม่ดีมายึดติดกับพวกเรา ถ้าสังคมยังมองแบบนี้คนที่เขาอยากจะเรียนช่าง อยากจะเรียนในสิ่งที่รัก เขาจะกล้าข้ามคำดูหมิ่นนั่นเข้ามาหรอ???
.......................................................................................
นี่คือสั่งที่เราคิด แล้วคุณละคิดกันยังไง คำว่า "เด็กช่าง" ที่คุณรู้จักเป็นยังไง ??
มุมมองสังคม เด็กช่าง เด็กอาชีวะ เด็กเทคนิค
ก็ตามหัวข้อเลย "มุมมองของสังคมที่มีต่อเด็กช่าง" เอาจริงๆเราก็อยากรู้ว่าสังคมภายนอกมองพวกเราแบบไหน เราเป็นนักศึกษาของรั้ววิทลัยเทคนิคเหมือนกัน ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กช่าง เป็น "ลูกพระวิษณุ" ถึงจะเป็นผู้หญิงก็ตามที และจากประสบการณ์ที่เราเจอมาคือ ผู้คนมักมองว่าพวกเราเกเร ตีกัน ไม่เอาไหน ซึ่งมันก็อาจจะมีส่วน บางคนก็จะถามว่าตีกันไปทำไม?? ใช่เราก็สงสัย แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เคยผ่านมานะถ้าถามว่าการตีกันเนี่ยเราเป็นผู้หญิงเราจะไปรู้ได้ยังไง รู้สิเพราะเราเคยวิ่ง 4x100 หนีมาแล้ว แต่มันไม่ได้หมายความว่าเราไปหาเรื่องเขา และไม่ได้หมายความว่าอีกฝั่งจะเป็นพวกเด็กต่างสถาบันนะ เป็นวัยรุ่นทั่วไปที่พอเห็นว่าพวกเราใส่ช๊อปอยู่กันเป็นกลุ่มก็เลยวิ่งเข้าใส่ เพราะเขาคิดว่าถ้าเขาไม่เล่นพวกเรา เราก็จะไปเล่นคนอื่น แค่นั้นเอง... ภาพลักษณ์ของพวกเราคืออะไร?? สังคมมองและตราหน้าไว้แบบไหนพวกเราก็ต้องเป็นแบบนั้นต่อให้เราจะไม่ผิดก็ตาม คนมองว่าพวกเราไม่เอาไหน เกเร ไม่ตั้งใจเรียน สร้างแต่ปัญหาให้คนอื่น แต่ทำไมเวลาเราทำดีถึงไม่มองกันมาบ้าง เคยอ่านหนังสือพิมพ์ หรือดูข่าวบ้างมั้ย เวลาไปแข่งอะไรต่ออะไรมากกมาย สร้างชื่อเสียงให้ประเทศให้สังคมมากแค่ไหนทำไมถึงมีน้อยคนจะจดจำ แล้วคนส่วนใหญ่ก็เอาแต่จดจำข่าวในด้านลบ ลำเอียงไปหน่อยมั้ย ?? บอกว่าเราไม่ตั้งใจเรียนเพราะกว่าจะออกจากบ้านไปเรียนก็สายแล้ว บางทีกลับมืด หนังสือก็ไม่พกไปเรียน อ้าว.. ก็มันมีเรียนช่วงสายจะรีบไปทำไม อยู่ช่วยพ่อช่วยแม่ทำงานบ้านก่อนสิ แล้วที่กลับมืด? ก็เพราะมีเรียนสายไง ชั่วโมงสุดท้ายมันเลยไปจบตอนค่ำๆ ไม่ก็ต้องทำงานให้เสร็จ หนังสือไม่พก? ก็เราเรียนช่าง เราเรียนปฏิบัติ เราเข้าไปอยู่ในช๊อปช่าง เราเรียนด้วยการทำ ถามหน่อยถ้าคุณเรียนช่างไฟแล้วมานั่งดูรูปสายไฟในหนังสือพร้อมมโนเอาเอง ตอนคุณทำงานไฟมันไม่ช๊อตเอาหรอถ้าไม่เคนทำจริงๆมาก่อน เรียนช่างยนต์แล้วมโนเอาว่าอะไหล่นี้อยู่นี่ใส่นี่ ถามจริงเถอะคุณจะรู้ได้ไงว่าน๊อตตัวนี้มันควรอยู่ตรงไหน บอกว่าพวกเราพูดไม่เพราะไม่มีสังคมผู้ดี ก็ส่วนใหญ่มันเป็่นเด็กผู้ชายไง เค้าคงไม่มานั่งเค้า ตัวเอง เทอ เรา จ๊ะ จ๋า กันอยู่หรอก พูดไม่เพราะแต่เราก็มีความจริงใจต่อกัน แต่งตัวไม่เรียบร้อยเสื้อผ้าเลอะเทอะ ? มันก็ไม่ได้สกปรกขนาดนั้นหรอกนะ แต่ที่มันเลอะก็อย่างที่บอกเราเรียนปฏิบัติ เราต้องซ่อมโน่น แกะนี่ มันก็ต้องเลอะเป็นธรรมดา ใครมันจะนั่งระวังกันอยู่ละ ภาพที่สังคมมองกับสิ่งที่เราเป็นมันต่างกันนะ ที่พวกพวกเราไม่รักสถาบัน ไม่รักเพื่อน พากันเกเร อยากให้คุณมองใหม่ พวกเรารักสถาบัน รักเพื่อนพ้อง รักในศักดิ์ศรี คนเราไม่ว่าจะที่ไหนมันก็มีทั้งดีและไม่ดีทั้งนั้น ทำไมถึงเอาแต่สิ่งไม่ดีมายึดติดกับพวกเรา ถ้าสังคมยังมองแบบนี้คนที่เขาอยากจะเรียนช่าง อยากจะเรียนในสิ่งที่รัก เขาจะกล้าข้ามคำดูหมิ่นนั่นเข้ามาหรอ???
.......................................................................................
นี่คือสั่งที่เราคิด แล้วคุณละคิดกันยังไง คำว่า "เด็กช่าง" ที่คุณรู้จักเป็นยังไง ??