นิสัยตอนเด็กเล็ก พูดน้อย ไม่ค่อยยิ้ม น้อยคนที่จะเห็นฉันยิ้ม แม้แต่พ่อแม่ เค้าพึ้งเห้นฉันยิ้มบ่อย ขึ้น เมื้อ ม.ต้น
ปัจุบันฉันอายุ 19แล้วจะ20 ฉันรู้สึกว่า ฉันพยามแล้ว เพราะจริงๆฉันอยากมีเพื่อนอยากมีส ังคม แต่ฉัน รู้สึกมาโดยตลอดคือ ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวตลอดเวลาแม้ทามกลางเพื่อนๆ มันยากจริงๆแม้แต่เพื่อนๆก้ไม่เข้าใจ
หรือใครก้ตามแต่ ฉันมัปัญหาทุกทีที่ฉันได้อยู่กับสังคมหรือพุดคุยกับใคร ฉันอยากอยู่คนเดียว ฉันคงมีความส ุขกว่าเยอะ
พยามเข้าสังคม แต่ดูเหมือนเราเข้าสังคมได้ยาก
ปัจุบันฉันอายุ 19แล้วจะ20 ฉันรู้สึกว่า ฉันพยามแล้ว เพราะจริงๆฉันอยากมีเพื่อนอยากมีส ังคม แต่ฉัน รู้สึกมาโดยตลอดคือ ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวตลอดเวลาแม้ทามกลางเพื่อนๆ มันยากจริงๆแม้แต่เพื่อนๆก้ไม่เข้าใจ
หรือใครก้ตามแต่ ฉันมัปัญหาทุกทีที่ฉันได้อยู่กับสังคมหรือพุดคุยกับใคร ฉันอยากอยู่คนเดียว ฉันคงมีความส ุขกว่าเยอะ